Seksuele verlangens van man zijn veranderd

Vorig jaar zijn mijn man en ik getrouwd. We hebben een heel fijn huwelijk, maar ik merk dat de seksuele verlangens van mijn man zijn veranderd. In onze verkeringstijd merkte ik dat mijn man heel erg naar mij verlangde en mij graag aanraakte, bijvoorbeeld in de buurt van intieme plekken als we op de bank tegen elkaar aan zaten. We hebben seks bewaard voor binnen het huwelijk, maar in onze verkeringstijd spraken we wel het verlangen uit naar het seks hebben met elkaar. In de eerste twee weken van ons huwelijk hadden we elke dag gemeenschap met elkaar, maar voor mijn gevoel ging dat vrijwel direct na onze huwelijksreis over tot één keer per week. We hebben nu nog steeds meestal één keer in de week seks, maar we slaan ook wel eens een weekje over. Meestal omdat mijn man dan moe is.

Als we wel seks hebben dan is dat vaak op zaterdag en begint dat in bed, waardoor het een beetje voorspelbaar wordt. In het begin heb ik een paar keer aangegeven dat ik zijn aanrakingen op de bank mis en wel graag seks zou willen hebben als hij me al welterusten kust. Inmiddels probeer ik me erbij neer te leggen, maar ik merk dat het toch een beetje aan mij blijft knagen. Het voelt alsof hij niet meer zo naar mij verlangt als in het begin.

Ook twijfel ik of hij wel blij is met hoe de seks nu gaat. Ik vind het soms nog moeilijk om te ontspannen, waardoor we eigenlijk maar in één houding seks kunnen hebben zodat het voor ons beiden fijn is. Als we dit met elkaar bespreken, zegt hij dat hij dit al heel fijn vindt en dat het ook steeds beter gaat. Toch voel ik me soms schuldig dat ik (nog) niet helemaal kan geven wat ik zou willen geven. Naar mijn idee is het verlangen van mijn man naar mij minder dan voorheen en dat maakt me wel onzeker.

Ik zie/hoor/lees juist vaak dat mannen meestal meer behoeftig zijn dan vrouwen, waardoor ik ook aan mezelf ga twijfelen. Is dit iets dat in meer huwelijk gebeurt? Dat het verlangen van de man ineens minder wordt zodra hij getrouwd is? Misschien dat de spanning er meer vanaf is. Zijn er misschien tips voor wat ik (we) in deze situatie kan doen?

Hoi pasgetrouwde vrouw,

Wat goed dat je je vraag hebt durven verwoorden en toelichten. Ik weet dat je niet de enige bent met deze ervaring. Inderdaad bestaat het beeld dat mannen over het algemeen meer seks willen dan vrouwen. Maar ik zie het in de praktijk net zo goed andersom. 

Wat in jouw vraag vooral naar voren komt, is je verwarring. Je ging het huwelijk in met een bepaalde verwachting. Mogelijk had je (en heb je nog steeds) de verwachting dat de seks vanzelf goed is als je man je aantrekkelijk vindt en naar je verlangt. En de overtuiging dat bij een goede relatie goede seks hoort. En nu blijkt de praktijk anders. Hij verlangt minder aanrakingen dan voorheen. Dit lijkt voor jou moeilijk te begrijpen en het raakt je. Ik kan me voorstellen dat het pijn doet als je terugdenkt aan hoe het was en aan wat je verlangt. 

Ik lees je zorg dat je man de seks niet goed vindt en dat het ook jouw schuld is. Je schrijft dat het feit dat je man minder seks wil dan voorheen je onzeker maakt. Mogelijk ben je bang dat je hem niet kunt geven wat hij verlangt en hij daar ontevreden mee is. Als je dat herkent, is er waarschijnlijk nog iets anders waar je ook bang voor bent. Bijvoorbeeld dat hij dan afstand van je neemt. Zich misschien niet meer aan je hecht of zijn eigen gang gaat en jij minder belangrijk voor hem wordt. 

Deze angst lijkt best heel sterk, omdat je er meer naar luistert dan naar wat je man zegt. Je lijkt hem minder serieus te nemen doordat je je onzeker blijft voelen. Ik denk dat hierin je zelftwijfel vooral het probleem is en je schuldgevoel dat je hem niet kunt geven wat je zou willen. Als je meer of op een andere manier seks wilt hebben om dat op te lossen, zal hij dat waarschijnlijk ergens aanvoelen. Ten diepste gaat het dan meer om jouzelf dan om hem. En mogelijk zal het jullie ook machteloos maken, want zelftwijfel en schuldgevoel zijn niet op te lossen via seks. 

Wat heeft jouw verwarring dan wel nodig? Ik geloof vooral erkenning (dat het zo is dat de praktijk anders is dan je dacht en dat dat ook mag) en geborgenheid. En mogelijk ook herziening van het beeld dat je had, zodat je met een open blik kunt kijken naar wat de situatie betekent. Wat ik daarmee bedoel, zal ik in de laatste alinea uitleggen. 

Onzekerheid bij vrouwen (zoals jij die omschrijft) heeft vaak te maken met het beeld dat je hebt van hoe je een goede vrouw bent. Jij wilt graag dat jullie seksleven verandert en hij zegt dat dat van hem niet zo hoeft. Je lijkt te denken, dat je daarom niet goed of aantrekkelijk genoeg bent als vrouw. Waarschijnlijk ligt de werkelijkheid anders. Ik denk dat het jou en jullie zou helpen als je je focus gaat verleggen van je eigen onzekerheid willen oplossen, naar het liefhebben van hem. Dus dat je de druk eraf haalt en aanvaardt dat jullie seksleven in ontwikkeling is, maar op dit moment niet meer voorstelt dan hoe het nu is. Dat je stopt met meer willen geven dan je kunt. Dat je teleurstelling er mag zijn en je die met hem kunt delen zonder dat het anders moet. Vaak geeft die ontspanning een gevoel van veiligheid en rust. En dat is nodig om samen te genieten van seks, jezelf te mogen zijn en daarin te leren.  

Jantine Stam-van de Beek

Dit artikel is beantwoord door

J. (Jantine) Stam-van de Beek

• Geboortedatum:
  07-12-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Barneveld
• Status:
  Actief

30 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven