Vlak na de schepping gaf God de mens de opdracht "Vermenigvuldig u" (...) Geldt ...

Vlak na de schepping gaf God de mens de opdracht "Vermenigvuldig u". De aarde was immers nog erg leeg wat mensenaantallen betreft. Geldt die opdracht nu nog steeds? Ik vind het moeilijk om mijn kinderen in deze zondige wereld op te laten groeien met zoveel ellende, oorlog, ziekte, geweld, enz. Is het niet beter om kinderen te adopteren dan om zelf kinderen te krijgen?

Na de schepping heeft God de mens de roeping (dat vind ik altijd een Bijbelser, dus beter woord dan opdracht) gegeven om zich te vermenigvuldigen en zo de wereld te bevolken. Nu denken wij altijd weer dat we die roeping van vroeger wel begrijpen, maar dat we onze roeping tegenwoordig op dit terrein niet kunnen vergelijken met de roeping toen. En vervolgens zitten we dan met de vraag: maar wat moeten we nu in 2006 of 2007?

Tòch hebben we het werkelijke probleem dan niet helder voor ogen. Hoe zit het dan? Wel, met de schepping gaf de Heere deze roeping aan de mens om de aarde te bevolken. Wanneer we de eerste hoofdstukken van Genesis doorlezen, dan heeft de mens daar ook aan voldaan. Na de twee eerste mensen kwamen er steeds meer. De torenbouw van Babel laat zien, dat de mens er maar liever van af zag om de aarde helemaal te bevolken: het leek hen beter om op een kluitje te blijven zitten rondom die hoge toren, die als een baken zou zijn voor de (al te) ver afgedwaalde. De Heere verwarde de spraak en zorgde er zo voor, dat die verspreiding toch tot stand kwam.

Toen de zondvloed als oordeel kwam, was de aarde behoorlijk gevuld met mensen. Vaak hebben wij (ten onrechte!) de indruk, dat het mensdom nog maar (qua ontwikkeling in aantal) in de kinderschoenen stond. Dat is echter nergens op gebaseerd. Wie de kennis bezit en de moeite neemt om een berekening op het aantal mensen tóen los te laten, zal schrikken van de miljoenen. De zondvloed is een enorme ramp geweest! Ook nadat de ark met Noach gestrand en geleegd was, heeft de mens zich weer vermenigvuldigd op aarde. Dat was ook de hernieuwde Goddelijke roeping.

Steeds zijn er in de geschiedenis van de mensen op aarde grote rampen voorgevallen, waarbij miljoenen mensen het leven hebben gelaten. We moeten niet denken dat de enorme slachting van de Nazi's onder de Joden -hoe onvoorstelbaar wreed en goddeloos die ook was!- helemaal uniek is. In alle eeuwen zijn er vormen van genocide geweest. Wat dat betreft heeft het ras "mens" slecht voor zichzelf gezorgd. Toch draagt de aarde momenteel zo'n 7 miljard paar mensenvoeten. Dat laatste weten we heel best. En dan komt nogal eens de vraag naar boven: zijn we daarmee niet aan een maximum beland? Zou de Heere Zelf ook niet zeggen: Ik gaf ooit bevel om de aarde te bevolken, maar zoals het nu is, zo kan het langzamerhand wel?
 
Ik hoor in elk geval nogal eens allerlei argumenten, die een dergelijke gedachtegang ondersteunen. Argumenten zoals: het wordt te vol op aarde. We kunnen straks alle mensen niet meer genoeg voedsel geven (alsof we dat nu wel kunnen!). De moderne middelen om geboorten van kinderen te voorkomen komen bij dat soort gedachten goed van pas: we remmen de zaak -zeker in het rijke westen- al behoorlijk af. Stond pas niet in de krant, dat het aantal Nederlanders -eerder dan verwacht- langzaam aan het afnemen is?

Terug naar de eigenlijke vraag: bestaat de roeping van God nog steeds om te vermenigvuldigen? Het antwoord kan heel simpel zijn: jazeker, want ik zou niet weten hoe en wanneer de Heere over deze kwestie anders is gaan denken! Maar -zo hoor ik iemand zeggen- ik vind het o zo moeilijk om kinderen in deze huidige tijd groot te brengen! Wat hangt hen allemaal nog boven het hoofd! Is het dan toch maar niet beter dat ze niet geboren worden?

Weet u, ook vroeger werden grote volken in oorlogstijd gedecimeerd. Maar nooit kwam dan de gedachte bij iemand op om aan de bevolkingsgroei maar een einde te maken. eerder het tegendeel gebeurde: juist de gewelddadige dood van velen was een argument om de bevolking weer te doen groeien. daar was een ieder het over eens. Maar waar komt dan toch die gedachte vandaan, dat we in zo'n moeilijke tijd leven? Die gedachte is ontsproten uit de veronderstelling dat het "gewoon" is, als we hier op aarde vrede en rust hebben en wanneer er geen enkele tegenslag zich voordoet. Maar mag ik eens vragen: waar heeft de Heere ons dat dan beloofd? Luidt Zijn belofte niet eerder: in deze wereld zult gij verdrukking kennen? Maar -zo voegt Hij eraan toe- heb goede moed, Ik heb de wereld overwonnen. Misschien kunnen we het met dat laatste doen!
 
Met een hartelijke groet,
Ds. M. Baan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Baan

• Geboortedatum:
  16-02-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven