De stotige bok

Ik heb een vraag waar ik al vaak over nagedacht heb, maar er niet uitkom. Ik ben single, man, 25 jaar oud en homo. Nu geloof ik dat een relatie (met een man, maar logischerwijs ook met een vrouw) niet voor mij weggelegd is. Desondanks heb ik als jonge man zeker seksuele gevoelens die soms heel hevig zijn. Hoe moet ik die in de juiste banen leiden?

Wanneer het me lukt om afleiding te zoeken (bijvoorbeeld door hardop te zeggen tegen een dierbare dat ik aan het strijden ben), lijkt het wel of ze de volgende dag in alle hevigheid terugkomen en dan bezwijk ik vaak alsnog voor de verleiding van porno of zelfbevrediging. Ik zal nooit mijn gevoelens kunnen uiten in een seksuele relatie, maar wat moet ik dan? Kunt u me helpen bij deze vraag?

Beste,

De vraag die je stelt is er een waar veel christen-homo’s mee rondlopen. Als je weet dat je geen seksuele relatie zult krijgen, wat doe je dan met je seksuele gevoelens? Wat zijn dan de ‘juiste banen’ waarin je die gevoelens kunt leiden? Uit je vraag maak ik op dat je vooral strijdt tegen die gevoelens, bijvoorbeeld door afleiding te zoeken. Tot nu toe lijkt het erop dat je daar weinig succes mee behaalt, maar het zou kunnen dat je ‘gewoon’ nog wat harder moet strijden. Er zijn mensen die op die manier de drang naar zelfbevrediging hebben overwonnen.

Eerlijk gezegd kan ik je daar verder geen tips voor geven, omdat ik er zelf niet zo in geloof. Volgens mij werkt het in de praktijk juist vaak averechts. De meeste jongeren die ervoor vechten om zichzelf niet te bevredigen, slagen daar niet in. Het enige wat hen dat oplevert is: frustratie op frustratie. En niet zelden leidt dat tot wat ze juist niet willen: verslaving aan zelfbevrediging.

Maar mag een homo zichzelf dan bevredigen? Allereerst wil ik daarbij opmerken dat volgens mij het homo- of hetero-zijn hier geen principieel verschil maakt. Als een homo zichzelf niet mag bevredigen, mag een hetero het ook niet. En als er ruimte is voor een hetero om zichzelf te bevredigen, is die er voor een homo ook. Wat dat betreft, zou je over jouw strijd dus (principieel gezien) goed in gesprek kunnen gaan met je ongetrouwde hetero-vrienden. Hoe gaan zij om met hun seksuele gevoelens?

Eigenlijk wil ik je daarom verwijzen naar het antwoord dat Wilbert Weerd ('Zelfbevrediging niet hetzelfde als seks') een paar maanden geleden over dit onderwerp schreef. Ik ben het met hem eens dat er met zelfbevrediging op zich niks verkeerds hoeft te zijn, als het maar niet gepaard gaat met seksuele fantasieën en als het maar niet dwangmatig is. Dat geldt zowel voor hetero’s als homo’s. Van jou wordt niet méér gevraagd dan van je ongetrouwde hetero-vrienden.

Het zou me niet verbazen als je nu denkt: “Maar dat is juist het probleem: het gaat wél gepaard met fantasieën, porno zelfs, en het is wél dwangmatig!” Ik denk dat daar pas verandering in zal komen als je niet meer vecht tégen je seksuele gevoelens maar gaat vechten mét je seksuele gevoelens. In mijn boekje “Oké, ik ben dus homo” heb ik het in dit verband over het gezegde “een stotige bok kun je ’t beste maar tegen je aandrukken.” “Iets wat lastig is (een wilde, stotige bok) zijn we geneigd op een afstand te houden. Maar juist dan doet die ‘bok’ wat hij zelf wil en kun je hem niet onder controle houden. Pas als je hem tegen je aandrukt (dicht bij jezelf houdt) slaag je er in om er de baas over te zijn. Vandaar: houd zelfbevrediging niet op een afstand, maar zorg dat je er de baas over bent. Uiteindelijk kun je er dan vrij ontspannen mee omgaan.”

Concreet betekent dit dat je jezelf toestaat om af en toe te masturberen. Niet zodra je lichaam erom vraagt, want dan word je er een slaaf van, maar gewoon af en toe. Dan vecht je dus niet meer tégen je seksuele gevoelens, maar mét je seksuele gevoelens. Op een bepaalde manier is dat moeilijker dan proberen van de zelfbevrediging af te komen. Toen je probeerde van de zelfbevrediging af te komen, kwam het er waarschijnlijk op neer dat het soms gewoon ‘gebeurde’. Je had het niet meer onder controle. Maar dat kan dus niet meer: jij gaat leren de zelfbevrediging (‘de stotige bok’) onder controle te houden. Doe ik het niet teveel? Kan ik ook ‘nee’ zeggen? Hoe voorkom ik dat ik me laat leiden door verkeerde seksuele fantasieën? Je accepteert dat het niet per se verkeerd is om jezelf te bevredigen en neemt daarmee de verantwoordelijkheid om er op een goede manier mee om te gaan.

Die goede manier zul je niet zomaar gaan vinden. Vooral dat van die fantasieën lijkt je misschien onmogelijk. Maar opnieuw, dat komt dan (denk ik) doordat je altijd vocht tégen je seksuele gevoelens in plaats van mét. Het is wel degelijk mogelijk om jezelf te bevredigen zonder je over te geven aan allerlei fantasieën. Je kunt je gedachten richten op wat je voelt, op je lichaam en wat daarmee gebeurt. Juist als je accepteert dat je je seksuele gevoelens soms mag bevredigen, kun je er keuzes in gaan maken: nu doe ik het wél of nu doe ik het juist niet.

Accepteer tot op zekere hoogte ook dat het -zeker in het begin- nog regelmatig verkeerd zal gaan. Dat is geen excuus, maar een kwestie van reëel zijn. Het Doopformulier zegt: “Als wij somtijds uit zwakheid in zonden vallen, zo moeten wij aan Gods genade niet vertwijfelen, noch in de zonde blijven liggen”, maar -zo voeg ik er zelf aan toe- weer opstaan en ons ernaar blijven uitstrekken om te groeien in een heilige levensstijl. Want dáár gaat het om, voor hetero’s én homo’s.

Herman van Wijngaarden

Dit artikel is beantwoord door

Herman van Wijngaarden

• Geboortedatum:
  06-02-1963
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Driebergen
• Status:
  Actief

33 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven