Een vriendin is lesbisch

Een vriendin van mij heeft mij verteld dat zij lesbisch is en dat ze nu een relatie heeft. Zij kwam met de stelling dat homoseksualiteit ook al in de bijbel voorkomt: David en Jonathan, Naomi en Ruth. Die waren meer dan 'goede' vrienden met elkaar. Mijn vraag: klopt dit en hoe moet ik dat zien in deze tijd?

Je vraag heb ik vooral opgevat als een vraag naar wat de Bijbel over homofilie/ homoseksualiteit zegt. Vandaag is het verschijnsel van de homofilie een druk besproken zaak. Mensen die homofiel geaard zijn, komen er openlijk voor uit dat zij zo zijn en vragen respect. En op zich is er ook niets op tegen om hen met dat respect tegemoet te treden. Mits die homofiele geaardheid niet aangekweekt wordt (dat komt ook voor). Intussen moeten we constateren dat er nu eenmaal vrouwen en mannen zijn die geen of weinig aantrekkingskracht op hen voelen uitgaan van het andere geslacht. Soms komen zij toch tot een huwelijk. En zeker niet altijd is dat een mislukking. Hun homofiele geaardheid wordt dan binnen de huwelijksrelatie wederkerig aanvaard.

Meer zeg ik hierover even niet. Wel wil ik zeggen, dat de Bijbel absoluut tegen elke vorm van homoseksualiteit is. Seksualiteit is in de Bijbel een goede gave van God, door God bedoeld als een intieme en zegenrijke samenleving van man en vrouw in het huwelijk. God heeft de mens mannelijk en vrouwelijk geschapen (Gen.1:27) en heeft de begeerte van man en vrouw om door elkaar bemind en 'bekend' (seksueel aanvaard) te worden, in de natuur van de mens gelegd. De Heere Jezus heeft ook in die zin over het huwelijk gesproken (lees: Matth.5:27v; Mark.10:1-12). Alles wat daarvan afwijkt is in beginsel: ontaarding. Ook seksuele gemeenschap buiten het huwelijk. En homoseksualiteit is in beginsel: legalisering van die ontaarding.

In de Bijbel lezen we daarover o.a. in Genesis 19. Daar dringen de mannen van Sodom er bij Lot op aan om de gasten van Lot (n.b. engelen) aan hen uit te leveren, opdat zij hen seksueel zouden misbruiken. Een bewijs, dat het zondeleven in die stad schrikbarende vormen had aangenomen. Iets soortgelijks lezen we in Richteren 19:22vv. Dat het volk van God, Israël, ook gevaar liep als pure heidenen te gaan leven, bewijst een tekst als Leviticus 18:22, waar we lezen: "Bij een manspersoon zult gij (man) niet liggen met vrouwelijke bijligging; dit is een gruwel. Vgl. verder 2 Kon.23:7 waar gesproken wordt over schandjongens (aan ontucht gewijde mannen) die aan het huis des Heeren waren.

In het Nieuwe Testament is het de apostel Paulus die in zijn brief aan de Romeinen onder de gruwelijkheden van het heidendom ook de homoseksualiteit als een groot kwaad aan de orde stelt. Kennelijk was homoseksualiteit in de Grieks-Romeinse wereld van toen een wijd verbreid kwaad. In Romeinen 1:26,27 spreekt Paulus in dit verband over: oneerlijke bewegingen; "want ook hun vrouwen hebben het natuurlijk gebruik veranderd in het gebruik tegen nature; en insgelijks ook de mannen nalatende het natuurlijk gebruik van de vrouw, zijn verhit geworden in hun lust tegen elkander, mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende...". Vgl. 2 Petr.2:7vv; Judas 7. Daarom: "het huwelijk is eerlijk onder allen en het bed onbevlekt; maar hoereerders en overspelers zal God oordelen" (Hebr.13:4). Ook in de vroege kerk (bijv.in het geschrift de Didachè) worden wij ernstig gewaarschuwd tegen seksuele vergrijpen (Je zult je niet met jongens afgeven; dus: pedofilie).

Als we nu met deze bijbelse gegevens voor ogen, naar de vriendschapsrelatie van David en Jonathan kijken, moeten we met grote stelligheid zeggen, dat die niets uitstaande heeft gehad met homofilie of homoseksualiteit. Beiden waren gehuwde mannen; zij kenden de liefde van een eigen vrouw (vrouwen) als iets goeds. Beiden hebben kinderen gehad. Zij waren echter ook als twee mannen broeders in liefde aan elkaar verbonden en hun liefde was zelfs zo groot, dat David ervan zegt, dat zij voor hem wonderlijker was dan de liefde van vrouwen (2 Sam.1:26: "Ik ben benauwd om uwentwil, mijn broeder Jonathan! Gij waart mij zeer liefelijk; uw liefde was mij wonderlijker dan liefde der vrouwen."; vgl. 1 Sam.20:17). Zo kan dan ook vandaag de relatie tussen twee mensen van hetzelfde geslacht wonderschoon zijn, gegrond in een zelfopoffering voor elkaar en ten diepste gegrond in de liefde van Christus voor de Zijnen; dus van een hogere dimensie. Niets ten kwade daarvan.

Dat Naomi en Ruth een homo-relatie met elkaar hadden, heb ik nog nooit iemand horen zeggen. Maar dat kan aan mij liggen. Mensen zoeken soms helaas hun gelijk in alle opzichten uit de Bijbel te krijgen en verdenken er mensen uit de Bijbel van, dat zij als homofielen, cq. seksuelen leefden, omdat ze vinden, dat zij zelf daartoe rechten hebben. Helaas is de moraal van deze tijd:  als homoseksuelen gemeenschap hebben met elkaar, doen ze daarmee toch aan derden geen kwaad; dus: Een kwalijke zaak.

Hiermee heb ik eigenlijk nog weinig gezegd over de wijze waarop wij binnen een christelijke gemeente met mensen moeten omgaan die homofiel van aard zijn. Ik vind dat we heel erg moeten oppassen: dat we die mensen niet vanuit de hoogte veroordelen. Intussen moeten wij de boodschap van de Bijbel ter harte nemen, wie we ook zijn. En het is de Heere die ons goed geschapen heeft, die ons ook kan leren hoe wij met een andere geaardheid kunnen omgaan. Iemand (een homo) zei ooit, nadat hij christen was geworden: "Ik ben nog wel zo. Maar ik doe niet meer zo." Misschien kan je in de geest van het bovenstaande met je vriendin over haar relatie spreken.

Ds. C. den Boer (Barneveld)

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C. den Boer

• Geboortedatum:
  20-04-1931
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Inactief

241 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven