Universitair diploma en moederschap

Een intelligente volwassen vrouw doet er m.i. verstandig aan niet te reageren op denigrerend gestelde vragen die een vooroordeel in zich hebben.

Mijn moeder heeft de huishoudschool met diploma verlaten, en daar hebben wij kinderen veel plezier van gehad.
Het eten was goed binnen te houden en het huis was altijd brandschoon.
Maar één ding kon ze erg goed, nadenken.
Ze had fluitend een universitaire studie kunnen doen, maar ja, ze was van orthodox gereformeerde boeren afkomst en daar werd er door meisjes niet gestudeerd.

Dominee zegt: 'Persoonlijk kijk ik bepaald niet neer op vrouwen (laten we het daar maar even op houden, hoewel rolpatronen in onze tijd sterk veranderen) die hoewel hoog opgeleid, kiezen voor het gezin. Het gezin is de basis voor de toekomst van de kinderen. Me dunkt: geen geringe zaak'.

Toch blijf ik moeite houden met vrouwen die alleen verantwoordelijk zijn voor de opvoeding van de kinderen, en vooral als dat gezegd wordt door mannen. Mannen die hun eigen werk belangrijk vinden, eigenlijk belangrijker dan hun vrouw, als het huis maar schoon is en het eten binnen is te houden.
Dit zeg ik als man, wij doen ons stinkende best om onze kinderen op te voeden, we werken allebei in deeltijd, samen zijn we verantwoordelijk. Waarom zou mijn vrouw alleen de schone taak van kinderen opvoeden op zich moeten nemen?

Jammer, arendine, dat je dit voor een ander in wilt vullen. Ben je zelf hierin niet veroordelend... In ieder geval is het een makkelijke manier om bepaalde vragen niet te behoeven beantwoorden. Wellicht was mijn vraag toch te lastig om te beantwoorden. Geeft niet, je hoeft mij ook geen antwoord te geven, het was ter overdenking bedoeld. Ik wens jullie voor het nieuwe jaar van harte Gods zegen toe!

@Hermon:: volgens mij ga jij ook niet in op de vragen die Martynke stelt. Of zijn die ook te confronterend voor je?

Ik heb respect voor moeders die ervoor kiezen om fulltime bij hun gezin te blijven. En ik heb net zoveel respect voor vrouwen die hun gaves daarnaast ook voor de maatschappij inzetten, zoals Martynke. Het lijkt me inderdaad een zaak tussen God en de man en vrouw. Daar hoeft ene Hermon zich niet zo duidelijk en bevooroordeeld mee te bemoeien.

Goeie reactie @daniel. En nog de beste wensen voor iederéén.

Dan heb je denk ik mijn eerste reactie op Martynke niet goed gelezen, Autumn. Daar ben ik serieus op de opmerkingen en vragen van Martynke ingegaan. Alleen heb ik afgesloten met een wedervraag. Op mijn positieve reactie reageert ze niet, op mijn wedervraag reageert ze naar mijn mening best een beetje kinderachtig.

Bovendien gaat ze niet echt op mijn vraag in, wel opent ze een spervuur van andere vragen. Aan mij de eer die te beantwoorden, zo schrijft ze. Dan krijg ik een beete de indruk dat haar eerste vraag alleen maar een onschuldig lijkend opzetje geweest is om vervolgens de strijd aan te binden...

Overigens is 'die eer aan mij' al niet meer nodig, want arendine heeft de nieuwe vragen van Martynke al beantwoordt. Punt blijft dus dat alleen mijn vraag nog open staat. Martynke gaat er niet op in, arendina ook niet en jij ook niet. Kennelijk kan dus niemand deze simpele vraag beantwoorden...

Oke Hermon, hier antwoord op je vraag: niets weegt bij mij zwaarder dan het moederschap en het verzorgen van mijn kind. Dat is het belangrijkste taak in mijn leven en daar draait mijn leven momenteel grotendeels om. Dat neemt niet weg dat ik daarnaast ook een paar uur buitenshuis werk. Mocht ik merken dat het dit werk de zorg voor mijn kind of de ontwikkeling van mijn kind in de weg staan, dan zal ik uiteraard stoppen met mijn werk.

Dan nog even een vraag voor jou Hermon die Martynke ook al stelde: hoe ga jij om met de opleiding van je (eventuele) dochters? Zou je ze een vervolgstudie laten volgen of voed jij ze op met het principe dat ze later moeder en huisvrouw worden en dat een opleiding niet perse noodzakelijk is? Ik ben benieuwd.

Dan zetten we alles nog maar eens op een rijtje.

@ Hermon: terug naar je eerste reactie. Je stelt daar de vraag wat er zwaarder weegt dan kinderen, kortom, waarom ik er voor zou kunnen kiezen om niet fulltime voor mijn kinderen te zorgen. Ik antwoord dan door te zeggen dat ik mijn werk als mijn roeping zie, dat ik daar de talenten voor gekregen heb, en dat ik daarnaast vind dat als ik zoveel geld gekost heb, ik ook de maatschappelijke verantwoording heb om dat geld waard te zijn.
Mijn allereerste reactie op deze vraag was er eentje gericht op de vraagsteller, die zich juist om deze maatschappelijke verantwoordelijkheid zorgen maakte.
Daarnaast: je daagt me uit om zwart-wit te antwoorden maar de waarheid ligt vaak in 't midden; het feit dat ik het geen probleem vind om buiten mijn eventuele gezin te werken, wil niet zeggen dat ik mijn werk veel belangrijker vind dan een eventueel gezin. Wel denk ik dat er een combinatie werk/gezin mogelijk is.

Vervolgens vraag ik me af waarom dat voor mannen zoveel anders ligt; Arendina antwoordt dat man en vrouw verschillend zijn. Een punt waar ik ook absoluut niet aan voorbij wil gaan, maar wat slechts een algemeenheid is.

Spreuken 31 haalde ik aan om te laten zien dat de huisvrouw van daar niet alleen de huisvrouw is die ze in onze kringen geworden is, maar juist ook actief handelt en onderwijs geeft.

En vervolgens stelde ik de vraag die Autumn ook nog eens stelde.

Om met je laatste opmerking te beginnen, Martynke, ik begrijp niet waarom die vraag mij (bij herhaling) gesteld wordt, want in mijn eerste reactie naar jou ben ik daar met mijn eerste zinnen toch heel duidelijk over geweest.

Wat je eerste opmerking betreft, volgens mij ontbreekt er wel het eea aan dit rijtje. Zo draaide het in onze communicatie vooral om het punt 'gewetenswroeging'. Daar heb ik ook mijn vraag over gesteld. Ik vind het opmerkelijk dat je, nu het je eventuele kinderen betreft, het punt van geweten(swroeging) niet meer noemt.

Eerlijk gezegd kan ik het moeilijk vatten dat je wel gewetenswroeging zou hebben vanwege het geld wat jouw studie de maatschappij gekost heeft, maar dat je geen gewetenswroeging zou hebben bij het feit dat je bij een baan buitenshuis de zorg voor je (kleine) kinderen uit handen moet geven.

Ook kan ik het niet plaatsen dat je dit gronden wil op Spreuken 31. De goede huisvrouw die hier beschreven wordt zie ik niet als arts een paar dagen per week buitenshuis werken. Integendeel! Matthew Henry verklaart zelfs hierbij dat het werk waarmee zij zich bezig houdt, niet het werk van de geleerden, of van de staatslieden, of van de landman is, maar vrouwenwerk!

Ja, ik kan de zorg voor mijn eventuele kinderen zonder gewetenswroeging enkele dagen per week uit handen geven, bijvoorbeeld aan mijn man. Mijn moeder was/is ook een werkende moeder en daar zijn mijn broertjes, zusjes en ik zéker niet minder van geworden, omdat mijn vader op die tijden thuis was; en anders was mijn oma er wel. Dus wat dat betreft verschillen we dan van mening.

Ik denk dat daar de crux zit: ik ben er van overtuigd dat mannen een veel grotere taak in het huishouden en gezinsleven zouden moeten hebben dan ze nu hebben. Als je het goed plant, zouden man en vrouw zelfs beiden fulltime kunnen werken. Los van de vraag of dát dan goed is, zou het kunnen.

Vanuit die gedachte vind ik het niet acceptabel als ik mijn opleiding afrond en vervolgens kinderen krijg en thuismoeder word. Nog los van het feit dat ik andermans opleidingsplek heb ingenomen, ga ik de maatschappij 350.000/jaar kosten als ik chirurg word; en dat is een opleiding van 6 jaar. Tel daar mijn VWO-opleiding + mijn geneeskunde-opleiding bij op. Met die kennis zou ik, als ik thuismoeder wil worden, geen geneeskunde gaan studeren, omdat ik vind dat je als christen niet alleen een taak hebt richting je gezin, maar ook een taak richting de maatschappij. Ik vul die taak in door ervoor te kiezen om wél die dure opleiding te gaan doen en in de buitenwereld zichtbaar te zijn als christelijke, vrouwelijke arts. Een ander maakt andere keuzes, maar ik vind dat een financiële analyse zoals vragenstelster die maakt, zeker relevant is daarin.
Daarom zou ik me voor kunnen stellen dat je daar andere ideeën over zou hebben.

Ik zie die huisvrouw dus wel degelijk als iemand die ook buitenshuis haar taken invult, volgens mij handelde ze niet alleen in kleding maar ook in land en verbouwde ze op de akker die ze kocht ook zelf haar gewassen. Iets waarin ik dus niet alleen met jou, maar ook met Matthew Henry van mening verschil. Vanuit dat stukje kan ik dus ook buitenshuis werkende vrouwen wel verantwoorden, hoewel het inderdaad niet letterlijk over dokters gaat - maar ja, die waren er toen ook nog niet zoals nu...

De bijbel en het huwelijksformulier geven een duidelijk verschil aan tussen mannen (in het zweet uws aanschijns, geld verdienen om gezin en armen te onderhouden enz) en vrouwen (smart kinderen baren, op huishouden goede acht slaan, in stilheid/ eenvoudigheid haar weg gaan, zorg dragen voor man en kinderen enz.).

Laten we die lijn aanhouden: mannen buitenshuis, moeders thuis. Prachtig! En tot welzijn van iedereen. En als vrouw gaan werken als je man thuis is lijkt mij ook niet echt bevordelijk voor de rust in huis en de tijd als man en vrouw met elkaar. Dan ga je wel heel gauw langs elkaar heen lopen.

In verklaringen van spreuken lees je overal dat het werk ten bate van haar gein is. Ik denk dan meer aan moestuintje, kleren naaien, dingen verkopen op marktplasts enz. ;-). En ik denk niet dat die deugdelijke huisvrouw haar kinderen ondertussen bij andere dumpte. Die scharrelden er vast gewoon omheen ;-).

Naam, los van de discussie over al dan niet werkende vrouwen; hoe zie je dat dan als het gaat om opleiding? Vind jij het maatschappelijk verantwoord om je dochters een dure opleiding te laten volgen als ze thuismoeder worden? En anderzijds, vind jij het bijbels verantwoord om ze, in onze huidige cultuur, een VMBO-opleiding te laten doen als ze het talent hebben om rechten te kunnen studeren?

Tja, Martynke, in eerste instantie dacht ik nog dat je het serieus meende, je nog een weg aan het zoeken was hierin. Maar ik merk dat je al een vast omlijnde mening hebt. Jij gaat het zo doen en niet anders. Wel, dan moet je dat maar doen. Doe alleen niet alsof dit Bijbels is. Je kunt het wel niet met M. Henry eens zijn, maar zoals hij Spreuken 31 verklaart lijkt het me meer Bijbelgetrouw dan jouw uitleg. Ik lees namelijk nergens in Spreuken 31 dat de man het vrouwenwerk doet (het huishouden, zorg van de kinderen) en de vrouw het mannenwerk (betaalde baan buitenshuis).

In Spreuken 31 draait het overigens vooral om het punt dat een goede huisvrouw een Godvrezende vrouw is. Een vrouw van kracht, sterk gemaakt door wijsheid en genade en de vreze Gods. M. Henry stelt: zulke goede huisvrouwen zijn zeer schaars. We moeten onszelf er maar niet te snel mee willen vergelijken, denk ik. Ik ken tenminste geen enkele vrouw die beantwoordt aan het volgende beeld (verklaring MH):

Deze goede huisvrouw is een hulp tegenover haar man. Hij zal haar waarderen, God voor haar dankbaar zijn, vriendelijk voor haar zijn, achting hebben. Zij zal het zich ten taak stellen om haar man te behagen. Zij is er volkomen tevreden mee dat hij over haar heerst. Zij is kuis, bescheiden en ernstig, haar echtgenoot vertrouwt haar. Als hij weg gaat, kan hij er gerust op zijn, dat zij zijn belangen thuis zal behartigen. Hij heeft genoeg aan haar en zij heeft genoeg aan hem. Voor niets ter wereld zou zij iets willen doen dat schadelijk is voor zijn persoon, zijn gezin, zijn bezitting, zijn goede naam, voortdurend is het haar zorg hem te behagen, zonder er moe van te worden. Zij verhoogt zijn reputatie in de wereld, hij is bekend een goede vrouw te hebben, zij heeft een goede invloed op hem, dat merkt men aan zijn wijs beleid en blijmoedig gelaat en aangenaam humeur, uit de reinheid en netheid van zijn kledij kan men ook weten dat hij thuis een goede vrouw heeft

Zij heeft er een grote afkeer van om stil te zitten en niets te doen, hoewel zij niet behoeft te werken voor haar brood, wil zij het toch niet in luiheid eten. Zij doet noch ontvangt ijdele bezoeken, en houdt zich met geen ijdele praat op, zorgvuldig gebruikt zij de tijd, opdat er niets van verloren zal gaan. Als het daglicht voorbij is, dan denkt zij niet dat het nu tijd is om haar werk ter zijde te leggen, zij staat vroeg op om haar dienstboden hun ontbijt te geven. Zij houdt meer van haar werk, dan van haar gemak en genoegen. Zij legt zich toe op het werk, dat voor haar geschikt is, het is niet het werk der geleerden, of staatslieden, of van de landman, waarmee zij zich bezig houdt, maar met vrouwenwerk. Zij zoekt wol en vlas, waar zij ze het best en goedkoopst kan vinden, van beiden heeft zij een voorraad in huis. Daarmee zet ze niet alleen de armen aan het werk, maar ze werkt zelf, blijmoedig en handig. Ze legt zich er met haar hart op toe, en gaat voort, niet vertragende in goeddoen.

Door haar wijs beleid weet zij goed voordeel te trekken uit hetgeen zij doet. Zij bemerkt dat zij sommige dingen zelf beter en goedkoper kan maken dan zij ze kan kopen. Zij legt van alle nodige en gerieflijke zaken voorraad op voor haar gezin. Wat haar grond niet oplevert, kan zij, als zij het nodig heeft, zich verschaffen, door er haar eigen goederen voor uit te ruilen. Zij koopt land en vergroot het domein van haar geslacht. Zij bedenkt hoe voordelig het zou wezen voor het gezin, welk een winst het zou opleveren. Zij overweegt of hij haar geld waard is, of zij op het ogenblik wel zoveel geld missen kan. Zij neemt geen geld op, maakt geen schulden. Zij meubelt haar huis goed en naar behoren, en heeft goede klederen voor zich en haar gezin. Het senators gewaad van haar man heeft zij zelf gesponnen, en het ziet er fraaier uit en is sterker dan wat men koopt. Zij bezorgt ook goede, warme kleding voor haar kinderen en dienstboden. Zij drijft handel met het buitenland, omdat zij meer vervaardigt dan zij en haar gezin nodig hebben. Ze brengt haar handel, fijn lijnwaad en gordels, naar de markt of handelshaven

Zij legt op voor later, een goede voorraad voor haar gezin. Zij draagt zorg voor haar gezin en al zijn zaken en belangen, ze geeft aan ieder het bescheiden deel spijs ter rechter tijd. Ze gaat de wijze van doen na van al haar dienstboden, ten einde tegen te gaan wat verkeerd voor hen is. Zij is liefdadig voor de armen, gelegenheid zoekende om goed te doen en mede te delen. Zij is bescheiden en beleefd in haar spreken, niet praatziek, niet bedilziek, niet gemelijk. Als zij spreekt is het met grote wijsheid en voorzichtigheid en ter zake. Zij geeft ook verstandige raad aan anderen, met de hartelijkheid van een vriendin en met vriendelijke beleefdheid. Zij spreekt graag met haar kinderen en dienstboden over het woord en de wet van God. Zij is vol van vrome, Godsdienstige gesprekken, en voert ze met wijsheid, hetgeen aantoont hoezeer haar hart vervuld is van een andere wereld

Wat haar karakter voltooit en kroont is: dat ze de Heere vreest. Zij heeft de kloekmoedigheid van geest om staande te blijven onder de vele tegenspoeden en teleurstellingen. Haar kinderen loven God dat zij zulk een goede moeder hebben. Haar man neemt alle gelegenheden waar om goed van haar te spreken, als van één der beste vrouwen. Haar naburen prijzen haar ook. Zij laat het over aan haar eigen werken om haar te prijzen en dingt niet naar de lof en toejuiching van de mensen

Wat ik vooral wilde zeggen - voordat de discussie naar werkende moeders in het algemeen ging - is dat ik het hypocriet vind om te zeggen: ja, je mag je ontwikkelen, totdat je kinderen krijgt. Als dat een dure academische opleiding betekent, doe dat gerust. De maatschappij vergoedt 't wel.

Daar ben ik het niet mee eens. En daar heb ik een heel duidelijk standpunt over, namelijk als het je standpunt is dat vrouwen fulltime huismoeder dienen te zijn, dan ga je ze niet een dure opleiding geven, dan laat je ze maar een minstens net zo nuttige, maar minder dure opleiding volgen als MBO-V.
Ik vind namelijk dat je als christen niet alleen de verplichting hebt om je talenten in te zetten, maar ook om daar bewust mee om te gaan; ze in de context van de maatschappij te zien.
Vanuit die achtergrond - en zoals ik al zei; niet alleen vanuit die achtergrond, daar speelt veel meer mee - vind ik dat ik het de maatschappij verplicht ben om de miljoenen die in mij geïnvesteerd zijn, terug te verdienen door te doen waarvoor ik opgeleid ben en word.

En ja, ik zie het nog steeds anders beschreven in Spreuken, maar waarschijnlijk vind ik dan dat je de Bijbel ook toe kan passen in de huidige cultuur...

Martynke, ik ben het volledig met je eens. Heerlijk, die frisse wind op Refoweb. Ik hoop nog vaker je mening te mogen lezen!

Wat is een mening? Meestal is het een momentopname. Als het anders gaat in het leven dan je van te voren gedacht hebt, verandert je mening ook door de ervaring die je opdoet.

Wie weet hoe zijn of haar leven er uit gaat zien? Of je trouwt; kinderen krijgt, weduwe wordt, gaat scheiden, ziekte in het gezin krijgt, werkeloosheid of arbeidsongeschiktheid van man, of wat dan ook.
Doe gewoon wat je kunt/wilt.

Als ik spreuken 31 lees, voel ik mij echt een hele slechte vrouw.....:-(

Zo voel ik me ook, Spatie. Een vrouw vol van Godsvrucht. Dat komt openbaar in haar praat, gewaad en daad. Om jaloers op te worden... God blijft Dezelfde, en de vruchten van de Geest blijven ook dezelfde door alle eeuwen heen.

Beste Martynke, ik heb al eerder gelezen dat jij van mening bent dat meisjes die full-time moeder willen zijn (als ze ooit tot een huwelijk en het moederschap mogen komen) dan bij voorbaat al geen recht hebben om een hogere opleiding te volgen. Echter, deze meisjes weten op de leeftijd dat ze een opleiding moeten kiezen nog niet of ze ooit moeder zullen worden en hoe hun leven verder gaat verlopen. God vraagt echter wel van hen op die leeftijd hun talenten te gebruiken. Dus mag je mijn inziens niet voor een lagere opleiding kiezen als je in staat bent een hogere opleiding te volgen.

En wat dat geld betreft wat de maatschappij er in zou moeten steken..., kennis is nooit weg. En gezien het feit dat de maatschappij enorm veel geld steekt in zaken die indruisen tegen Gods Woord, zoals euthanasie, abortus, voetbal enz., behoef je mijn inziens er niet zo'n punt van te maken wanneer een moeder met een opleiding er een paar jaar tussen uit gaat, om het kindje wat God haar toebetrouwd heeft zelf te voeden, te verzorgen en op te voeden.

Verder denk ik dat je het full time moeder zijn erg zwart wit ziet. Alsof een vrouw die op haar 25-ste moeder wordt vervolgens tot haar 65-ste thuis 'zit' te 'moederen' en helemaal niets meer met haar kennis kan doen... Normaal gesproken gaat je kind vanaf het vierde jaar naar school.

Ook vraag ik me af, als je zegt dat je die miljoenen terug wil verdienen vanwege gewetenswroeging of je die miljoenen dan aan de maatschappij terug schenkt. Maar dat zul je wel niet bedoelen....

@martynke. Ik zie nu dat je aan mij vraagt hoe ik er over denk als je als christenmeisje studeert. Ik kan hier niet echt goed een antwoord op geven. Denk dat dit regelmatig een zoektocht is. Je weet dan vaak ook nog niet of je trouwt, of je kinderen mag krijgen.
Een zusje van mij is inderdaad na 3VWO naar mbo-ig gegaan om deze reden. Zij had toen al verkering. Toen de anderen uit haar klas klaar waren met alleen VWO ging zij aan het werk en trouwde ze.
Ik heb wel 'gestudeerd' (SPH) en-heb daar nooit spijt van gehad. Ik trouwde toen ik 23 was, had toen al 3 jaar gwerkt. Maar ik geloof dat ik daar ook heel veel kwaliteiten van heb gekregen wat mij heeft gemaakt tot de moeder die ik nu ben. En ook op maatschappelijk gebied (vrijwilligerswerk) heb ik hier wat aan.

Maar ook al zou ik jaren gestudeerd hebben; Gods roeping is belangrijker dan tonnen geld! En de kinderen, gezin, man, rust in huis zijn ook belangrijk dan tonnen geld. Geloof ook dat een moeder thuis een gouden investering is voor de maatschappij!

@spatie
helemaal mee eens

@martynke
Het is bewonderingswaardig dat je je voor anderen wilt inzetten. Iedereen doet dat op zijn eigen manier, met zijn eigen talenten. Sommige mensen hebben een talent en benutten dat. Andere mensen hebben vele talenten, maar er zijn slechts 24 uur in een dag en daarom zullen deze mensen sommige van hun talenten niet ten volle benutten. God vraagt van je dat je je best doet met je talenten en ze niet in de grond begraaft.

Dat hoeft niet tot de conclusie te leiden dat een intelligente vrouw niet mag studeren omdat het zonde is van de capaciteiten. Die redenering is er juist een die wij als christenen voorzichtig bekijken. Als het alleen om nuttig gaat, heeft het leven van velen geen zin. Die kinderen die een ernstige ziekte hebben en een begrensde levensverwachting. Zij mogen naar school om zichzelf te ontplooien. Mensen die gehandicapt zijn, worden in deze maatschappij (hopelijk) geholpen om een goed leven te leiden. Iemand die Filosofie gestudeerd heeft, heeft grote kans als taxichauffeur aan de bak te komen en veel artsen eindigen met een burnout.

Psychische klachten (door overbelasting) e.a. zijn ook bij vrouwen de grootste reden voor arbeidsongeschiktheid. Moet alles dat kan? Mag iemand studeren, die nog niet weet hoe zijn levensweg zal zijn?
Op dit moment verwacht je chirurg te worden en hopelijk ook moeder en levenspartner en hoop je gezond te blijven. Maar je bent nog jong en je hebt nog een lange weg te gaan. Hoe makkelijk is het te weten wat goed en kwaad is als je nog aan het begin van je beroepsleven staat. Als je zelf nog geen kinderen hebt.

Ik geloof dat je goed over je toekomst nagedacht hebt. Het is zeker mogelijk als vrouw als chirurg te werken. Je zult dan voor een deel zinnig werk doen. Voor een groot deel zal je werk bestaan uit het invullen van formulieren, het voor- en nabereiden van patienten, besprekingen, onzinnige bureaucratie, onnodige dingen. Je zult mensen behandelen die dat door een ongeluk of pech nodig hebben, maar net zo goed mensen die door hun levensstijl hun lichaam letterlijk verziekt hebben. Die over een half jaar weer voor de deur staan en die je relatief zinloos steeds weer behandelt.

Als je kinderen hebt, zul je moeten vaststellen, dat een groot gedeelte van je werk bestaat uit kleine handelingen, waarbij je geen mensenlevens verandert en die iedere gek (of arts) zou kunnen uitvoeren. En je zult naar buiten kijken naar een vrouw die daar met haar kinderwagen loopt en nadenken. En je zult een kind behandelen en troosten, terwijl thuis iemand anders jouw kinderen troost. Kinderen die je niet zelf opvoedt.

Dat is een keuze. Maar deze keuze, die nu nog gemakkelijk lijkt, omdat je deze kinderen nog niet hebt, zul je anders voelen dan wanneer ze er eenmaal zijn. Dan zul je op een zomernamiddag over de afdeling lopen, die tamelijk leeg is, en er is weinig te doen. En je zult aan je kinderen denken die in de naschoolse opvang zitten in plaats van in de tuin in het zwembadje te spelen. En jij zit daar je tijd uit, tot je naar huis mag.

Als huismoeder bewerk je niet de hele dag levensveranderende momenten bij je kinderen en zo is het als chirurg ook. Alleen zal het je patienten niet uitmaken of jij hen verzorgt of een ander, maar je geliefden zal het wel uitmaken als je er 's nachts, 's avonds en in het weekend niet bent, omdat je chef van mening was dat je met hem moet ruilen zodat hij met zijn vrouw uit kan. En je wilt in opleiding komen, dus...

Ik wil je niet ontmoedigen chirurg te worden. Maar het idee dat je 'de maatschappij' dan meer schuldig bent als iemand anders... Iedere gevangene kost de maatschappij handenvol geld, iedere bijstandsmoeder, iedere oudere, ieder kind, de koning, monumentenzorg, azielzoekers, kunstenaars, werkelozen, asfaltwegen, draaideurcrimineeltjes, dijken, gehandicapten, voetbalwedstrijden, mislukte bouwprojekten, bloemen in het plantsoen... Er zijn veel dingen, die waardevol of niet waardevol, nodig of onnodig, gewild of ongewild veel geld kosten.

Waar voor jouw later de verantwoording ligt, die je denkt te moeten afleggen? Bij God, je ouders, je kinderen, de anonieme 'maatschappij', de andere artsen die niet in opleiding kwamen, je directe chef, je patienten, jezelf, je partner? En in welke volgorde?

Dat kan ik niet voor je bepalen en ik denkt dat jij dat op dit moment ook nog niet kunt zeggen. Omdat het ook vaak afhankelijk is van: angst (niet nee durven zeggen, want anders geen opleiding), geld, sociale controle, offers (ik heb er nu zoveel tijd en moeite ingestoken), noem maar op. Print maar uit wat je nu hebt geschreven en lees het over 20 jaar nog eens door. Dan kun je zeggen wat het geworden is, als je eerlijk tegen jezelf bent. Nu is dat nog niet af te zien, wij kunnen niet in de toekomst kijken.

Samenvattend:
Een opleiding is altijd waardevol. Een leven is waardevol. Daar hoeven we geen prijskaartje aan te knopen. Niemand hoeft in dit land een slaaf te zijn van een eenmaal gemaakte keus voor een opleiding. Oordeel niet te snel over anderen, ik ben een beetje geschrokken van wat sommigen zich hier aanmatigen.

@ DRJ: mijn persoonlijke keuze om al dan niet chirurg te worden staat niet centraal in deze discussie; hoewel ik het fijn vind dat je zo kritisch meedenkt.
Ik denk echter dat in je studiekeuze zowel een toekomstperspectief als een prijskaartje mee dient te spelen.

@ naam: dank voor je eerlijke reactie!

@ Hermon: dat 'de wereld' het geld naar onze mening klakkeloos verkeerd uitgeeft, betekent niet dat wij daar in mee dienen te gaan, toch? Ik denk dat je je daar best in mag bezinnen; dat mis ik een beetje.
Ennieweej, ik vraag me af hoe het gaat als straks de studiefinanciering afgeschaft wordt en we zelf gaan merken wat de opleidingskosten zijn...
Wat ik ook opvallend vind, is dat je zegt: "God vraagt echter wel van hen op die leeftijd hun talenten te gebruiken. Dus mag je mijn inziens niet voor een lagere opleiding kiezen als je in staat bent een hogere opleiding te volgen."
Dan vraag ik me af: waarom vraagt God dat niet meer op het moment dat er kinderen bij komen kijken? Snap je dat ik het idee heb dat het daar een beetje wringt?

Verder: in met name de academische beroepen is het nauwelijks mogelijk om er een aantal jaar tussenuit te gaan. In mijn geval zou dat betekenen: nooit meer opereren, en dus nooit meer chirurg zijn; iets met ervaring en patiëntveiligheid. Dus wat dat betreft: persoonlijk bekijk ik dat zéker zwart-wit; omdat er voor mij geen grijs mogelijk is. Voor mij betekent kinderen krijgen: of doorwerken, of volledig stoppen met werken.
Overigens: als ik fulltime de zorg voor mijn eventuele kinderen zou willen nemen, zou ik er, hoe moeilijk ik dat ook vind, voor kiezen om die specialistische opleiding te laten schieten.

Oh, en wat je laatste opmerking betreft: gezondheid is onbetaalbaar, in die zin betaal ik mijn miljoenen zeker terug. Maar dat zul je wel niet bedoelen...