Onrustig over Heilig Avondmaal

Er hangt een taboe over het Heilig Avondmaal. Alleen daardoor al zie ik er erg tegenop. Mensen hebben al gauw een oordeel over degenen die aangaan. Ik ben zelf ook te bang om aan te gaan. Ik voel me te slecht om aan te gaan en misschien ook wel te jong. Zit er een leeftijd aan verbonden? Eigenlijk zie je alleen volwassenen aan gaan en waarvan je weet dat zij God mogen kennen.

Ik mag Hem ook kennen en zie Zijn leiding door mijn leven heen, maar wanneer het Heilig Avondmaal aanbreekt kan ik alleen maar onrustig zijn. Ik doe nog zoveel dingen die niet horen in een leven van Gods kind, maar er mee breken lukt me niet. Ten diepste wil ik dat ook niet, denk ik, daarom dat het niet lukt. Er zijn toch ook redenen waarom je niet mag aan gaan? Welke zijn dat dan?

Ik voel me ook schuldig als ik niet ga maar aangaan kan ik echt niet. En kom je niet in de hemel als je bekeerd bent en dan niet aan het Heilig Avondmaal gaat? Een man van vroeger die ik kende mocht weten dat hij gered was door God. Inmiddels is hij al lang overleden door ziekte, maar hij is nooit aangegaan. Hij had er strijd mee en worstelde zoveel met zijn zonden dat hij altijd bleef zitten. Ik herken dat wel, maar betekent dat dan dat God je niet aanneemt als je sterft? Hij deed het niet om God te onteren. Vaak wordt dat wel gedacht als reden dat je God tekort doet, maar wat nou als je die worsteling zo ervaart en echt die stap niet kunt zetten?

Zie voor alle vragen en antwoorden de tag 'Heilig Avondmaal'.