Grenzen van seksualiteit tijdens de verkeringstijd

Aan mevrouw Ronner-Wattel. Op Refoweb komen regelmatig vragen voorbij rondom de grenzen van seksualiteit tijdens de verkeringstijd. De antwoorden daarop verschillen in de mate van waarin ze lichamelijk contact binnen een verkering goedkeuren. Toch heb ik het idee dat veel antwoorden erop gericht zijn de daad zo te plannen dat het mooi binnen het huwelijk valt.

De reden daarachter kan ik mij goed voorstellen. Seksualiteit is iets bijzonders en het kan ons de schoonheid van de schepping laten zien. Daarin mogen we ons volledig overgeven aan elkaar. Het doet me verdriet dat dit ertoe lijkt te leiden dat alles behalve echte penetratie (mits in lijn met de duur en het stadium van de verkering) is toegestaan binnen de relatie. Ook zonder dat je zwanger kunt raken is er toch al een vorm van omgang die eigenlijk alleen binnen het huwelijk thuishoort? Pasgeleden had ik het hier met studiegenoten over. Zij gaven in alle eerlijkheid toe (sorry voor de bewoording) anale seks met elkaar te bedrijven, zodat de bijbelse richtlijnen niet werden overtreden. Hoewel de Bijbel niet een heel specifieke scheidingslijn geeft, lijkt dit mij wel erg ver gaan.

Een veelgehoord argument (ook op Refoweb) is dat het onnatuurlijk zou zijn als het in de verkeringstijd bij een zoentje zou blijven en je na de trouwdag ineens gemeenschap met elkaar zou mogen hebben. Sinds wanneer zijn wij als christenen opgeroepen om onze natuur te volgen? We moeten toch juist een heilig leven leiden? Ik vraag me af waarom we het in de verkeringstijd niet bij een zoentje en een omhelzing laten. Dan hoef je niet meteen op de huwelijksnacht gemeenschap te hebben, maar kun je toch ook in de begintijd van je huwelijk het traject daarheen afgaan?

Toen ik dat in een vertrouwelijke kring bij mijn christelijke studentenvereniging voorstelde, vonden anderen (zowel met als zonder relatie) dat geen realistisch voorstel. "Je bent in een liefdesrelatie toch meer dan broer en zus", reageerden ze. Ik wierp tegen dat je je op deze manier juist voornamelijk op het leren kennen van elkaar kunt richten, maar we bleven het oneens. Ik heb het idee dat 'het altijd wel haalbaar moet blijven'. Uiteraard is dat zo, maar is het niet beter gewoon een duidelijke lijn te trekken en in de verkeringstijd vooral van elkaar af te blijven? De Heere vraagt ons toch om alles tot Zijn eer te doen?

Kunt u mij vertellen hoe u hierover denkt? Sta ik alleen in mijn opvatting en is het onhaalbaar om zo een liefdesrelatie te hebben? Is dit niet meer dan een persoonlijke opvatting, of kun je stellen dat dit Bijbels verantwoord handelen is? Hoewel ik betwijfel of het voor de vraag relevant is: ik ben een 22-jarige jongen. Op dit moment heb ik geen relatie, maar eerder heb ik dat wel gehad.

Bedankt voor je duidelijke en open vraag. Ik zal proberen die te beantwoorden, waarbij ik het belangrijker vind om algemene christelijke richtlijnen te geven dan mijn mening. Maar het is een richtlijn waar ik achter sta. 

Een belangrijk kenmerk van seks is de intieme verbondenheid die je beleeft met iemand anders. Er zijn maar weinig zaken die je met niemand anders doet dan met je huwelijkspartner, juist vanwege die intieme verbondenheid die bij seks hoort. Je stelt je daarbij kwetsbaar op. Je geeft je letterlijk bloot. Daarom hoort seks thuis in een intieme relatie, waar liefde en vertrouwen is. Als een relatie uit gaat is de pijn veel heftiger als er ook seks is geweest. En dan is er geen verschil tussen anale of vaginale seks. Je kunt niet zeggen dat je met anale seks de Bijbelse richtlijn niet overtreedt. Het is gewoon seks, op een net iets andere manier.
 
Je kunt de verkeringstijd zien als een bouwplaats van het fundament van het huwelijk. Er zijn vier pijlers:

-lichamelijke pijler: lichamelijke aantrekkingskracht, de seksuele verlangens;

-emotionele pijler: elkaar begrijpen en communiceren;

-geestelijke pijler: het geloof, de relatie met God;

-sociale pijler: de vriendschappen die je als stel hebt.

De lichamelijke pijler groeit vaak erg snel, begrijpelijk, je voelt je tot elkaar aangetrokken. Maar vaak zie je dat deze pijler overmatig veel aandacht krijgt ten koste van andere pijlers. Als de emotionele pijler niet op hetzelfde niveau meegroeit valt er een gat in de fundering van de relatie, met kans op instorten van de relatie. Aan alle pijlers moet gebouwd worden. Daar ligt dus nog een belangrijke reden om samen grenzen af te spreken aan hoe ver je lichamelijk met elkaar gaat. En dan gaat het niet om een uiterste grens, maar om een veilige grens.

Elkaar uitkleden en seksueel opwinden? Dan ga je al een grens over. De Bijbel zegt ook dat je de keuze moet maken tussen trouwen en beheersen (1 Kor 7:9). Als je zeker van elkaar bent, zet jezelf en elkaar dan niet onder druk door lang met trouwen te wachten. 

Drs. Joke Ronner-Wattel

Dit artikel is beantwoord door

drs. J(oke) Ronner-Wattel

• Geboortedatum:
  26-06-1960
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerd Vrijgemaakt
• Woon/standplaats:
  -
• Status:
  Actief

150 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven