Verheerlijking van Jezus op de berg

Graag zou ik bijbelse uitleg willen bij twee vragen over de verheerlijking van Jezus op de berg. Ik geloof in Jezus en wil graag weten wat God hiermee wil zeggen.

1. Wat wordt er bedoeld met Mattheus 17:13? Het gaat hier over Elia(s) en Johannes. Jezus zegt dat Elia(s) eerst zal komen en alles weer zal oprichten. Dit staat bijvoorbeeld ook in Markus 9:11. Wat heeft dit te zeggen?

2. Wat had het voor meerwaarde dat Mozes en Elia hierbij waren? Was Elia hier in de rol van profeet? En Mozes?

De vraag betreft wat opheldering over enkele gebeurtenissen en uitspraken tijdens de verheerlijking van de Heiland op de berg. Let wel: dè berg! Welke berg dat was (Thabor denken velen), staat er niet bij. Dit is dan ook een zaak van veel speculeren, maar daar gaan wij nu maar aan voorbij, omdat dit geen gevolgen heeft voor de antwoorden op de gestelde vragen.

Christus neemt drie discipelen mee de berg der verheerlijking op. Daar zien ze een hemels gezicht: niet alleen verandert de gedaante (en het aangezicht) van de Heere Jezus, maar daar verschijnen ook Mozes en Elia. 

We kunnen nu eerst de (vaak vergeten) vraag stellen hoe de discipelen geweten moeten hebben dat hier Mozes en Elia in het gezelschap van de Zaligmaker verschenen. Hierop zijn vele antwoorden te bedenken, die weinig nuttigs opleveren. In elk geval heeft God ervoor gezorgd dat de drie discipelen met zekerheid geweten hebben wie er bij de Heere op de berg staan!

Vervolgens doet zich de vraag voor: en wat was de bedoeling van de samenkomst in heerlijkheid van de Heere, Mozes en Elia? Velen denken dan dat Mozes en Elia verschenen zijn om de Heiland nader te informeren over Zijn komende lijden in Jeruzalem. Maar dat is niet waar! De Heere wist namelijk alles al tot in detail over wat Hem te wachten stond aan lijden en de dood! Niet Christus, maar Mozes en Elia, de twee grote vertegenwoordigers van de profeten van het Oude Testament, worden hier door de Zaligmaker geïnformeerd over het grote belang van het lijden en sterven van Christus, dat komen gaat!
 
Waarom worden deze beide profeten uit het Oude Testament (zoals vraag 2 terecht stelt!) hier op deze wijze ‘bijgepraat’? Allereerst hierom: wat de ernstigste woorden van deze profeten niet konden (namelijk Israël bekeren), dat zal de diepe vernedering van de Heere wèl teweeg brengen: zie de wonderen die op de Pinksterdag plaatsvonden toen de discipelen over het lijden, het sterven en de opstanding van de Heere Jezus gingen spreken! Toen werden er zondaarsharten doorboord en velen kwamen tot geloof. In de menigte van die onderdanen ligt dan de heerlijkheid van Koning Jezus!

De vraag blijft uiteraard over: maar wat moesten die drie discipelen hier op deze berg dan komen doen? Alleen maar getuige zijn van deze samenspraak tussen Christus, Mozes en Elia zijn? Zodat ze veel en veel later daarover verslag konden uitbrengen aan de andere discipelen en aan de christelijke gemeente? 

Dat zal ook wel gebeurd zijn. Maar een veel belangrijker reden waarom de Heiland hen meenam en dit bijzondere gebeuren op de berg liet meebeleven, is om hen ervan te overtuigen dat de weg van Christus een weg door lijden heen naar de dood en vervolgens naar Zijn opstanding moest zijn! En juist met díe neerwaartse weg hadden de discipelen steeds zo’n grote moeite. Zij hoopten en meenden namelijk dat Christus in één lange, grote en stijgende lijn Koning zou worden zou en dat Hij heersen zou op de troon van David. Van die verwachting waren ze maar niet af te brengen. Ondanks de diverse aankondigingen door de Heere dat Hij de weg van lijden en sterven moest gaan, bleven ze maar denken aan een prachtige weg vol majesteit en heerlijkheid, die steeds verder omhoog ging. Daarom had Petrus ook kort hiervoor nog zo hartgrondig gezegd over de lijdensweg van Christus: “Heere, wees U genadig! Dit zal U geenszins geschieden!” En ondanks de harde terechtwijzing door de Zaligmaker wilde die boodschap maar niet echt landen bij deze leerlingen. De discipelen wilden niet horen van lijden en sterven. Desondanks kondigt Christus Zijn lijdensweg keer op keer aan!

Maar -zo schiet het de discipelen te binnen- is het dan niet waar wat de Schriftgeleerden vaak aanhalen om hun twijfel over Christus te bewijzen? Dat is toch niet zomaar een gedachte van deze wetgeleerden, maar is toch in de Schrift geschreven? In de profetie van het Oude Testament (Maleachi 4:5, 6) staat immers heel duidelijk dat àls Elia gekomen is, er juist een goede, een blijde heilstijd aan gaat breken? Hij zal alle dingen weer oprichten! Welnu, denken deze drie discipelen: we hebben toch zojuist Elia gezien? Dùs nu gaat er geen lijden komen, maar nu zal de heilstijd met de oprichting van de goede dingen aanbreken! Dùs heel simpel: nu kan er helemaal geen lijden en sterven van onze Meester meer geschieden!

Wat is het antwoord van de Heiland op die gedachtegang? Allereerst dit: zij moeten over deze verheerlijking eerst een poosje zwijgen! Waarom? Omdat eerst het lijden en sterven van de Heere Jezus zal komen!! Maar, zo zullen de discipelen gedacht hebben, had de verschijning van Elia hier op de berg dan niet de betekenis van de komende majesteit van Christus? Of moet Elia nòg eens een keer, maar dan veel later, terugkomen om alles weer op te richten? 

Nee, zegt de Heiland, de komst van Elia hééft allang plaatsgevonden: in de komst van Johannes de Doper kwam Elia al op aarde (zie ook Mattheus 11:14)! Hij bereidde het volk voor op de komst van de Heiland. Maar waar niet alleen de discipelen, maar ook anderen steeds weer aan proberen voorbij te gaan is dìt: de komst van Christus is geen weg om linea recta tot Zijn heerlijkheid in te gaan! Maar: door lijden moet Christus tot Zijn heerlijkheid ingaan! En die weg is niet vreemd, want ook de Elia die in de persoon van Johannes de Doper verschenen is, kreeg een weg te gaan dóór lijden tot heerlijkheid! Deze wegbereider van de Heere Jezus werd door velen niet geloofd, hoewel hij het hart der vaderen tot de kinderen wilde brengen en omgekeerd. Maar men keerde zich van hem af! En tenslotte is hij op last van koning Herodes onthoofd! Welnu, dàt is ook de weg die de Heiland gaan zal! De weg van lijden tot heerlijkheid.

Het valt in dit hele gedeelte dus heel sterk op dat de Zaligmaker niet moe wordt om Zijn discipelen te leren dat Hij de weg naar Golgotha en de dood moet gaan. Via die weg, “die Hem neder zal doen dalen ter helle” zal de poort naar eeuwige heerlijkheid door de Heere ontsloten worden. De weg naar de hemelse heerlijkheid wordt slechts geopend langs de droeve gang naar het kruis; door de bloedstorting van de Zaligmaker! Dat de weg zó en niet anders is, herhaalt Christus in deze hoofdstukken eindeloos. En de stem van de hemelse Vader heeft dat hier, boven op de berg, ook nog eens heel duidelijk voor de oren van deze drie discipelen onderstreept: Hoort Hem!! 

Wat dit alles òns vandaag de dag te zeggen heeft? Dat er helemaal geen sprake van een evangelie is, als het kruis van de verzoening door het bloed van Christus niet centraal staat!!

Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Baan

• Geboortedatum:
  16-02-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven