Gearriveerd christen

Vragensteller, twijfel is GEEN vrucht van bekering maar een vrucht van de eigen verdorven natuur.
In Christus is geen twijfel, twijfel is ongeloof en ongeloof is verschrikkelijk en een zonde.

Inderdaad is het zo dat veel gelovigen strijd en twijfel ondervinden door eigen persoonlijkheid en karakter, maar dit komt NIET van Christus vandaan, dat is van de mens zelf, in Christus is alles en GEEN twijfel.

Geloven, dwars door alles heen, geloven en vertrouwen op Hem, ondanks omstandigheden, dat is wat God ons wil leren, zo ervaar ik het, als wij bij alle wind en storm weer gaan twijfelen, dan zijn wij als de golven op de zee, heen en weer geslingerd door onze gevoelens. Maar wij moeten leren te volharden in geloof.

"Wij krijgen en hebben het hier toch nooit volmaakt? Hij kastijdt toch ook die Hij liefheeft?"

Zeker weten dat je een kind van God bent houdt niet in dat je het hier op aarde volmaakt hebt.
Beproeving, verdrukking, vervolging, lijden om Jezus wil .... niets vreemds voor een gelovige
1 Pet.4:12.
(overigens is kastijden iets anders, dat gebeurt om te corrigeren Heb.12)

De kastijding wordt veel te vaak gezien als puur aanvallen op het geloof. De geestelijke strijd is dan om te 'proberen' blijven geloven dat je nog wel een kind van God bent. Maar de geestelijke strijd is ook/juist het uitbannen en weerstaan van zonden in je leven, EN het strijden voor de uitbreiding van Gods koninkrijk, en dat kan allemaal zónder te twijfelen of je nog wel een kind van God bent.

Overigens geloof ik wel dat de duivel continu twijfel probeert te zaaien. Daar begon hij al mee tegen Eva. En ja, twijfel is ongeloof, maar wat áls je last hebt van twijfel? Wat zegt het dan dat je 'niet twijfelt' omdat je niet mag twijfelen? En als je werkelijk reden hebt om te twijfelen, dan kun je die twijfel misschien maar beter niet wegstoppen. Twijfel bestrijdt je niet door te stoppen met twijfelen maar door te jagen naar zekerheid.

De vraag is dan wel: Waarom twijfel je? Ik zag pas een verhaal van PLdeRoos langskomen op deze site over de betrouwbaarheid van God. Lees dat anders eens, en vraag jezelf dan nog eens af: Waarom twijfel ik?

Ik begrijp nooit goed waarom iemand met veel zekerheid een 'gearriveerd christen' is. Wanneer de twijfel stopt, begint toch juist het leven uit Christus en dan begint toch juist de goede strijd? Stel je voor dat je een commando tegen het lijf loopt, zeg je dan ook: Ja jij bent zo'n gearriveerde soldaat.. ???

In Ef.6 kunnen we lezen dat we de geestelijke strijd tegen de duivel hebben, en hoe we daarmee om moeten gaan.
Jak.4:7 Onderwerp u dan aan God. Bied weerstand aan de duivel en hij zal van u wegvluchten.

Vaak staat in het middelpunt: ben ik wedergeboren en is mijn geloof wel echt?
Zo wordt 'vergeten' dat het om het evangelie van het koninkrijk van God draait.
Wedergeboorte is het begin, in de rest van ons leven moet te zien zijn wie onze Koning is.
Steeds meer op Jezus gaan lijken Gal.5:22.
Niet de focus op het strijden tegen de zonden, dat wekt juist de begeerte op Rom. 7:8.
Maar onszelf dood houden voor de zonden Rom.6:11, en zo de werkingen van vlees doden.
Bezig te zijn met je eigen geloof en gevoelens, belemmert groei. Dat is een list van de duivel die we moeten weerstaan. Zie op Hem!

@ vraagsteller: in de bijbel staat: wie volharden zal tot het einde, die zal zalig worden. Volharden, betekent doorzetten, volhouden wat er ooit in je begonnen is en daaraan vast houden.
De duivel zal het bestrijden, want hoewel je voor eeuwig gered bent, heeft hij het liefst christenen, zover mogelijk van Christus af, want dan schijnt hun licht niet zo ver.
Bij de een is dat idd meer als de ander, maar helemaal geen strijd, is denk ik niet waar!!

Volgens mij kom ik in het algemeen ook redelijk zeker over, ik krijg er in ieder geval regelmatig mee om mijn oren :-)

Iemand die zelfverzekerd is heeft net zomin een geloofspoot om op te staan als iemand die twijfelachtig van karakter is. ons geloof is volgens galaten 2:16 (sv) en de NGB slechts het middel waarmee wij het offer van Jezus vastgrijpen. Verder doet het niet terzake. Juist als je doorkrijgt dat je behoud niet afhankelijk is van je eigen geloof maar van dat van Jezus Christus heb je reden om verzekerd te zijn. Mijn geloof lijkt misschien wel heel wat, maar het is een bende. Ook ik heb een doorn in mijn vlees zodat de satan mij met vuisten kan slaan. Maar zou dat mij van mijn stuk moeten brengen? Natuurlijk niet! dat zou een geringschatting zijn van wat Jezus voor mij gedaan heeft. Zou ik daarom in de zonde berusten opdat Gods genade maar toeneemt? Natuurlijk niet, ik bevestig juist dat God Zijn regels goed heeft opgesteld. Maar mijn zekerheid haal ik niet uit al dan geen succes in de strijd tegen mijn zonde, die haal ik uit het offer van mijn Heiland.

Twijfel is inderdaad een zonde Een vrij forse zelfs. Want geloven is je vertrouwen stellen op God, en twijfel is daaraan twijfelen. En dat terwijl daar geen enkele reden voor is. Dus hoe onzeker je ook bent: één ding is zeker: God is betrouwbaar en Hij doet wat Hij zegt.

Zekerheid is een eigenschap van het geloof.
Twijfel een eigenschap van het ongeloof.
Bestrijding is een teken van echtheid van het geloof.
Kastijding de ervaring van een kind door het geloof.
De strijd van het geloof is niet het heen en weer geslingerd worden tussen geloof en ongeloof, maar die tussen Geest en vlees.
Gearriveerde christenen zijn overleden... We zijn op reis!

Mus: geheel accoord en bijbels