Dominee M. Pronk, zeer gewaardeerd panellid van Refowebs vragenrubriek, verblijft inmiddels in een hospice te Goes. Het verloop van de ernstige ziekte die hij heeft, kon je al via zijn website lezen. Hij vroeg ons de onderstaande mail te plaatsen:
"De Heere geeft mij nog levenstijd. Een toegift. Een gave vanuit Zijn goedheid en genade. O jawel, mijn aardse bestaan wordt afgebroken. Duidelijk merkbaar in de paar laatste dagen. Ik verblijf nu in een hospice te Goes. Uitstekende zorg. Vorige week wilde ik een uurtje naar huis. Daar ging ik. Met een zuurstof cilinder. De benauwdheid steekt sterker de kop op. Het thuiskomen was emotioneel. Samen, mijn vrouw en ik, lieten we onze tranen gaan. Ik voelde mij een wrak. Wat is er van mij lichamelijk geworden. Toch was het heerlijk om met elkaar aan de vertrouwde tafel te zitten. Het was de tweede keer dat ik weer even thuis was. De voorgaande maal heb ik nog wat achter mijn bureau kunnen doen. Nee, dat kon ik niet meer opbrengen.
Nog wat levenstijd. De vensters naar de wereld gaan meer en meer dicht. Niet zozeer uit levensmoeheid. Maar het boeit mij niet meer. Ik word op mijzelf teruggeworpen. Op de wezenlijke dingen van het leven. Ik krijg veel onderwijs. Vooral in de nachten als ik niet slaap en wakker lig. Dat kunnen gouden ogenblikken zijn. O, dan vliegen de duiven rond. De Heilige Geest brengt mij bij het Woord.
Dat is inderdaad onze grootste schat. De Heilige Schrift. Laten we er met diepe eerbied en verwondering bij stil staan dat we een sprekende God hebben. Nee, niet klein of menselijk over God denken. Hij is enkel Majesteit, aanbiddelijke heerlijkheid. Wie kan voor die heilige Majesteit bestaan? De engelen in de hemel moeten zich voor Hem met hun vleugelen bedekken. Heilig, heilig is de HEERE der heirscharen, de ganse aarde is van Zijn heerlijkheid vol. Wie ben ik voor die heilige God!
Wat een wonder van genade en liefde dat deze Heilige God Zich sprekend tot mensenkinderen wendt. Mensen, die Hem de rug hebben toegekeerd en niet naar Hem vragen. We lezen van Zijn machtsvol spreken aan het begin van de Bijbel. De schepping is door Zijn spreken tot stand gebracht in zes dagen. “Door het woord des HEEREN zijn de hemelen gemaakt en door de Geest Zijn monds al hun heir.” De HEERE zocht de gevallen Adam op en beloofde hem Zijn Zoon. Hij sprak het eerste woord van belofte. De HEERE riep Abraham en sprak Zijn beloftewoord. De eeuwen door sprak de HEERE door middel van de profeten tot de nakomelingen van Abraham. In deze laatste dagen spreekt Hij tot ons door Zijn Zoon. De apostelen hebben dat onderwijs ontvangen, geloofd en gaven dat door. Zo komt het nog steeds tot ons. Wij hebben het profetisch Woord dat zeer vast is.
Iemand noemde de Bijbel voor een natuurlijk mens slechts een bundel papier. Zeer oneerbiedig vind ik. Zo gaan we met de Bijbel niet om. De Bijbel is het woord des Heeren. Hij spreekt door het Woord . Niemand is te verontschuldigen. De boodschap komt tot elk. De Heere vraagt gehoorzaamheid. Helaas stuit de stem des Heeren af op het harde hart en legt de zondige mens de Bijbel weg als een bundel papier. Ontzaglijk.
Dikwijls in de nachtelijke uren komt dat Woord tot mij. Het is de Heilige Geest Die die het mij doet verstaan en als het ware er door heen trekt. Diep doorheen trekt. Voor het aangezicht van een heilig God. Meer en meer wordt het een aangrijpende en veroordelende werkelijkheid. De Heere drukt mij op zovele afwijkingen en zonden, op het zondaarsbestaan dat voor God verloren ligt en niet kan bestaan. De Geest doet mij onder de HEERE buigen in verbrokenheid en verslagenheid. Hij opent Zijn woord in de openbaring van de Heere Jezus Christus . In de Schrift komt Christus tot ons omkleed met Zijn belofte. Christus is het Woord. De Vader spreekt in Hem Zijn hart uit. Wat rijk als uit de Schrift Christus oprijst. Heere, vertoon Uzelf voor het oog van mijn ziel.
God is heel dicht tot ons genaderd. Hij spreekt niet alleen tot ons, maar is ook afgedaald in ons bestaan. Hij is ons in alle dingen gelijk geworden. Het Woord is vlees geworden. De Heere Jezus heeft heel ons aardse bestaan doorleefd, intensief, van de kribbe tot het kruis. Tot in het graf. Hij is de Man van smarten en verzocht in krankheid. Hij is in alle dingen verzocht geweest. In de aanvechtingen van satan, zonde, wereld en dood. Hij heeft geleefd zonder zonde in volmaakte gehoorzaamheid aan Zijn Vader. En toch één met ons. Eén in mijn ellende heeft Hij volkomen voldaan en de verzoening tot stand gebracht. Zijn naam is Immanuel. Hij is na Zijn opstanding ingegaan in het hemels heiligdom.
In een recent verschenen boekje over de opwekking uit de doden kwam ik een sprekend voorbeeld tegen. Het trof mij diep. Dat van een kurkentrekker. We draaien deze steeds dieper de kurk in. Zo ervaar ik dit. Dieper mijn zondig bestaan leren kennen. Dat doet pijn. Maar ook dieper verstaan de kennis van Christus. Hij heeft een volkomen verzoening en zaligheid tot stand gebracht. Hij alles en ik niets. Er zijn ogenblikken dat ik geheel op Hem mag rusten. Het is zeer zeker waar dat ik zalig word met mijn armen over elkaar. Niets uit ons, alles uit Hem. Ik mag rusten in de bloedwonden van Christus en Zijn gehoorzaamheid.
Mag ik u allen opwekken niets buiten Christus te zoeken noch te verwachten. Laten we luisteren naar het Woord van de Heere. Mijn schapen horen Mijn stem en zij volgen Mij.
Hartelijke groet van een vreemdeling."
Ik wens ds. en mevrouw Pronk God's onmisbare nabijheid toe.
Als wij de doodsvallei betreên
laat ons de beste vriend alleen.
Maar Jezus draagt ons in Zijn schoot
tot aan en over graf en dood.
De tijd komt stil, maar zeker aan
als ik mijn grafplaats in zal gaan.
Bereid u voor die stond, mijn geest!
Opdat ge dan niet ijdel vreest.
Maar ach, hoe houd ik mij gereed?
‘k Heb halssieraad noch statiekleed!
Hoe ga ik Jezus tegemoet
en val Hem waardiglijk te voet?
In Zijne mantel ingehuld
heb ik een deksel voor mijn schuld.
En ’t kleed van Zijne heiligheid
is mij tot sieraad toebereid.
Ach, niets van ons, maar ’t al van Hem!
Zo komt men in Jeruzalem.
Zo treedt men need’rig, onbevreesd,
Gods tempel in, bij ’t eeuwig feest.
Hieronymus van Alphen
Nog even en dan wordt het waar voor u: Sterven is Erven!
Wat een blij vooruitzicht, Hem te mogen aanschouwen van aangezicht tot aangezicht.
Daarnaast, voor u en allen die u lief zijn komt het moment van loslaten dichterbij.
Naast vreugde is er dan ook verdriet.
Van harte Gods zegen voor u allen gewenst.
en zult mij door Uw raad steeds veilig leiden
O,dit te weten is een kost''bre schat,
waarin ik mij gedurig mag verblijden.
In Uwe handen gegraveerd te zijn,
geeft me zo''n troost. Ik mag het heerlijk weten
dat U,in al mijn noden, angst en pijn
mij niet verlaat en nimmer zult vergeten.
Maar wordt ik toch door twijfel overmand
en moet ik in gevaren angstig beven,
druk dan in liefde eventjes mijn hand,
zodat ik voel:''God zal mij niet begeven.
Want ik ben verzekerd, dat noch dood,
noch leven, noch engelen,
noch overheden, noch machten,
noch tegenwoordige,
noch toekomende dingen,
Noch hoogte, noch diepte,
noch enig ander schepsel
ons zal kunnen scheiden
van de liefde Gods,
welke is in Christus Jezus, onzen Heere.
Romeinen 8:39
Wat zijn ze toch gelukkig die het geklank uit psalm 89 bevindelijk kennen. Kon ik maar met u mee..
Is uw laatste wens wel een terechte wens?
U bent toch ook geplaatst in gezin, kerk of gemeente,en zolang uw taak
er niet op zit zal Hij u niet roepen,en ook in deze tijd, is het een glimlach
van s.Heeren gena als u smorgens wakker mag worden
Heel veel sterkte in deze laatste worsteling toegewenst en gebeden.
Home sweet home!
Ik wil de nabestaanden van harte condoleren.
Dan ga ik op tot Gods altaren,
Tot God, mijn God, de bron van vreugd;
Dan zal ik, juichend, stem en snaren
Ten roem van Zijne goedheid paren,
Die, na kortstondig ongeneugt
Mij eindeloos verheugt.
Veel sterkte en Gods nabijheid toegewenst en gebeden voor de nabestaanden.
Dit staat er op zijn website vermeld:
"Vanmorgen zondag 19 juni om 11:15 is mjin vader thuis gehaald door de HEERE.
Een vermoeide pelgrim mag nu rust ontvangen bij zijn Heiland. Hij mag nu doen wat hij zo vaak gezongen heeft: ''k Zal eeuwig zingen van Gods goedertierenheen'.
Hoe zag hij hier naar uit de laatste tijd. Hij zei onlangs nog: 'Ik moet de weg tot het einde toe aflopen', en die weg viel niet mee.
Rijk heeft hij in leven en sterven getuigd van de Heere Jezus Christus. Een paar dagen geleden, toen de krachten al geweken waren, ging zijn hand en vinger omhoog en zei hij: 'De Heere is goed'. De laatste dagen werd het licht voor hem en vele malen gaf hij hier getuigenis van.
Zodra de rouwkaart er is, zal een scan ervan hier op de website geplaatst worden.
Wel staat vast dat gelegenheid tot afscheid nemen en condoleren a.s. woensdagavond is van 19:30-20:30 te Goes en de afscheidsdienst met aansluitend gelegenheid tot afscheid nemen a.s. donderdag om 12:00 te Kapelle (Petrakerk).
Namens mijn moeder en broers en zussen,
Johan Pronk"
