Moeite met kinderrages

Er is iets waar ik mee stoei in de opvoeding van mijn dochter. Ze zit op een school met de Bijbel en het is qua onderwijs echt een behoudende/fijne school. In haar klas zitten kinderen van niet-gelovige en gelovige ouders. Ze heeft nu een groepje vriendinnen die niet of heel anders gelovig zijn. Ze is, mede door deze vriendinnen, helemaal into Frozen, Mega Mindy, Paw Patrol, Unicorns, LOL- poppen en Topmodels fase. Ik heb hier moeite mee, vanuit opvoeding, en stimuleer het niet en koop het ook niet. Maar is het Bijbels te onderbouwen waarom dit niet of wel zou mogen?

Mijn geweten spreekt als ik er aan toe ga geven en mensen vinden het ook raar dat ik dit niet fijn vind. Wettisch ofzo. Dat zou mij helpen in hoe ik dit aan haar moet verwoorden. Een vraag aan een predikant van de HHK...

Beste ouder,

Uw vraag roept bij mij als mede-ouder veel herkenning op. Waar doe je, als het gaat om alles wat er in de wereld ‘te koop’ is, wel aan mee en waar ga je niet in mee? Waar liggen de grenzen van het wel ín de wereld, maar niet ván de wereld zijn? Steeds is er weer iets nieuws; het ene is nog niet gegaan of het volgende dient zich alweer aan. En het wordt nog ingewikkelder als ouders van kinderen waar je eigen kind mee omgaat andere keuzes maken. 

De makkelijkste manier om hier mee om te gaan is door in alles mee te gaan. De weg van de minste weerstand is dat. "Het is toch leuk!" Of: "Zo onschuldig, wat kinderspeelgoed, waar zou ik moeilijk over doen?!" Dit lijkt mij niet de beste, en ook geen bijbelse handelwijze. Maar hoe dan wel?

Het is eerste wat mijns inziens van belang is, is onderzoeken wát het is. Waar heb je precies mee te maken? Want datgene wat kinderen als doelgroep heeft, is vaak helemaal niet zo onschuldig! Dat hoeft niet te verbazen, want Gods grote tegenstander is ‘slim’ genoeg om te weten dat er via de jongste generaties een wereld voor hem te winnen valt. Als ik dan op internet wat ga zoeken op bijvoorbeeld de LOL-poppen word ik bepaald niet vrolijk. Alleen de betekenis al: "lil outrageous littles". Kleine schandelijke/buitensporige kleintjes. Dat belooft al geen goeds. Verder lees ik een en ander over de ‘aankleding’ van deze poppetjes, en wat er op de poppenlijven zichtbaar wordt als je ze in water houdt. Moet je je kind daar aan ‘bloot’ stellen? De vragen stellen is deze beantwoorden, denk ik.

Hetzelfde geldt voor andere speelgoed, voor rages die ineens opkomen. Is het inderdaad wat het lijkt? En als het op zichzelf ‘onschuldig’ is, wil ik mijn kind dat de wereld die het oproept of vertegenwoordigt in laten ademen? Dan denk ik bijvoorbeeld aan Frozen. Of vul ik haar/hem met ‘leegheid’? 

Door niet klakkeloos met de goegemeente mee te lopen, maar eerst te onderzoek waar je mee te maken hebt, kun je tot een afgewogen oordeel komen. Dan kom je ook beslagen ten ijs, zowel naar je kind als naar mede-ouders toe. Dan heb je iets te zeggen. Niet: "dat doen wij niet." Of: "dat zijn wij niet gewend." Dat zou wettisch zijn. Maar dan kun je uitleggen waarom niet. Zo vorm je je kind. En zo zet je wellicht mede-ouders aan het denken. Omdat je met je kind bewogen bent, en begaan met de kinderen waar mee omgegaan wordt, en hun ouders. 

Onderzoek, beproef alle dingen waar je links of rechts mee te maken krijgt. Behoud het goede. En behoed je kind en jezelf, en wellicht ook anderen om hen/je heen, voor het kwade. Dit alles uiteraard biddend. Hoe anders?! Heilige Geest, leid mij met Uw licht!

Met hartelijke groet en zegenwens, uw mede-ouder,
Ds. A. I. Kazen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.I. Kazen

• Geboortedatum:
  03-08-1988
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Hoevelaken-Nijkerkerveen e.o.
• Status:
  Actief

12 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven