Verstrikt in mijn gedachtewereld

Ik zit verstrikt in mijn gedachtewereld. Ik zie het vaak niet  meer zitten. Ik ben  steeds depressief of down, kras/snij mezelf, heb vaak een hekel aan mezelf. Wantrouw mensen, mensen wantrouwen mij, en dit zonder een of andere traumatische ervaring. Wel een moeilijke ervaring, maar niet traumatisch. Hoe kan dit?

Beste vragensteller of vragenstelster,

Toen ik jouw vraag las dacht ik eigenlijk maar één ding: hier moet zo snel mogelijk hulp geboden worden. Wat een zwaar pak draag je mee! Wat ik hiervan begrijp is dat je last heb van ernstige klachten zoals jezelf snijden; depressieve gedachten en gevoelens; hekel aan jezelf en wantrouwen van anderen. Het klinkt alsof er iets helemaal mis is met je basisveiligheid ten opzichte van anderen en je zelfbeeld en zelfvertrouwen. Je schrijft dat er wel een moeilijke ervaring in je leven is geweest maar geen traumatische. Toch noem je het, waardoor ik denk dat het wel degelijk bepalend is geweest voor de manier waarop je naar jezelf en naar anderen kijkt.

Je vraagt je af hoe het kan dat je niet een trauma heb gehad en toch zoveel klachten? Dat vind ik heel moeilijk om op te reageren omdat ik hiervoor gewoon te weinig informatie heb. Mogelijk is de gebeurtenis niet alleen de oorzaak voor de klachten. Ook vind ik het zelf lastig om vast te stellen of de gebeurtenis traumatisch is of niet. Wie bepaalt dit? Als ik kijk naar de gevolgen voor jou lijkt het me wel traumatisch. Het gaat bij het vaststellen van een traumatische gebeurtenis vooral om hoe iemand dit zelf ervaart. Wat voor de één als een trauma wordt ervaren hoeft dit voor een ander niet te zijn. Het gaat er dus om hoe het jou gevormd en wellicht beschadigd heeft! En dat lijkt zo te zijn.

Ik raad je dringend aan om psychologische hulp te zoeken. Je kunt bij je huisarts terecht voor een verwijzing naar bijvoorbeeld Eleos of een RIAGG. Het is erg belangrijk dat dit wordt aangepakt. Wanneer je klachten niet behandeld worden kan zich een ernstige depressie ontwikkelen. Zeker omdat je ook jezelf beschadigd. Dit wijst op de ernst van de situatie.

Mijns inziens moet je zo snel mogelijk naar je huisarts om dit te bespreken. Ik hoop van harte dat je mensen in je omgeving heb die je hierin kunnen ondersteunen. Mogelijk kan er iemand met je mee naar de huisarts? Verder denk ik dat je medicatie nodig hebt om de heftigheid van je emoties wat  te "dempen". Bespreek dit met je huisarts.

Uiteindelijk kan ik je dus geen antwoord geven op je echte vraag hoe het kan dat je deze klachten ontwikkelt zonder dat je daarvoor een aanleiding hebt. Ik heb domweg te weinig informatie om hier een eerlijk antwoord op te kunnen geven. Het kan te maken hebben met aanleg, eerdere problemen of moeiten tijdens je ontwikkeling, omgevingsfactoren, moeilijke levensfasen (pubertijd bijvoorbeeld) en nog veel meer. Eigenlijk wil ik je maar één ding zeggen: zoek hulp en wel zo snel mogelijk!

Ik wens je veel wijsheid en liefde toe.

Hartelijke groet,
Petra van Bodegraven

Dit artikel is beantwoord door

P.J. (Petra) van Bodegraven-Walraven

• Geboortedatum:
  26-03-1966
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

122 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven