Vraag
Ik stel een vraag n.a.v. de column 'Is verveling in de kerk erg?' Wij hebben hoogbegaafde kinderen en het grijpt me best wel aan om dit te lezen. We zitten in een zeer traditionele kerk dus ik kan me voorstellen dat er geen uitdaging in een kerkdienst zit. Onze oudere kinderen zitten superrustig en proberen wel te luisteren, echter geven ze aan dat ze elke keer hetzelfde horen, het wel weten nu. Dat geeft me angst dat ze op termijn afhaken.
De jongste is erg jong, maar is heel erg wiebelig in de kerk, luistert niet, kijkt niet naar voren, friemelt, zucht, draait, maar... hoort wel alles. Snapt al heel veel van de Bijbel maar geeft zelfs nu al aan (uit zichzelf) dat het zo saai in de kerk is en ze alles al honderd keer gehoord heeft. Heeft u nog tips zodat het voor ons te doen blijft in de kerk en ze er zelf ook geen hekel aan heeft? Vaak speelt ze met een knuffeltje of schrijft ze wat dingetjes op, maar alles maar heel even. Naar 'de mensen kijken' interesseert haar niet. Lezen kan ze allang maar doet ze niet, de landkaarten heeft ze al “honderd keer gezien...” Vermoeiend.
Antwoord
Bedankt voor uw vraag, die bij mij wel enige herkenning oproept. Ik ben geen hoogbegaafdheidsspecialist en reageer daarom hooguit als ervaringsdeskundige. Voor echt deskundige adviezen verwijs ik naar een hoogbegaafdheidsspecialist of naar een website als www.choochem.nl.
Allereerst viel deze zin in uw vraag mij op: “Ik kan me voorstellen dat er geen uitdaging in een kerkdienst zit.” U kunt zich dit voorstellen. Heeft u er zelf dan geen last van? En in hoeverre is dit voor uw kinderen écht een probleem? Blijkbaar heeft u zelf goede redenen om lid te zijn van deze kerk. Bespreekt u dat met uw kinderen? En wat is uw eigen manier om hiermee om te gaan? Ook heeft u het over angst dat uw kinderen op termijn afhaken. Heeft u deze angst ook gedeeld met uw kinderen? Hoe kijken zij hier naar?
Het tweede dat bij mij blijft haken is het woord “uitdaging.” Ik heb de indruk dat u hier intellectuele uitdaging mee bedoelt. In een kerkdienst is dát echter niet waar het om gaat. In de kerkdienst aanbidden wij God; daar hoort meer bij dan het horen naar Zijn Woord (al is dat wel het voornaamste). Mijn eerste advies zou daarom zijn om met uw kinderen te bespreken hoe wij God aanbidden. Dan doen we door te zingen, onze zonden te belijden, het geloof te belijden, te bidden en te horen naar wat God tot ons te zeggen heeft. Vraag aan uw kinderen hoe zij God ervaren en hoe dat plaatsvindt tijdens de kerkdienst. God spreekt immers tot ons door Zijn Woord en dat komt, buiten de preek om, op allerlei manieren tot ons tijdens een kerkdienst. Zijn uw kinderen zich daarvan bewust?
Bovendien: Het spreken van God heeft op zichzelf bezien niets te maken met intellectuele uitdaging. Het is natuurlijk een kwalijke zaak als een predikant zijn preken niet goed voorbereidt en zich niet tot het uiterste inspant om te verwoorden wat God tegen de gemeente te zeggen heeft! Als een predikant hierin tekort schiet kan dat betekenen dat we de preek ervaren als saai. Dat betekent echter niet dat God tijdens zo’n kerkdienst niets tegen ons zegt. Probeer samen met uw kinderen te ontdekken wát God precies tegen u zegt. Vraag na de dienst niet: wat vond je van de preek?, of: wat heb je ervan onthouden of geleerd? Maar: wat heeft de Heere vandaag tegen jou gezegd? En als u daar keer op keer niet uitkomt, dan lijkt het mij allereerst belangrijk om dat met de predikant te bespreken.
Daarnaast zou u uw kinderen kunnen stimuleren om tijdens de kerkdienst actief met het Woord van God aan de slag te gaan. Persoonlijk helpt het mij altijd om tijdens de preek ook zelf te mediteren over het Schriftgedeelte. Dit doe ik door tussen de preekaantekeningen door mijn eigen gedachten en associaties op te schrijven, of desnoods, als het in de preek aan exegese ontbreekt, door mijn eigen exegese te maken van het gedeelte. Zo ontdek ik vaak, al luisterend en mediterend, allerlei prachtige vergezichten tijdens de dienst.
Oefen deze dingen thuis met uw kinderen. Leer ze om Bijbelstudie te doen, te mediteren over het Woord en het toe te passen op hun eigen leven. Zo kunnen ze ook onder de preek actief op zoek gaan naar wat God ze te zeggen heeft. Als uw kinderen intelligent genoeg zijn om te merken dat het in de preken aan diepgang ontbreekt, dan zijn ze ook intelligent genoeg om zelfstandig naar die diepgang op zoek te gaan.
Wat uw jongste dochter betreft: Ik zou proberen hier enigszins ontspannen mee om te gaan. God vraagt van ons om Hem samen met onze kinderen te aanbidden; Hij vraagt ons niet om 1,5 uur stil te zitten. Vaak zijn we als ouders vooral druk met het rustig houden van onze kinderen tijdens de kerkdienst. Maar wat voor signaal geven we daarmee af? Wekken we zo niet de indruk dat God vooral van ons vraagt om dingen die we als saai ervaren in stilte te ondergaan?
Daarom geldt wat ik hierboven schreef over uw oudere kinderen ook voor uw jongste dochter: leer haar waar het in de kerk om gaat; we zijn daar om God te aanbidden. Stimuleer ze daarom om de geloofsbelijdenis in gedachten mee op te zeggen, om de psalmen zo goed mogelijk mee te zingen, om te bedenken wat ze zo bijzonder aan de Heere God vindt en waar ze Hem voor wil danken.
En als het gaat om de preek: geef haar verwerkingsvormen mee, desnoods met een beloning in het vooruitzicht. Het is bekend dat actieve werkvormen de concentratie tijdens een luisteropdracht bevorderen. Laat haar bijvoorbeeld alle namen die ze hoort opschrijven. Of laat ze een tekening of mindmap maken van de preek. Op het internet zijn genoeg van zulke werkvormen te vinden. En misschien zijn er lezers die suggesties kunnen doen in de comments onderaan deze pagina.
Van harte Gods zegen toegewenst! Hoe moeilijk de opvoeding van onze kinderen ook is, bedenk dat God veel te schenken heeft aan wie veel van Hem verwacht!
J. de Wit
Lees ook:
Dit artikel is beantwoord door
J. de Wit
- Geboortedatum:14-06-1989
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Pastoraal medewerker en student aan het Hersteld Hervormd Seminarie
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Treffend dat in het antwoord staat: "In de kerkdienst aanbidden wij God; daar hoort meer bij dan het horen naar Zijn Woord (al is dat wel het voornaamste)."
Het verschilt ook wel per predikant, sommigen preken nu eenmaal diepgravender dan anderen. Net zoals sommige predikanten heel gestructureerd zijn en sommigen juist wat chaotisch. Het een sluit meer aan bij de een, het ander meer bij de ander. Het is aan de andere kant ook heel mooi dat je in de kerk met alle niveaus, rangen en standen (en liefst ook rassen, maar dat ) bij elkaar zit, om zo samen de lengte, breedte, diepte en hoogte van de liefde van Christus te ontdekken. Maar de praktijk kan weerbarstig zijn. In sommige gemeenten heb je altijd je eigen predikant (of altijd leesdienst), in andere gemeenten wisselt het sterk, waardoor je vanzelf wat meer verschillende invalshoeken hoort.
Misschien helpt het om doordeweeks eens elders te kerken of een preek/lezing aan te zetten om te ontdekken dat het ook anders kan (maar misschien is dat juist niet verstandig in jullie situatie, dat zal per situatie verschillen). Onze zoon beloonden we pas na een 'saai zondagsschooluurtje' met een lezing van prof. Henk van de Belt, die hij heel interessant vond. Het kan je dan in ieder geval helpen om te zien hoe je zelf thuis verder kunt gaan met een Bijbelgedeelte om er nog meer uit te halen. En inderdaad, kerkgang is ook meer dan alleen de preek consumeren.
In het verlengde van haar onderzoek snap ik de aantrekkingskracht van een evangelische gemeente.
Onderzoek alle dingen en behoud het goede. Dus implementeer al het goeds uit de evangelische kring en vise versa Je kunt van elkaar leren.
In de Korinthe brief gaat het zeker over in (tongen of geestelijke) talen spreken maar ook dat wat je spreekt begrijpelijk moet zijn voor de hoorders,
1 Korintiërs 14
9 Alzo ook gijlieden, indien gij niet door de taal een duidelijke rede geeft, hoe zal verstaan worden hetgeen gesproken wordt? Want gij zult zijn als die in de lucht spreekt.
19 Maar ik wil liever in de Gemeente vijf woorden spreken met mijn verstand, opdat ik ook anderen moge onderwijzen, dan tien duizend woorden in een vreemde taal.
Paulus zegt niet: de Geest moet er in meekomen oid, maar spreek heldere taal die iedereen begrijpt.
De Heere heeft aan elk christen gaven gegeven. 1 Korinthe 12. Die gebruiken ter opbouw van de gemeente geeft grote blijdschap.
Maar nooit om je op een voetstuk te zetten of in het middelpunt te staan!
Niet alleen de dominee heeft gaven van wijsheid en kennis. Ontdek je gaven en gebruik ze. En je zal je nooit meer vervelen... Verveling is me nooit meer overkomen...!
