Zalig worden buiten recht van God om

Ik heb een vraag aan ds. C. Harinck. Nadat ik vele jaren lang zonder God geleefd heb, ben ik tot geloof gekomen. Ik zou daar best een heel verhaal van kunnen maken, maar uiteindelijk ben ik gaan inzien dat het offer van de Heere Jezus ook voor mij is. Begrijpen doe ik niet, uitleggen kan ik het niet, maar ik geloof het op basis van Zijn Woord (al blijkt dat geloof vaak erg fragiel) en ik heb de Heere Jezus lief en nodig gekregen. Elke dag weer.

Vanuit mijn nabije omgeving ben ik door een oude, serieuze, ernstige, biddende man (die van zichzelf zegt niet te durven/kunnen geloven dat hij een kind van God is) gewaarschuwd met de woorden: je kunt de Heere Jezus wel hebben leren kennen, maar heb je God óók al leren kennen? Oftewel: denk er niet te makkelijk over, ben je al aan een eind gekomen met jezelf, al verbrijzeld onder Gods toorn.

Iets dergelijks wordt volgens mij ook bedoeld met de waarschuwende opmerking "zalig worden kan niet buitenom het recht van God." Dit soort goed bedoelde waarschuwingen lijken te zeggen dat je als zondaar een soort 'Golgotha-ervaring' moet kennen voordat je mag geloven dat de Heere Jezus op Golgotha ook jouw zonden droeg. Heb je zo'n ervaring (nog) niet, dan is er (nog) geen sprake van reddend geloof. Aan het eisend recht van God is dan nog niet volledig voldaan en de toegerekende gerechtigheid is dus nog niet voor de zondaar. Kunt u hier eens op reflecteren?

Beste vraagsteller,

Onze Heidelbergse Catechismus vraagt in vraag 11: Is dan God ook niet barmhartig? Het antwoord is: "God is barmhartig, maar God is ook rechtvaardig en daarom eist Zijn gerechtigheid dat de zonde, welke tegen de allerhoogste majesteit Gods gedaan is ook met de hoogste, dat is, met de eeuwige straf aan lichaam en ziel gestraft wordt." Het hoort bij de rechte verkondiging dit de mensen voor te houden. 

Welk doel hebben de opstellers van de Catechismus daarmee gehad? Allereerst om een ijdel beroep op Gods barmhartigheid weg te nemen. Een zeggen als: God is barmhartig, dus zal het voor ons allen wel meevallen. Maar vooral om naar Christus te brengen, die de straf van de zonde heeft gedragen en aan Gods rechtvaardigheid heeft genoeg gedaan. De confrontatie met Gods rechtvaardigheid, leert je dat je niet één penning bezit om te betalen. Als het goed tot je doordringt, sta je verloren en schuldig voor God. Maar dat maakt de gerechtigheid die Jezus verwierf onmisbaar. Het zal je als vluchteling van de berg Sinaï naar de berg Sion doen vluchten en tot het bloed der besprenging dat betere dingen spreekt dan Abel.

Maar het gewichtig spreken over Gods recht, waar u op doelt heeft die bedoeling niet. Het is bedoeld om degelijk en zeer bevindelijk te worden aangezien. Te pas en te onpas heeft met het dan over het recht van God. Dat klinkt gewichtig. 

De juiste bedoeling is om in de prediking de mensen de noodzaak te leren om alleen bij Christus  te schuilen.En dat alles buiten Hem tekort is. Je voldoet echter niet aan je roeping wanneer je alleen spreekt over het recht Gods en niet over Jezus spreekt, die aan Gods gerechtigheid heeft genoeg gedaan. Het recht Gods zonder de uitkomst van Golgotha waar aan al de eisen van Gods recht is voldaan, werkt alleen maar wanhoop. Op grond van het offer van Golgotha staat Gods niets meer in de weg om een zondaar te vergeven en rechtvaardig te verklaren.

Laat het je tot Jezus brengen van Wie David zingt: "Ik draag Uw heilige Wet, die Gij de sterveling zet in het binnenst ingewand". De naam waarmee het geloof Hem noemt is 'de Heere onze gerechtigheid'. Lees het gedicht van McCheyne over de eisen van Gods gerechtigheid en waar dit ons moet brengen. "Nu ken ik die waarheid zo diep als gewis, dat Jezus alleen mijn gerechtigheid is." Rusten op niets dan de gerechtigheid van Jezus toegewenst. 

Ds. C. Harinck

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. Harinck

• Geboortedatum:
  09-04-1933
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Kapelle
• Status:
  Actief

250 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven