Geen witte bruidsjurk in OGGiN

Omega zegt: "het gaat om een middelmatige zaak".
Is dat zo? Is dat inderdaad ook wat deze dominees en ouderlingen ervan zeggen?

En ook de Galaten waren ook in hun eigen gemoed verzekerd. Maakte Paulus hun dan belachelijk door hen erop te wijzen dat als ze hun vertrouwen op dergelijke dingen zetten buiten de genade staan? (nee het ging daar Paulus niet alleen om de besnijdenis maar om de miskenning van het evangelie). Eigen gewoonten en huisregels prima, de kleur van de jurk mag iedereen kiezen naar eigen overtuiging. Maar wees er niet blind voor wat voor (on)geloof er achter steekt als dergelijke zaken een opgelegde zaak worden.

Ik schrijf dit niet om welke denominatie dan ook in discrediet te brengen of te bespotten. Denominiaties hebben geen betekenis voor mij. En in ieder geval in de gereformeerde hoek meen ik dat in ongeveer elke denominatie wel koren en onkruid is. Schapen en bokken. Maar het doet mij pijn als mensen door dergelijke leren verstoten blijven van het kennen van de Heere Jezus. Want dan is het niet meer een middelmatige zaak.

Iedere kerk heeft zo zijn regels. Regels m.b.t begraven, trouwen, wel of geen collectebonnen, Wel of geen hoed op. Wel of geen gebruik van camera/beeldscherm etc. Een kerk mag regels stellen, zoals er thuis huisregels gelden. Toch is er wel een verschil. Een kerk hoort een pilaar/zuil van vastheid en van waarheid te zijn(1 Tim. 3:15). Zo behoort zij zich naar buiten toe te openbaren. Dus als men stelt, dat een bruid niet in een witte trouwjurk mag trouwen in de kerk, moet dit waarheid zijn. Een kerk is verplicht om een regel vanuit de Bijbel te onderbouwen, omdat zij kerk is. Volgens mij zegt de OGGiN het volgende: een mens is een zondaar. Hij komt als zodanig in de kerk voor het Aangezicht van van een heilig God. Ook al heb je geen seks gehad met elkaar voor het huwelijk, wie is er vrij van zondige gedachten? En dit willen ze symboliseren door geen witte kleding aan te trekken. Wit is nl. de kleur van de reinheid. Dus ja, als zij dat zo zien, dan kun je dat respecteren. Maar als je toch in het wit wilt trouwen, vraagsteller, dan zit er niets anders op dan dat je een ander kerkverband kiest

@Nina De betreffende bruid is lid van deze kerk en ze kent de regels. En aangezien christelijk Nederland honderden verschillende kerken, denominaties en groeperingen telt, is er vast wel ergens een richting waar ze in het wit mag trouwen. Als dat tenminste belangrijker voor je is dan de prediking...

Je zou het ook anders kunnen benaderen: de OGGiN heeft zoveel oog voor de veelkleurigheid van Gods Woord, dat bruidsparen (inclusief bruidegom) daarom niet in het wit mogen trouwen.

@Gerard Ik lees nergens dat het verbod om een witte trouwjurk te dragen, te maken heeft met miskenning van het evangelie. In dat geval zou je een punt hebben. Nu niet. Er zijn kerken waar bij vrouwen het dragen van rok en hoed verplicht is. Of ambtsdragers die een zwart pak moeten dragen. Daar klinkt de boodschap van van genade en verzoening zeker niet minder dan in kerken die daar geen waarde meer aan hechten. In tegendeel zelfs.

En wat is er mis met regelgeving? Onze maatschappij staat er bol van. Evenzo kledingvoorschriften. Reken maar niet dat alle agenten er blij mee zijn dat ze een blauw uniform moeten dragen. Of werknemers van de Rabobank met hun stropdas en blote kontengezicht. Waarom zou een kerkelijke gemeente dan geen kledingvoorschrift mogen hanteren?

De priesters in de Bijbel hadden ook met kledingregels te maken. David, Jeremia en het volk Juda gingen regelmatig in het zwart: "Ik ging gebukt in het zwart, als een, die over [zijn] moeder treurt (Ps. 35:14), "Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart" (Ps. 38:6), "Waarom ga ik in het zwart, vanwege des vijands onderdrukking?" (Ps. 42:9), "Waarom ga ik steeds in het zwart, vanwege des vijands onderdrukking?" (Ps. 43:2). "Ik ben gebroken vanwege de breuk der dochter mijns volks; ik ga in het zwart, ontzetting heeft mij aangegrepen" (Jer. 8:21). "Juda treurt en haar poorten zijn verzwakt; zij zijn in het zwart gekleed ter aarde toe, en Jeruzalems geschrei klimt op" (Jer. 14:2).

Als ik goed geïnformeerd ben, mag een vrouw niet in het wit trouwen omdat de 'kleur' wit symbool staat voor reinheid en een mens niet rein kan zijn. In sommige kerkverbanden geld het verbod op wit enkel als er sprake is geweest van seksuele gemeenschap voor het huwelijk.

Hoewel ik iets van dit gedachtegoed kan begrijpen (en ook de genoemde Bijbelse voorbeelden betreffende kledingregels volledig begrijp), vraag ik me af of deze regel/verbod in geval van een trouwjurk Bijbels is:
Efeze 5 leert dat de een bruiloft tussen man en vrouw een beeld is van de Grote Bruiloft: vrouw staat voor de gemeente (de Bruid), man staat voor Christus (de grote Bruidegom). In dat geval zou een vrouw dus de mooiste jurk aan moeten trekken en een man het mooiste pak!
Dus niet om daarmee te pretenderen dat ze vlekkeloos en zonder zonden zijn, maar om het genoemde beeld en daarmee de Bijbel (Gods onfeilbare Woord) eer aan te doen.

@pprw Mooi geschreven, zij het dat de mooiste jurk niet per definitie wit is en dat het bij de Grote Bruiloft gaat om kinderen van God (=de gemeente).

Dat zeg ik, de bruid staat voor de gemeente (niet de kerk, maar de kinderen van God).

En inderdaad, wit is niet per definitie de mooiste 'kleur'. Maar laat dan de reden dat een andere kleur mooier is (en het beeld dus beter representeert) dé reden zijn om niet in het wit te trouwen, in plaats van het verdraaide gedachtegoed van bijvoorbeeld de kerkenraad.

In ditzelfde kader heb ik eens een pas getrouwde man tegen zijn kersverse vrouw horen zeggen dat ze tijdens het maken van de foto's op de bruiloft 'niet mocht lachen'. Somberheid en neerslachtigheid was het toverwoord. Behoorlijk ernstigs mijns inziens. In alle opzichten.

@pprw Het gaat er m.i. niet zozeer om of een richtlijn van een kerkgenootschap naadloos past in het Woord, maar of een kerkgenootschap het recht heeft om regels te stellen die zij passend acht bij haar achterban, in relatie tot datzelfde Woord. Iedere christelijke gemeenschap interpreteert namelijk Bijbelse normen en waarden op z'n eigen wijze. Ik noemde al de kleding van ambtsdragers en vrouwen, maar je kunt ook denken aan de manier van dopen, het zingen van andere geestelijke liederen, liturgische uitingen enz. Middelmatige zaken zijn dat, wat mij betreft, zolang dit niet te koste gaat van de voortgang en inhoud van het Woord.

Ik kan wel veel ergere zaken in andere kerkgenootschappen noemen.

En zeker, zowel ter rechter- als ter linkerzijde zijn er wonderlijke gebruiken en tradities, al dan niet gepaard gaande met neerslachtigheid of uitbundige vrolijkheid.

@Omega Wat ik jammer vind is dat als iemand niets voelt voor een middelmatige zaak, diegene dan maar moet vertrekken. Zo moeten we niet met elkaar omgaan binnen de christelijke gemeente. Middelmatige zaken worden meestal toch dusdanig groot gemaakt dat je het ook niet meer als zodanig kan aanmerken. Juist bij bijzaken, zou het een zaak van het hart moeten blijven.

Het is mooi dat je begint over liturgische gebruiken. Ik weiger echter mee te gaan in een eventuele invalshoek dat het bruidspaar onderdeel van de liturgie zijn. (Hiermee bedoel ik dan dat je op basis van je liturgie zou kunnen bepalen hoe ze zich moeten kleden.) Je hebt niet te maken met een object, maar met een mens. Een mens wat om hele goede redenen wel/geen witte jurk wil dragen. Zo is Wilhelmina in het wit begraven in plaats van het traditionele zwart. Tradities zijn prima, als ze maar niet tot norm verheven worden.

In de Ger. Gem. in Ned. is bijv. een verbod op het dragen van een sluier tijdens een huwelijksdienst. Erg bijzonder, want is dit niet juist een Bijbels gebruik?

@mluther Je moet me geen woorden in de mond leggen die ik niet geschreven heb ;-) Ik zeg niet dat een bruidpaar onderdeel van de liturgie is, maar dat er in kerkelijk Nederland grote verschillen zijn, waaronder ook de liturgische. Naast traditionele of al dan niet principiële gebruiken, zoals kledingvoorschriften. Niemand heeft me tot nog toe kunnen uitleggen waarom het een kerkgenootschap of christelijke groepering verboden zou moeten worden om eigen regels te hanteren. Die regels zijn binnen dat kerkgenootschap algemeen bekend en zijn blijkbaar daar kenmerkend. Wil je je daar niet (meer) aan conformeren, dan heeft ieder lid het recht om op te stappen en zich kerkelijk ergens anders aan te sluiten als de kleur van je bruidsjapon belangrijker is dan je geloofsovertuiging (of om andere wel serieuze redenen).

Als de wens van het individu bepalend zou zijn, dan hebben kerken (of organisaties/instellingen/overheden) geen recht meer van bestaan. Het is overigens wel een teken van de eindtijd (2 Tim. 3:2).

@Omega:
Niet om te twisten hoor, maar kleur van de bruidsjapon zou juist onlosmakelijk verbonden moeten zijn met de geloofsovertuiging, en daaraan dus ook conform moeten zijn. Uitgaande van een Bijbelse geloofsovertuiging. Anders is er mijns inziens sprake van dwaalleer, eveneens een teken van de eindtijd.

Quote omega
"als de wens van het individu bepalend zou zijn, dan hebben kerken (...) geen recht meer van bestaan."

Wat is de wens van een individu? Als dat individu een ds is of een kerkenraadslid, kan een wens bepalend zijn.
Eerder geen mutsje verplicht bij het dopen van een babymeisje. Nadat een ds zijn taak kreeg werd dat veranderd, door de wens van de ds.

In ger. gem. in Nederland geen sluier toegestaan bij een bruid, 45 jaar geleden was het geen probleem. Een lichte kleur trouwjurk ook niet terwijl nu de bruid geen lichte kleur (naast wit) trouwjurk mag. (Bij ons in de omgeving)

Kerkenraden veranderen regels, wie z'n wens is dat?

Bij het gesprek met de ds wordt in een naburige gemeente een A4 met regels meegegeven, waar o.a. op staat dat je geen vrijgezellenfeest mag geven, geen muziek op het trouwfeest, er wel gebeden dient te worden voor het diner op de trouwdag, geen kanten mouwen in de bruidsjurk, waar geen voering onder zit, dus de huid er doorheen schijnt.

M.a.w. al deze 'middelmatige' zaken wil de kerkenraad bepalen.
En weggaan om een middelmatige zaak? Het gaat toch om het Woord?!
Bij het gemeente lid mss wel, het lijkt me dat de kerkenraad iemands hele doen en laten wil bepalen.

@omega, even een zijstraat: medewerkers van de Rabobank met een blote kontengezicht??? huh...??

Tijdens ons huwelijksdag kwam deze vraag ook aan de orde. De gemeente was jaren vacant geweest en een witte bruidsjurk was niet toegestaan. Net voor onze trouwdag kregen we een predikant.Wij waren een van de eerste stelletjes die hij trouwde. Op de vraag of ik een witte trouwjurk aan mocht ging hij met ons de symboliek van de kleuren langs. Hij zei als je niet in het wit mag trouwen omdat dat de kleur van de reinheid is, mag je ook niet in het zwart; want je viert geen rouwdag. Mag je ook niet in het blauw, want dat is hemels. Kan je ook de kleur van haat (geel) niet dragen. Zou een rode jurk een van de enige opties zijn, de kleur van de liefde. Trouw dan alsjeblieft maar in het wit! Dus werd ik een stralende witte bruid.

@pprw Je maakt het wel ingewikkeld zo. Welke kleur past dan bij een bijbelse geloofsovertuiging? In ieder geval ook zwart, zoals ik al uitgebreid citeerde uit de Psalmen en Jeremia ;-)

@vrouw78 De wens van een dominee of een ambtsdrager kan nooit bepalend zijn. Het is namelijk de kerkenraad die besluiten neemt en (eind)verantwoordelijk is, al dan niet na stemming door de (mans)lidmaten. Een dominee of afzonderlijk kerkenraadslid kan hooguit een voorstel indienen bij de kerkenraad, maar nooit zelf een besluit uitvaardigen. Als je het niet eens bent met een bepaald besluit is er een kerkelijk-juridische weg om daar wat tegen te doen. Allereerst bezwaar indienen bij de kerkenraad en daarna bij classis en synode.

Vergeet niet dat kerkenraadsleden in de meeste gevallen worden voorgedragen of gekozen door een meerderheid van de (mans)lidmaten. Oftewel, de gemeente krijgt een kerkenraad die ze zelf wenst. En daar zal ongetwijfeld niet iedereen even blij mee zijn. En toch zou ik me om al deze zaken bepaald niet druk maken. Pas als het evangelie wordt verdraaid of zodanig wordt gemanipuleerd dat er van een welmenend aanbod van genade geen sprake meer is, wordt het -na een gesprek met de kerkenraad- tijd om op te stappen.

@karlo Ik weet nog of deze regel nog geldt, maar voorheen mochten baliemedewerkers van de Rabobank geen gezichtsbegroeiing hebben en moesten ze een stropdas dragen. Vandaar blote kontengezicht (in de Bijbeltijd droegen mannen baarden). Waarmee ik wil aangeven dat het hanteren van kleding/fatsoensregels niet alleen voorbehouden is aan kerkgenootschappen.

Dus de kerk is zoiets als de politie of de rabobank die hun huisregels stellen? ;) CrA heeft die vraag al beantwoord.

En als ik de brieven van Paulus lees, of de woorden van Jezus, krijg ik niet de indruk dat ze zeggen: als er maar een welmenend aanbod van genade is, dan is het verder wel goed.
Zoals de engelsen zeggen: Sorry, that simply does not cut it. ;)
(En om eerlijk te zijn denk ik dat je dat eigenlijk zelf ook niet denkt).
Het onderliggende probleem is een vertrouwen stellen op het vlees, in dit geval door een soort van figuurlijke zelfkastijding, in plaats van op Jezus.

Als er kledingregels zouden gelden zouden we als koninklijk priesterschap (1 Petrus 2) elke dag in het wit moeten gaan ;)

@Gerard Paulus zou zeggen: je moet niet opstappen, maar hervormen. Met het gezag van Paulus en de grootte van de toenmalige gemeenten was dat een stuk simpeler dan in de logge kerkgenootschappen van nu. De evangeliebediening staat voorop (en dat zie ik in de brieven van de apostelen steeds terug komen).

Tegelijkertijd geven de apostelen ook flink wat regels mee aan de christelijke gemeenten, niet in de laatste plaats m.b.t. het kledinggedrag. Ik weet niet of je dat bedoelt met 'vlees', maar in dat geval zou je Paulus ter verantwoording moeten roepen. Zijn Woordgenormeerde huisregels -want dat zijn het- worden in veel kerkelijke gemeenten-ter-linkerzijde overigens weggewuifd als tijdgebonden. Feit is dat de moderne christen weinig (meer) heeft met regels en richtlijnen, vooral als hij daarmee gehinderd wordt (of denkt te worden) in de eigen -en een prettige- geloofsbeleving (welke dan ook).

@mluther : wat betreft die sluier en bijbels gebruik : is het met een baard niet net zo? Vroeger als met een baard afschoor was dat een schande. Nu is het een schande als je er een hebt, bij wijze van spreken.

Toch kom ik uit de OGG. En ook daar zijn grote veranderingen gaande. Neem de trouwbloemen op de kleding tijdens de dienst. Vroeger ondenkbaar. Nu doet men er niet meer moeilijk over, dat heb ik onlangs zelf ervaren. Qua kleuren wordt er stukje bij beetje meer toegestaan. Zeker, wit wordt in de meeste gevallen niet toegestaan. Maar de tijd van zwart of donkerblauw ligt inmiddels achter ons, en beige en allerhande lichte kleuren zijn aan de orde van de dag. Eis is vaak wel dat tijdens de dienst geen ontblote rug te zien is : dus een jasje aan.

Feit blijft uit mijn eerste reactie helemaal bovenaan : Er zijn dominees die GEEN moeite hebben met wit. Echter moet een dominee zich soms schikken naar de kerkenraad, die bepalen vaak de regels. En ja, ......... daar zitten soms heerschappen tussen.....

@Omega ;

De kerkenraad wordt inderdaad door de gemeente gekozen.


Er zijn in diverse kerkverbanden met redelijk wat gemeentes echter ook gevallen die nooit gehoord hebben van aftredend en herkiesbaar. Of willen horen. En als zulken in het zadel zitten -inclusief ideeen- kun je op zulke punten geen vuist maken en is het opzitten en pootjes geven. Laat ik er maar bij zeggen dat de regio van Nederland ook bepalend is voor de eisen met betrekking tot de huwelijksdienst

@PPEP Ik weet hoe het werkt binnen kerkenraden en hoe sommige ambtsdragers nogal dominant kunnen zijn. Toch is het zo dat een meerderheid dan blijkbaar zo'n persoon die ruimte geeft, om welke reden dan ook. Ik ken ook classes waar het breed moderamen in dit soort gevallen heeft ingegrepen. Daar ligt dus soms de oplossing.

Als we menen God gehoorzaam te zijn door niet in het wit te trouwen omdat we niet rein zijn, zijn we God al bij voorbaat ongehoorzaam geweest.
Hij zegt namelijk in Zijn Woord dat we geen juk aan moeten gaan met een ongelovige. Dus niet mogen trouwen met iemand die zich niet bekeerd heeft.

Wat God stelt geef je geen gehoor maar wat mensen zeggen luister je perfect naar. Daar komt het op neer.

Overigens levensgevaarlijk om te pas en te onpas iemands zijn gewoonte, principe of regeltje te respecteren. We zeggen het nogal snel "Je moet een ander respecteren in wat hij doet".
Als we niet oppassen respecteren we satan.