Vraag
Enkele van mijn vriendinnen zijn veranderd in hun denken en doen over de kerk en de kerkgang (HHK). Dit vind ik soms wat lastig. Gesprekken erover hebben in de vriendinnengroep lukt niet. Daarvoor is de sfeer niet serieus genoeg. Als ik dan één van hen apart spreek is dit heel anders. Dan komt er vaak meer los.
Ik blijf het alleen moeilijk vinden, omdat we over deze zaken vaak bijna hetzelfde dachten, maar dat verandert nu steeds meer. Nu is het niet dat ik wel altijd het goede doe of de juiste keuze maak, maar ik ben er nu wel veel meer over aan het nadenken. Wat kan ik doen of wat moet ik juist niet doen?
Ik wil toch ook graag dat we bij elkaar blijven en soms ook over het geloof serieuze gesprekken kunnen voeren. Dit mis ik nu wat in mijn vriendinnengroep. Het houd mij bezig.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Het is in het algemeen vaak lastig om in een (grotere) groep met elkaar te spreken over serieuze zaken, zeker als het gaat om kerk en geloof. Iedere groep heeft zijn eigen dynamiek en de ene groep leent zich meer voor een serieus gesprek dan de andere. Ik begrijp uit je vraag dat binnen jullie vriendinnengroep de sfeer niet zodanig is dat je een serieus gesprek kunt voeren. Op zich hoeft dat niet erg te zijn, de één heeft in een groep meer behoefte aan serieuze onderwerpen dan de ander. Jij ervaart dat echter als een gemis omdat jij wel de behoefte voelt om over belangrijke dingen te spreken, in dit geval over kerk en geloof.
Het kan natuurlijk zijn dat enkele van je vriendinnen binnen jullie groep niet de veiligheid voelen om over deze zaken te spreken. Of misschien vinden ze wel dat de vriendinnengroep daar eenvoudigweg niet de juiste plek voor is. Wanneer je één van hen apart neemt, is daar kennelijk wel ruimte voor. Je zou dan één op één kunnen vragen waarom zij het daar liever niet over heeft wanneer de andere vriendinnen erbij zijn. Dat kan veel opheldering geven. Er kunnen allerlei (persoonlijke) dingen spelen die maken dat zij liever over kerk en kerkgang spreekt in een persoonlijk gesprek.
Een ander punt in je vraag is dat je merkt dat jullie gedeelde gedachten steeds meer veranderen. Ik denk dat hier de reden ligt waarom de sfeer in jullie vriendinnengroep verandert en er minder ruimte is om over serieuze zaken te spreken. Jullie meningen en opvattingen over kerk en kerkgang lopen steeds meer uit elkaar waardoor jullie gezamenlijke basis wegvalt. Ook dat hoeft op zich niet erg te zijn, omdat het niet vanzelfsprekend is dat jullie allemaal dezelfde opvattingen blijven houden naarmate je leven zich ontwikkelt. Mensen veranderen, mensen doen nieuwe ervaringen op, komen tot nieuwe inzichten, stellen hun meningen bij. Het zou wel jammer zijn als daardoor jullie vriendinnengroep uit elkaar valt, hoewel dat soms onvermijdelijk is. Het is mooi als jullie vriendinnen voor het leven kunnen blijven, maar dat is niet vanzelfsprekend.
Het zou fijn zijn als jullie als groep toch een nieuwe basis kunnen vinden om elkaar als vriendinnen vast te houden. Dat hoeft niet persé een groep te zijn op basis van dezelfde opvattingen. Dat is iets dat je maar zelden tegenkomt en is ook niet persé waard om na te streven. Het kan juist verrijkend zijn om naar elkaars verschillende opvattingen te luisteren, van elkaar te leren, elkaar te bevragen waarom je van mening verandert. Dat vraagt natuurlijk wel openheid en een veilige sfeer in de groep, maar als jullie echte vriendinnen van elkaar zijn, moet dat mogelijk zijn.
Een ander punt dat ik in je vraag beluister is meer indirect. Wat is juist en wat niet? Wat zijn goede keuzes en wat niet? Ik begrijp dat je het ook graag over dit soort vragen in je vriendinnengroep wilt hebben. Een vriendinnengroep is bij uitstek geschikt om met elkaar over deze vragen na te denken, om samen te spreken over kerk en geloof, zolang je bereid bent samen te luisteren naar wat Gods Woord hierover zegt en je bereid bent om naar elkaar te luisteren. Er is niets mooier dan samen de Schriften te openen en biddend te onderzoeken naar wat Gods weg is. En ja, dat vraagt ook een eerlijk toetsen van elkaars meningen aan Gods Woord. Maar als die gezindheid, die houding in jullie is die ook in Jezus was, waarbij je de ander uitnemender acht dan jezelf (Filip. 2:5), dan moet dat zeker lukken. Dan is het zelfs heel zegenrijk!
Veel zegen en wijsheid,
Ds. B. M. Meuleman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. B.M. Meuleman
- Geboortedatum:20-05-1972
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Hoogeveen
- Status:Actief
