Niet geïnteresseerd in jongeren

Waarom zijn heel veel avondmaalsgangers helemaal niet in de jongeren van hun gemeente geïnteresseerd, maar meer in de kerk(enraad) en mogelijkerwijs zichzelf? Dit valt me vooral op in behoudende reformatorische kerken. Bij minder behoudende kerken -waar vooral in de hemel geloofd wordt- lijkt een serieus (en kerkelijk actief) leven voldoende om in de hemel te komen en is er waarschijnlijk daardoor wat minder afstand in de gemeente. Zouden avondmaalsgangers niet verplicht moeten worden tot evangelisatie binnen en buiten de kerk? Als zij geloven dat zij de gelukkigste mensen op de wereld zijn dan zou je toch mogen verwachten dat ze dit (met een blij gezicht) met anderen willen delen? Of zijn kerkmensen misschien gewoontedieren die gesloten zijn en niet gewend zijn om zich echt in jongeren te verdiepen? De kerk roept bij mij helaas meer vragen dan antwoorden op.

Het probleem dat je in  je vraag aan de orde stelt komt als ik het goed inschat voort uit het feit dat jij als jongere in je kerkelijke gemeente niet wordt gezien en het gevoel hebt er eigenlijk niet bij te horen. En als je dat niet zelf betreft, (ik ken je niet en ook je achtergrond niet) dan hoor ik in je vraag een algemene klacht over het feit dat er kerken en kerkelijke gemeenten zijn die geen oog hebben voor jongeren. Ik kan met de beste wil van de wereld niet inzien wat avondmaalsgangers specifiek met dit probleem te maken zouden hebben. Dat laat ik dan ook maar even terzijde.

Je maakt een vrij grof onderscheid tussen behoudende reformatorische kerken en kerken waar men "vooral in de hemel gelooft." Ik vind dat een uiterst merkwaardig onderscheid, maar ik denk dat je bedoelt dat meer behoudende kerken en kerkenraden minder oog hebben voor jongeren. Voor mij is het lastig daar een oordeel over te geven.

Het lijkt me een open en eerlijke zaak een dergelijke kerkenraad (misschien ook wel de kerkenraad van jou eigen gemeente, zo veronderstel ik), daarop aan te spreken. Dat kun je doen met de Bijbel in de hand: Jezus zegent de kinderen en stelt heel vaak een kind ten voorbeeld aan ouderen. Daarom kan het in mijn optiek niet zo zijn dat er vanuit een kerkenraad geen aandacht en zorg is voor de jongeren van de gemeente. De jongeren vormen de gemeente van de toekomst.

In hoeverre je bewering klopt dat kerkmensen "gewoontedieren" zijn zoals je dat noemt kan ik niet bepalen. Of dat meteen ook inhoudt dat men zich niet in jongeren kan of wil verdiepen is voor mij ook lastig in te schatten. Het is in elk geval wel zo dat een oprecht gelovige, avondmaalsganger of niet, iets van zijn of haar geloof zal uitstralen naar anderen toe. Als dat niet zo is, is er wat mis. De christelijke leer staat immers niet los van een christelijk leven.

Als ik je vraag zo beluister kom je nogal verbitterd over. Misschien zelfs niet helemaal onterecht. Ik wil er wel graag op wijzen dat verbittering niet de juiste weg is. Daar wordt je zelf zeker niet beter van. Daarom zou ik je willen adviseren: Verwacht het niet van de mensen van de Kerk maar van de God van de Kerk. En probeer op een bescheiden maar daadkrachtige manier, eventueel samen met anderen, in gesprek te gaan met hen die in jou optiek verantwoordelijk zijn voor wat je in je vraag als een probleem aansnijdt. Probeer zelf heel dicht bij God en bij de Bijbel te leven. Bid voortdurend om de wijsheid van Gods Geest. Dan zal je zien dat er wegen geopend worden die je nu wellicht niet voor mogelijk houdt.

Ik wens je veel sterkte en Gods zegen toe.
 
Ds. J. J. van Holten,
Bergambacht

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J.J. van Holten

• Geboortedatum:
  22-12-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  IJsselstein
• Status:
  Inactief

126 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven