Vraag
Ik heb al aantal jaren een relatie met een man die getrouwd is. Ik heb er een punt achter gezet omdat bepaalde dingen van hem en van mij naar boven zijn gekomen. We hebben het besproken in de kerk en we hebben alles ontkend puur om de huwelijk tussen man en vrouw te behouden. We hebben beiden een punt gezet achter onze relatie. Ik heb het beleden bij God. Maar moet ik het alsnog opbiechten aan de kerk/getrouwde vrouw?
Antwoord
Beste vraagstelster,
Je vraag betreft een ingewikkelde en vervelende kwestie. Heel jammer dat jij en je gehuwde relatie niet hebben geluisterd naar het gebod van God, waarin Hij dit zo heel duidelijk verbiedt. Het lijkt het op de beginfase van wat David met Bathseba doet. Hij hoorde ook dat zij gehuwd was en ging toch door. Gelukkig is er ook een groot verschil. Jullie relatie is nu tot een einde gekomen.
Blijft wel de leugen naar de kerk toe en vooral naar de echtgenote van de betrokken man. Dat is vooral een verantwoordelijkheid van de man naar zijn wettige vrouw - en gezin met kinderen? Tussen hen blijft altijd wat zitten, zolang hij het haar niet belijdt en zij het hem vergeeft. Maar dat is zijn verantwoording.
De eerste lijn als antwoord naar jou is, denk ik, je hebt verkeerd gehandeld en ook tegen mensen gelogen. Vergeving heb je dan van God en van mensen nodig. Maar de tweede lijn is: Wat heeft dit voor gevolgen voor het huwelijk van de man en zijn gezin? Ik heb daar totaal geen zicht op, omdat ik de personen en hun wijze van reageren niet ken. Daarom geloof ik jou, als je zegt dat dit het huwelijk zou breken. Dan moet ik tussen twee kwaden het beste kiezen. Wetend, vanuit pastorale ervaringen wat echtscheidingen allemaal teweeg brengen, kies ik ervoor vooral het huwelijk in tact te laten. Daarmee kan ik niet zeggen: het is goed zoals je gehandeld hebt. Dat beoordeelt alleen de Heere God. Dat laat ik ook tussen jou en de Heere God.
Ik denk tenslotte aan de geschiedenis van de vrouw, die in overspel werd gegrepen en door de Schriftgeleerden en de Farizeeën -Johannes 8:1-11- bij Jezus werd gebracht. Zijn slotzin is: Heeft niemand u veroordeeld? Dan veroordeel Ik u ook niet. Ga heen en zondig niet meer.
Naar ik hoop ben je met mijn antwoord wat verder geholpen. Klamp je verder vooral vast aan de woorden van onze Heiland: Volg Mij! Dat is ook alleen mijn kracht.
Hartelijke groet,
Ds. B. J. van de Kamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B. J. van de Kamp
- Geboortedatum:21-11-1950
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Hierden
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Anders had je er geen punt achter gezet??
In de afgelopen jaren kon het huwelijk van de man beide mensen totaal niets schelen, maar nu ze er door de kerk op zijn aangesproken, liegen beiden over hun zonde om het huwelijk van de echtbreker niet in gevaar te brengen. Op basis van de gegeven informatie kan ik niet overtuigd worden van de oprechtheid van de echtbreker en zijn maitresse. Het heeft er eerder schijn van dat ze niet willen dat anderen weten wat ze de afgelopen jaren hebben gedaan.
Als beide zondaars oprecht willen dat het huwelijk van deze man behouden wordt, dan dienen ze ervoor te zorgen dat er op geen enkele wijze nog contact mogelijk is. Niet persoonlijk (ook niet toevallig - verhuizen!), niet via sociale media als facebook. Het huwelijk heeft geen enkele kans als deze mensen elke week bij elkaar in de kerk zitten. Dat zou ook totaal respectloos zijn tegenover de bedrogen echtgenote.
Het is waar dat de echtgenoot een verantwoordelijkheid naar zijn vrouw heeft en dat er iets tussen hen in zal blijven staan. Als een huis een vochtprobleem heeft, kun je het schilderen en elk jaar opnieuw behangen, je ziet er niks van. Maar onderhuids is een rottingsproces aan de gang en achter het behang groeien de schimmels. De echte oplossing is dat het probleem bij de bron wordt aangepakt. Het is dan aan de bedrogen echtgenote om te beslissen of ze het huis wil renoveren, of dat ze weg wil van een plaats die haar gezondheid ernstig schade toebrengt.
Vragensteller, ik hoop dat je berouw krijgt! Voor berouw is er vergeving! Draag de consequenties! Dus zorg dat je hem nooit meer ziet of spreekt! En bid of de Heere de liefde voor hem wegneemt!
Uit de vraag blijkt niet of de vraagsteller een man of vrouw is.
Vervolgens verplaats ik mijzelf in de door haar man bedrogen vrouw.
Stel dat zij er alsnog na bijvoorbeeld een jaar achter komt.
Dan heeft haar man haar bedrogen, gelogen bij zijn kerkeraad, (heeft hij bij zijn belijdenis doen niet beloofd zich naar de kerkelijke leer/tucht te gedragen?)
De vraagsteller moet inderdaad alle contact met de man verbreken. Wat praktisch moeilijk kan zijn als je in dezelfde kerk zit en daarvan misschien activiteiten/verenigingen bezoekt.
Eerlijk gezegd geloof ik niet dat God je zonden vergeeft als je bewust volhardt in andere zonden (in dit geval: leugens).
Als ik bij de Heere mijn zonden belijd en ik heb het niet in orde gemaakt met mijn naaste, dan ervaar ik in zekere zin dat ik weggestuurd word 'Ga het eerst met die ander in orde maken voor je bij Mij komt'.
Bekering is je afkeren van je zonden, en niet je zonden wegstoppen. Hoewel misschien goed bedoeld. Het is inderdaad niet aan de vragensteller om het huwelijk te behouden, het huwelijk is al stuk gemaakt.
