(...) Hoe gaat dit in de reformatorische kringen? Hoe spreekt iemand die gelooft...

In een grote stad kwam ik een groepje tegen die aan het evangeliseren was, compleet met zingen, klappen en een drumstel erbij. Op het moment dat ik stilstond om te kijken, kwam er een man op mij af. Hij vroeg: heeft God betekenis in je leven? Ik zei: ja. Heb je een Bijbel: ja. Lees je er vaak in: ja. Daarna vervolgde hij: Oh, bent soms ook wedergeboren. Ik antwoordde dat ik dat niet wist en stelde hem dezelfde vraag. Hij antwoordde heel stellig: Ja, ik ben wedergeboren. En toen vertelde hij hoe hij dat wist. Hoe gaat dit in de reformatorische kringen? Hoe spreekt iemand die gelooft dat God een goed werk begonnen is in zijn leven hierover? En hoe vraag je dat aan iemand anders?

In een korte tijd zijn zo wel enkele duidelijke vragen naar je toegekomen. Inclusief de vraag naar een verandering in je leven. ’t Is goed dat dat ter sprake gebracht wordt. De  manier waarop daar naar gevraagd wordt, heeft bij jou echter vragen doen rijzen. Is dat de manier, waarop je vraagt  naar een nieuw begin? Kun je zo rechtstreeks vragen aan iemand of hij wedergeboren is? En hoe gebeurt dat in reformatorische kringen?

Om met het laatste te beginnen, denk ik, dat in reformatorische kring met name de vraag gesteld wordt naar de bekering. Ben je bekeerd, is dan de vraag. Die vraag is in wezen van hetzelfde kaliber als de vraag naar de wedergeboorte. Bij beide gaat erom dat je weet van een nieuw begin. Toen en toen ben ik bekeerd. Op die en die dag werd ik wedergeboren.

De evangelist in die grote stad, waar je het in de vraag over hebt, kon aanduiden hoe hij dat wist. En zo zijn er ook in reformatorische kringen die daar weet van hebben. Tegelijk is er in onze kringen ook wel schroom om op zo’n vraag naar wedergeboorte of bekering “ja” te zeggen. Dit komt, omdat je juist als je de Heere Jezus hebt leren kennen, jezelf steeds weer zo tegen komt. Wat zijn er nog veel verleidingen. En wat ben je nog zwak, als je tot geloof bent gekomen. Het is nog zo’n strijd vaak in het leven met God.

Een “jawoord” op zulk soort vragen wordt dan ook gauw aangevoeld als: je bent gearriveerd. Je hebt de bekering op zak. Als je zou aangeven  een “new-born Christian” te zijn, lijkt het alsof je de strijd te boven bent. Nu is het waar, dat je als christen nooit gearriveerd kunt zijn. Elke dag sta je weer voor de roeping om als christen te leven. ’t Gaat om een volharden. Je bent nooit klaar. Toen aan iemand gevraagd werd: “ben je bekeerd” gaf hij aan “ik ben er mee bezig”. Dagelijks is er immers de strijd tegen de oude mens.

’t Gevaar is echter groot, dat wanneer er vragen gesteld worden naar wedergeboorte en bekering, dat we dan niets durven zeggen. Ook niet wanneer God een goed werk in ons begonnen is. Dat komt omdat we bij de vraag naar wedergeboorte en bekering sterk op onszelf letten en dan nog zoveel verkeerds bij onszelf tegenkomen, dat we daar geen “ja” op durven zeggen.

’t Is daarom wel goed als er de vraag naar het geloof. Hoe zit het met het geloof? Geloof je in de Heere Jezus Christus? Nu is het woord geloof helaas tegenwoordig zo algemeen geworden, dat je steeds wel moet uitleggen, wat je bedoelt, als je het erover  hebt. ’t Gaat dan ook niet om een algemeen geloof, dat tegenwoordig bijna iedereen wel schijnt te bezitten. Nee, het is geloof in Christus. Dat je Hem kent vanuit het Evangelie én dat je op Hem vertrouwt. En dit geloof is dan sterk verbonden met bekering. Dagelijkse bekering. Geloof je zo in de Heere Jezus? Dan kun je het niet doen met wat er vroeger eens een keer in mijn leven gebeurd is. ’t Gaat erom dat je vandaag de Heere Jezus nodig hebt. En dat je vandaag door Zijn genade strijdt tegen de zonden.

Juist deze vraag naar het geloof in Christus kan bewaren voor alleen maar zien op jezelf. En dat is belangrijk: Want wanneer dat er teveel is, kom je ook nooit tot zekerheid. De zekerheid ligt juist in Christus. In Hem, die vanuit het Evangelie tot mij komt. En wiens woorden waarachtig en betrouwbaar zijn. Mijn houvast ligt niet in mijzelf, in wat er op een bepaald moment gebeurd is, maar in Hem, mijn Zaligmaker. In Hem, mijn getrouwe Heiland, Die in mij een goed werk begon. Die het gaf dat Zijn Woord in hart weerklank vond. Vooral het woord van de verzoening. En Die het ook gaf dat ik niet op goede voet met de zonde meer kon leven. Op Hem hoop ik,  op Hem die trouw houdt tot in eeuwigheid, en die niet laat varen het werk dat Zijn hand begon.

Ds. W. G. Hulsman, Genemuiden

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W.G. Hulsman

• Geboortedatum:
  08-11-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

166 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven