(...) Toch ben ik bang dat ik God nog niet volledig ken. Ik heb me niet zonder C...

Dominee Den Boer, in uw antwoord (3-12-05) zegt u dat het ware geestelijke leven begint, daar waar de Heere Zijn liefde uitstort in je hart. Ik weet van die liefde, het verlangen om Hem de eer te geven en dat ik daar zo in tekort schiet. Hij is het zo waard. Toch ben ik bang dat ik God nog niet volledig ken. Ik heb me niet zonder Christus voor eeuwig verloren gevoeld. Ik weet nu achteraf door Zijn liefde en genade dat dat zo is. En dat ik het ook verdiend zou hebben. Nu zeggen veel dominees dat je dat eerst moet leren voor je zalig kunt worden. Anders zegt Christus: “Gaat weg van mij, Ik heb u niet gekend.” Ik wordt hier zo bang van. De Heere troost me door de prediking en bijbelteksten, maar soms kan ik zelfs twijfelen of dat wel van Hem komt en voel dan gelijk weer de grote zonde van mijn ongeloof. Begrijpt u dat?

Hartelijk bedankt voor je reactie. Mijn antwoord kan heel kort zijn. Je schrijft precies wat ik bedoelde te zeggen. Ontdekking aan onze verlorenheid zonder dat daaraan de in het hart uitgestorte liefde van God voorafgaat, is wettisch van karakter. Maar als de Heere Zijn liefde in ons uitstort, gaan we eerst in waarheid beseffen wat het is tegen een heilig en goeddoend God gezondigd te hebben. En deze droefheid naar God bewerkt een onberouwelijke bekering tot zaligheid (2 Kor.7:10). De wetenschap zonder Hem eeuwig verloren te zijn (de schrik des Heeren; 2 Kor.5:11) doet ons de zaligheid zoeken buiten onszelf. Of, zoals ons avondmaalsformulier zegt: “wij  zijn niet in onszelf volkomen en rechtvaardig, maar integendeel, aangezien wij ons leven buiten ons zelf in Jezus Christus zoeken, zo bekennen wij daarmee dat wij midden in de dood liggen.”

Vraag de Heere maar aanhoudend, of Hij dat kennen van jezelf steeds wil verdiepen. Ik weet uit ervaring wat het is om met de dichter van Ps.73 te moeten zeggen: “Ik was/ben een groot beest bij U” (Heere). Maar ook hoe heerlijk het is om als een goddeloze rechtvaardig te zijn in Christus, om niet. In Hem ligt al ons heil. Om met Luther te spreken': "Wir sind Bettler" wij zijn bedelaars en we blijven het. En vergeet ook maar niet, dat -wat de ouden noemden 'het ware werk'- altijd wordt bestreden. Moge de Heere je in alles Zijn barmhartigheid doen proeven. Hij is het eeuwig waard gediend en geprezen te worden.

Met een hartelijke groet,
Ds. C. den Boer

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven