Bekeerd zijn zodra kinderen gedoopt zijn

We hadden laatst thuis bij de ouders van mijn man een gesprek over het doopformulier. In het doopformulier lijkt het of er in het dankgebed wordt gezegd dat de kinderen bekeerd zijn zodra ze gedoopt zijn. Mijn schoonouders en schoonzus zeiden toen dat dat alleen geldt voor de oprecht gelovige ouders, omdat er ook staat dat het een formulier is om de heilige doop aan de kinderen van de gelovige ouders te bedienen.

Mijn vraag was toen of je dan kunt zeggen als een kind kort na de doop sterft dat het dan in de hemel komt. Zij zeiden dat dat dan wel zo was, maar ik ben het daar niet mee eens. Kunt u mij hier een antwoord op geven?

In de eerste plaats gaat ons doopformulier er van uit, dat gelovige ouders dopen. In de geschiedenis van het doopformulier is hierover verschillend gedacht. Vandaar dat in het ene Bijbeltje boven het doopformulier staat: kinderen van gelovige ouders en in een ander weer niet. Zelf lees ik het wel altijd. Daarmee geef ik niet aan dat de ouders die dopen gelovig ZIJN, maar wel dat zij het HEBBEN te zijn. Daarmee hoop ik dat ook doopouders eens in de 'klem' gebracht worden. Maar vanuit die gedachte is ook het gebed van het doopformulier opgesteld. Niet zoals het is, maar wel, zoals het heeft te zijn.
 
En nu blijven er zeker vragen over. Dat is vooral zo wanneer de Bijbel over een zaak als in de vraag verwoord niets uitdrukkelijk schrijft. In dit   verband is het misschien wel goed om aan te sluiten bij de Dordtse Leerregels. Tijdens de Dordtse Synode, toen de kindersterfte groot was, is gesproken over hoe het is met de zielen van jong gestorven kinderen. Kinderen die kort na de geboorte of kort voor de geboorte sterven. Zij zeggen in hoofdstuk 1, paragraaf 17 iets over het al dan niet zalig worden van kinderen die jong sterven.

Het gaat over de vraag: wat wil God met jong gestorven kinderen of levenloos geboren kinderen? De Bijbel snijdt dit onderwerp niet aan. Daarom hebben onze vaderen een mening of oordeel gevormd over deze zaak door een wettige gevolgtrekking te maken vanuit de Bijbelse gegevens. Onze  vaderen schrijven dan "dat de kinderen der gelovigen heilig zijn".

Hoe zijn ze dat dan geworden? Niet van nature. Van nature zijn ze de verdoemenis waardig. Maar hoe zijn ze dan heilig? Uit kracht van het genadeverbond. Hoe komen zulke kleine kinderen in dat genadeverbond? Zij zijn daarin begrepen met hun ouders. En nu komt de wettige gevolgtrekking: daarom moeten Godzalige ouders niet twijfelen aan de verkiezing en zaligheid van hun kinderen, die God in hun kindsheid uit dit leven wegneemt. Onze vaderen bieden een heerlijke troost aan Godzalige ouders. Echter, zijn ouders niet Godzalig, dan vallen ze niet onder de troost van deze geloofsbelijdenis.

Let wel: dat betekent niet dat kinderen van niet-Godzalige ouders verdoemd zijn. Onze vaderen spreken daar niet over. Dat laten ze liggen. Ze bieden alleen troost aan Godzalige ouders. En dat is ook goed te begrijpen, omdat niet-Godzalige ouders ook niet vatbaar zijn voor de ware troost.

Onze vaderen zeggen dus niet dat het voor de zaligheid van een levenloos geboren of jong gestorven kind van belang is dat zijn ouders Godzalig zijn. Maar ze zeggen wel dat het en troost is voor Godzalige ouders. En daarom is het ook voortdurend noodzakelijk om als ouders onszelf te onderzoeken of wij die Godzaligheid mogen kennen, zowel voor onszelf, als ook van belang voor de kinderen die God geeft, en soms heel jong weer wegneemt. Wat ligt het toch nauw in ons leven.
 
Ds. N. P. J. Kleiberg

Dit artikel is beantwoord door

Ds. N.P.J. Kleiberg

• Geboortedatum:
  03-05-1945
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Achterberg
• Status:
  Actief

78 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven