Belofte gekregen via bijbeltekst in kerkdienst

Een hele tijd geleden heb ik tijdens een kerkdienst een belofte gekregen (bijbeltekst) die bij mij naar binnen kwam, dit had ik nog nooit zo persoonlijk gevoeld of meegemaakt. Sinds die tijd is het niet meer uit mijn hoofd en vraag ik me af of dit ook echt voor mij is. Op huisbezoek durfde ik er niet over te beginnen en steeds was bij mij wel de vraag: zal ik er over beginnen? Ik heb dit uit eindelijk niet aangedurfd omdat ik niet de indruk wil maken dat ik over wil komen als iemand die bekeerd is, terwijl daar echt wel de ruimte voor werd gegeven om te praten.

Ook denk ik aan ellende, verlossing en dankbaarheid. Ik voel daar zelf nog zo weinig van of te weinig ik weet het niet. Ik durf er eigenlijk met niemand over te praten, wel heb ik het tegen mijn partner verteld. Ook vraag ik veel of dit voor mij duidelijk mag worden. Soms denk ik echt dat het echt voor mij was bedoeld en soms weer helemaal niet. Kan iemand van de Gereformeerde Gemeenten hier misschien iets over zeggen?

Beste vraagsteller;

Je stelt een onmogelijk vraag. Je vraagt iemand antwoord te geven op een vraag die je inhoudelijk niet uitlegt. Je denkt in de kerk onder een preek een belofte gehad te hebben. Je worstelt met de vraag of het waar is dat het een belofte is. Dat kan best waar zijn, maar niemand zal hierop antwoord kunnen geven. Hoe moet je hier op antwoord geven als je: 1. de persoon en zijn omgeving niet kent, noch zijn leeftijd of leefwijze; 2. de inhoud van die belofte niet kent en ook niet de situatie/context waarin deze belofte geuit werd. Je moet wel profetische gaven hebben of een waarzeggende geest om deze vraag te beantwoorden. Ik waag me daar dus niet aan zonder verdere kennis van zaken.

Dan komt het tweede deel van de vraag, of beter nog, je opmerking: “Op huisbezoek durfde ik er niet over te beginnen en steeds was bij mij wel de vraag: zal ik er over beginnen? Ik heb dit uit eindelijk niet aangedurfd omdat ik niet de indruk wil maken dat ik over wil komen als iemand die bekeerd is, terwijl daar echt wel de ruimte voor werd gegeven om te praten.”

Dit is een angstige gewoonte geworden in de gemeente van Jezus Christus. Mensen lopen met geestelijke problemen en durven er niet over te praten tijdens huisbezoek. Is het onderlinge vertrouwen zo ver zoek dat we tegen onze broeders niet kunnen (durven) spreken? Er is toch, als het goed is, juist een groot vertrouwen tussen voorganger, ouderling en lid van de gemeente? Als dit vertrouwen er niet is, is er een heleboel fout in de gemeente. Zowel bij de leden als bij de broeders kerkenraad. Mijn gemeente moet juist de eerste plaats zijn waar ik met mijn zorgen naar toe ga.  De eerste plaats ook waar ik antwoord mag verwachten op mijn levensvragen. Zeker als het over dit soort zaken gaat.

Een derde punt in je vraag is: “Ook denk ik aan ellende, verlossing en dankbaarheid. Ik voel daar zelf nog zo weinig van of te weinig ik weet het niet.” Ben je van plan om studie te gaan maken van ellendekennis? Ga je maar liever verdiepen in de kennis van Jezus Christus. Dat is de kennis die je nodig hebt voor je zaligheid. Er lopen al zoveel mensen te piekeren over hun ellende. En vaak op een zodanige manier dat het nooit verder komt dan dit en ze Christus op een afstand blijven houden. Dat is erg! Want weet je, al draag je een hele trein vol ellende aan bij de Heere Jezus, Hij zal je betaalmiddel niet in ontvangst nemen. Bij Hem is genade, vergeving, eeuwige kwijtschelding  van je zonde… Maar alleen uit genade!! Zonder prestatie of offer van onze kant. Hij, Jezus van Nazareth heeft volkomen betaald voor alle zonden. Maar alleen wie als een arme, leeggeschudde, berooide zondaar bij Hem komt, ontvangt die genade. En dat is wel de rijkste dag  van je leven! Zien wie je bent, hoe verloren en hoe schuldig en dan uit Zijn mond horen: “Volbracht!” Met een uitroepteken. Dat is ons geloof zoals de Bijbel het ons leert, zoals de apostelen het predikten aan jood en heiden.

Het is lastig om dat allemaal in een vraagbeantwoording uit te leggen. Vraag maar aan Refoweb (vragen@refoweb.nl) mijn telefoonnummer om er over door te praten.
 
Het is zo nodig dat we weer gaan weten dat Jezus alleen de weg ter zaligheid is. Dat geen enkele vrome handeling voor God waarde heeft. We zijn gevallen zondaren, verloren liggende mensen. Maar de redding is dichtbij: Jezus! Zoek Hem, zoek je heil en hulp bij Hem. Hij zal het maken!

Hartelijke groet
Jan van Dooijeweert

Dit artikel is beantwoord door

J.W.N. van Dooijeweert

• Geboortedatum:
  23-01-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Waddinxveen
• Status:
  Actief

262 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven