Merk- en veldteken van Christus

Aan een Ger. Gem.-dominee. In de NGB, art. 34 wordt de doop een “merk- en veldteken van Christus genoemd.” Wat wordt daarmee bedoeld?

Beste vriend,

Je ziet wel eens een militair lopen en dan kijk je naar zijn uniform en de merktekens.  Hij is bijvoorbeeld een soldaat van Nederland of Duitsland. Hij zal zijn merk- en veldteken met een zekere trots dragen, althans zo behoort het.

Nu gebruikte Guido de Bres dit gegeven om de doop te beschrijven. Niet alleen is de doop een betekenisvolle boodschap over Gods genade in Christus, maar het is ook een teken aan Wie wij toe behoren. God heeft Zelf Zijn Naam op ons voorhoofd geschreven en Zijn Naam over ons persoonlijk uitgesproken. Dat betekent dat we Hem toebehoren en de doop is daar een merk- of veldteken van.

Voor velen betekent de doop niets. Je kan het niets eens zien aan hun levensstijl wie ze toebehoren.  Dat zou je toch verwachten als je het schitterende merk- en veldteken van Christus mag dragen? We spreken schande over onze nationale soldaten als ze ergens in de wereld in hun uniform dingen doen die een schaduw werpen op de naam van ons land. Waarom trekken we die lijn van denken dan niet door naar de doop? Is het niet schandelijk als iemand die het merk en veldteken van Christus draagt en zich gedraagt alsof ze tot de wereld behoren?   

Denk in deze context eens over het derde gebod. We dragen de naam (het veldteken van Jehovah) op ons en zullen we die Naam ijdelijk gebruiken? Dat zal de Heere niet onschuldig houden, net zo min als dat onze militaire mores een soldaat onschuldig houdt die de naam van het land niet hoog houdt in zijn gedrag.  

Laten we toch met meer eerbied en dankbaarheid en gebed leven om Gods Naam te verheerlijken in onze dagelijkse wandel. 

Hartelijke groeten,
Pastor A. T. Vergunst