Maria, de moeder Gods

Hoe wordt in protestantse kring omgegaan met het dogma dat Maria de ‘moeder Gods’ is (theotokos). Deze eretitel is al vroeg in de kerkgeschiedenis op een van de concilies aan Maria toegekend. Kunnen we haar inderdaad zo noemen, of is het een dwaling? En zo ja, hoe moeten we dan aankijken tegen de leeruitspraken van de vroege kerk? Waarom wel de canon van de Bijbel, de Drie-eenheid of afwijzing van het Pelagianisme accepteren, maar dit dogma niet?

Beste vragensteller, 

Ik zal u eerst antwoorden aangaande het “moeder Gods” zijn van Maria. Velen houden dat voor een Roomse dwaling. Toch is dat niet juist. In Roomse kringen is die titel inderdaad veel gebruikt, maar wij mogen niet vergeten dat  als het  gaat om de triniteit en om de twee naturen van Christus  door Rome niet anders wordt geleerd dan door het orthodoxe protestantisme. Wij verschillen in veel zaken met Rome, maar in dezen niet. 

Aangezien de twee naturen die in de ene Persoon van de Zaligmaker aanwezig waren (en nog steeds zijn) nooit van elkaar gescheiden kunnen  worden (de orthodoxie leert  het onvermengd en onveranderd zijn van de beide naturen, maar evenzogoed  hun ongedeeld en ongescheiden zijn) is Jezus  ook in de schoot van Maria God en mens geweest. De leer van de maagdelijke geboorte onderstreept dat. Maria is dus niet de moeder geweest van de goddelijke natuur, maar wel van de menselijke natuur die Jezus uit haar heeft aangenomen. Maar om dat de beide naturen nimmer van elkaar  gescheiden kunnen  worden  en nooit tot twee personen (twee Jezussen) mogen worden gemaakt, is het de ene persoon Jezus Christus, Die zowel God  als mens is uit Maria geboren. Al is zij dus niet de moeder van de goddelijke natuur, zij is wel de moeder van de ene Persoon van onze Zaligmaker en daarmee  kan zij terecht  moeder Gods worden genoemd. Dat heeft dus niets met Paapse stoutigheden te maken  en evenmin met Mariaverering, maar het is gewoon een uitvloeisel van de  orthodoxe leer die de reformatie van de vroege kerk heeft overgenomen.

Ten overvloede wijs ik je nog op het sterven van Jezus. De catechismus zegt in vraag en antwoord 40 dat vanwege de gerechtigheid  en de waarheid Gods niet anders voor onze zonden betaald kon worden dan door de dood van de Zoon van God. Nu is het duidelijk dat de goddelijke natuur niet kon lijden en sterven. En toch is het door de onafscheidelijkheid van de twee naturen zo dat de Persoon van de Zoon van God gestorven is. Daar zit dezelfde gedachte achter. Zelfs in het graf zijn de beide naturen verenigd gebleven. Zo ook in Zijn kind-zijn . Zie ook artikel 19 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis. Daarom: moeder Gods. Daar is niets ketters aan. 

Het is verstandig de  rechtzinnige oude kerk te volgen in haar Bijbelse zicht op de zaken. 

Hartelijke groeten, 
Ds. J. L. Schreuders