Totstandkoming van bijbel

Onze zoon van zeven is erg geïnteresseerd in hoe de Bijbel tot stand is gekomen. Dus: hoe zijn we tot de 66 Bijbelboeken gekomen? Wie hebben dat besloten, wanneer, waar en hoe? Fijn als iemand hier in eenvoudige, kinderlijke, bewoordingen antwoord op kan geven of een boekentip heeft voor kinderen.

Laten we eerst eens kijken naar de boeken van het Oude Testament. God heeft het Oude Testament aan Israël gegeven. De eerste vijf boeken van de Bijbel zijn opgeschreven door Mozes. Daarin beschrijft hij voor een deel wat hij zelf heeft meegemaakt: hoe de HEERE hen uit Egypte bevrijd heeft en hoe de HEERE hen door de woestijn heen in het beloofde land gebracht heeft. Maar Mozes beschrijft ook de geschiedenis van Israël van vóór zijn tijd, helemaal terug tot aan de schepping. De mensen voor hem hebben die geschiedenissen nauwkeurig doorverteld. En Mozes heeft ze opgeschreven.
 
Met die boeken van Mozes en ook alle andere Bijbelboeken van het Oude Testament is iets bijzonders aan de hand. Israël heeft die boeken herkend als het Woord van God. Ze merkten dat die boeken anders waren. Ze hoorden Gods stem daarin. Daarom hebben ze die boeken steeds nauwkeurig overgeschreven en doorgegeven aan de volgende generatie. We hebben verschillende versies van die overgeschreven boeken, soms met honderden jaren ertussen. Die komen heel nauwkeurig overheen. Daaraan kun je zien, dat mensen heel nauwkeurig waren, in het overschrijven en doorgeven van de Bijbel.

Er waren in de tijd van de Bijbel ook andere boeken. In Jozua 10:13 wordt het “boek van de oprechten” (boek van Jashar) genoemd. En zo zijn er ook andere boeken geweest. Deze boeken heeft men niet herkend als Woord van God. De Heilige Geest heeft ervoor gezorgd dat de mensen in Israël de Bijbelboeken als Woord van God hebben herkend en de andere boeken niet.

De Joden hebben zich na de ballingschap verspreid over heel het Romeinse Rijk. Veel van hen spraken geen Hebreeuws meer, de taal van het Oude Testament. Daarom werd er een vertaling gemaakt van het Oude Testament: de Septuaginta. In deze vertaling zijn ook andere boeken opgenomen. Die boeken namen ze erin op, omdat ze gaan over de geschiedenis van Israël of omdat men ze mooi vond. Maar zowel de Joden, als ook de christenen die deze boeken lezen, hebben die toegevoegde boeken altijd onderscheiden van de boeken uit het Oude Testament. Die boeken die zijn toegevoegd, zijn niet in het Hebreeuws geschreven. Ze worden ook wel apocriefe boeken genoemd.
 
Het Nieuwe Testament begint met vier evangeliën. Daarin wordt het leven van de Heere Jezus verteld. De evangeliën zijn als Woord van God herkend, omdat ze geschreven zijn door iemand die erbij geweest is: een ooggetuige. Soms waren de schrijvers zélf een discipel van de Heere Jezus, zoals Mattheüs en Johannes. De andere twee evangeliën beschrijven wat andere ooggetuigen gezien hebben. Mogelijk beschrijft Markus de herinneringen van Petrus (zie 1 Petrus 5:13). En Lukas heeft als wetenschapper alles onderzocht en opgeschreven wat ooggetuigen gezien hebben (zie Lukas 1:2-3).

Wanneer de vier evangeliën verschijnen, leven er nog veel ooggetuigen. Die ooggetuigen kunnen bevestigen dat de evangeliën écht vertellen hoe het gegaan is. Zoals de evangeliën het beschrijven, zo hebben zij het ook gezien.
 
Er zijn later wel nep-evangeliën geschreven. De kerk heeft die altijd afgewezen. Ze zijn duidelijk nep. Ze zijn niet geschreven door ooggetuigen, maar door mensen die meer dan 100 jaar later leefden. Ook staan daar dingen in die botsen met wat Jezus écht gezegd heeft. 

Naast de evangeliën staan er ook brieven in het Nieuwe Testament. Het boek Openbaring is eigenlijk ook een brief, maar dan een hele bijzondere brief. Deze brieven zijn geschreven door apostelen. Apostelen waren mannen die de Heere Jezus gekend hebben. Zij hebben de woorden van Jezus persoonlijk gehoord. Zij kunnen deze woorden toepassen op de vragen die ontstaan in de gemeenten. De kerk heeft die geschriften vanaf het begin als Woord van God erkend.

Over welke boeken nu precies bij het Nieuwe Testament horen, is discussie geweest in de Vroege Kerk. Het valt daarbij op dat die discussie maar ging over een paar Bijbelboeken. Over alle andere Bijbelboeken was men het eens. Die herkenden ze als het Woord van God. Ze hoorden daarin de stem van de Heere. Eigenlijk is dat heel bijzonder: dat kerken van over heel de wereld dezelfde Bijbelboeken herkennen als Woord van God. Zeker als je bedenkt dat sommige van die gemeenten weinig contact hadden met andere gemeenten. Toch kwamen ze tot dezelfde lijst boeken, die ze als Woord van God herkenden. Daar heeft de Heilige Geest voor gezorgd.

Dat de boeken in de Bijbel bijzonder zijn, is iets wat ook nu heel duidelijk. De Bijbel is een ander boek dan alle andere boeken. Iedereen die met de Heere leeft, voelt aan dat de Bijbel het Woord van God is en andere boeken niet. Dat doet de Heilige Geest. De Heilige Geest zorgt ervoor dat woorden uit de Bijbel kracht doen. Die woorden veranderen mensen. Als je luistert naar de woorden uit de Bijbel, dan hoor je God spreken. Dat maakt de Bijbel zo’n bijzonder boek.

Ds. S. T. Lagendijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. S.T. Lagendijk

• Geboortedatum:
  17-05-1983
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Goes
• Status:
  Actief

44 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven