Marathon

Ds. M. (Michel) van Heijningen / Geen reacties

14-04-2018, 11:48

Vraag

Ik had een moeilijk gesprek met mijn ouders. Mijn moeder doet zondag de marathon en ze zijn niet christelijk of iets. Mijn vriend wel, hij is Gereformeerd en we hebben al drie jaar en relatie. Ik heb zelf met een goed gevoel de keuze gemaakt om hier ook naartoe te gaan werken en heb mijn ouders verteld dat ik er zondag niet bij ben. Daar werden ze heel boos over en ze vertelden dat ze mijn relatie niet steunen en mij willen verbieden om naar de kerk te gaan. Dat deed mij wel zeer en ik heb nu heel erg het gevoel dat ik het verkeerde heb gedaan en een grote teleurstelling ben en hen heel veel pijn doe. Maar ik snap niet wat er zo erg is aan christelijk zijn. En ik weet niet meer wat ik moet doen.


Antwoord

Beste vriendin,
 
Nadat jij je vraag stelde is er al een zondag voorbij gegaan, wellicht komt mijn antwoord dus te laat voor de concrete situatie. Misschien kan mijn reactie jullie toch wat verder helpen.
 
Omdat je niet je leeftijd vermeldt, is het voor mij ook een beetje zoeken. Klopt het dat jullie nog tieners zijn? Je schrijft dat je bent opgegroeid in een niet kerkelijk gezin en nu een relatie hebt met een kerkelijke jongen. Je wil met hem een toekomst opbouwen. Dat is mooi, God geeft mensen aan elkaar. Tegelijk betekent dat afstand nemen van het gezin waar je hoort. Voor ouders is dat naast het mooie ook altijd weer lastig, zeker wanneer je kind andere keuzes maakt dan je zelf doet en deed. In jouw geval is dat de praktijk. Begrijpelijk dat je ouders zich afvragen: wat gebeurt er met mijn kind?
 
Je schrijft nu dat je ouders het fijn zouden vinden wanneer je je betrokkenheid laat blijken bij een zondagse marathonloop van je moeder. Je wil echter mee met je vriend naar de kerk en nu is er een conflict. De meeste conflicten zijn na een paar dagen wel beter hanteerbaar, ik hoop ook bij jullie. Toch een paar opmerkingen.

Mooi dat je naar de kerk gaat met je vriend mee. Hopelijk ga je niet voor hem, maar vanuit een verlangen om de God van de Bijbel (beter) te leren kennen. Wanneer je alleen de gewoonten van je vriend overneemt, is dat echt te kort. Het gaat er niet om dat wij een kerkstoel vullen, maar dat we echt met de Heere leven. Concreet: zou je ook naar de kerk gaan wanneer je verkering uitraakt? Volgens mij is dat de kernvraag aan jou. 
 
Wanneer de marathonzondag nog in de toekomst ligt, is mijn vraag: kan je niet en naar de marathon en naar de kerk? Is een combinatie mogelijk? Wanneer de marathon voor je moeder erg belangrijk is, zou je namelijk kunnen overwegen om er wel heen te gaan. Je laat dan aan je moeder merken dat je haar waardeert en van haar houdt. Je leeft mee. Ik denk aan wat Jezus zei: “en wie u zal dwingen één mijl te gaan, ga er twee met hem”, Mattheus 5:41. 
 
In jouw geval lijkt het me erg belangrijk om de relatie met je ouders goed te laten zijn. Daar moet je aan werken. Daar breng je soms een offer voor. Zou je voor jezelf op een rij kunnen zetten waarom je naar de kerk wil? Zit daar een hart achter dat verlangt naar God? Wanneer dat zo is, dan heb je vast ook het diepe verlangen dat je ouders Jezus ook leren kennen. Om die reden moet jij hen laten weten dat een keuze voor God geen keuze tegen je ouders is. Spreek je waardering voor hen uit. Toon je liefde voor hen. Wees gehoorzaam. Bekijk de situatie uit het oog van je ouders, hopelijk doen zij het omgekeerde. Dan vinden jullie elkaar zeker. 
 
Mocht de situatie echt uit de hand lopen op een manier dat jullie relatie en jouw kerkgang verboden wordt, dan moet er een andere volwassene bij komen om eens rustig te praten. Zouden de ouders van je vriend iets kunnen betekenen? Probeer geduld te hebben met je ouders. Bidt voor hen. Lees voor jezelf in de Bijbel en leef vanuit Gods liefde. Volgens mij zal een milde en open houding van jou weleens heel veel kunnen doen. Het mooiste zou zijn wanneer je ouders opmerken dat jij door het contact met God een fijnere dochter bent geworden. 
 
Mocht mijn antwoord vervolgvragen oproepen, laat dat gerust weten.
 
Hartelijke groet,
Michel van Heijningen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. (Michel) van Heijningen

  • Geboortedatum:
    08-06-1976
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Alblasserdam
  • Status:
    Actief
173 artikelen
Ds. M. (Michel) van Heijningen

Bijzonderheden:

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties

Terug in de tijd

Mijn zoon is februari jl. overleden door fouten in het ziekenhuis. Hij is acht jaar geleden ziek geworden en het was altijd een strijd van leven op dood. Hij heeft in 2013 een behandeling gehad en toe...
7 reacties
13-04-2017
Aan ds. Vergunst. Verstandelijk zou ik graag een kind van God willen zijn. Toch weet ik niet of het bij mij wel goed zit. Ben ik niet te verstandelijk ingesteld? Ik voel geen heel diepe liefde tot God...
Geen reacties
13-04-2010
Ik ben gescheiden. Ben lid van Chr. Geref. Kerk. Ben gescheiden op grond van geestelijk overspel. Is er dan onderscheid in overspel?
Geen reacties
13-04-2005
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering