Valse schaamte bij bidden voor eten

Een tijd geleden ben ik (meisje uit de Gereformeerde Gemeenten) tot geloof gekomen. Ik heb helaas een tijd in de wereld geleefd. Daar heb ik achteraf heel veel spijt van. Ik werk in de zorg en wil laten zien dat ik christen ben. Alleen vind ik het heel erg lastig om te bidden in het openbaar. Ik werk niet in een christelijke instelling, maar soms zijn collega’s zo in gesprek met elkaar dat ik het heel lastig vind om te bidden en danken voor het eten, ook al omdat ik dat eerst nooit deed. Ik voel me niet beter dan mijn collega’s, omdat ik zelf ook zo in de wereld heb geleefd en het woord van de Heere naast mij heb neergelegd. Hij heeft mij wel gelukkig de wijsheid gegeven om weer naar de kerk te gaan en meer bezig te zijn met Hem.

Maar dan kom ik erachter dat ik bepaalde dingen nog niet durf vanwege mijn onzekerheid. Zou iemand mij misschien hiermee kunnen adviseren of wat dan ook, omdat ik zelf worstel hiermee. Mijn omgeving vind het ook bijzonder hoe ik opeens zo veranderd ben en ikzelf ook, omdat ik een grote zondaar ben.

Sorry dat het antwoord op je brief wat aan de late kant is. Beter laat dan nooit, moet je maar denken. Wat genadig dat de Heere naar je heeft omgezien. En natuurlijk wil je dat dan ook belijden in je omgeving. Maar dat moeten we als christen ook doen als we buiten ons eigen kringetje zijn. Het voorbeeld waar je advies voor vraagt, gaat over het bidden voor je eten als er anderen bij zijn, die weten dat je dat vroeger niet deed.

Je hoeft natuurlijk niet ‘hardop’ te bidden. Wel handen samen en ogen dicht. Als het wat rumoerig om je heen is, zegt dan: “Ik wil even bidden voor mijn eten.” Dat kan al een goed gesprek opleveren als ze zeggen: “Dat deed je vroeger toch nooit”? Dan heb je gelegenheid om te zeggen dat er veel veranderd is in je leven. En als ze daarop doorvragen heb je een prachtige kans om te getuigen.
Ik begrijp je wel, dat het moeilijk is om daar de eerste keer mee te beginnen. Toch moet je het wel doen. Je zult merken dat ze het van je zullen accepteren en jij hebt dan geen naar gevoel meer in je geweten dat je eigenlijk de Heere verloochent. 

Vraag van te voren thuis aan de Heere om vrijmoedigheid om ermee te beginnen. En als het niet even stil wordt om je heen als je bidt, ga gewoon door. God hoort je toch wel en dan ben je in ieder geval gehoorzaam aan Zijn Woord.

Het is niet goed om zo te gaan eten en alleen te denken dat God wel weet dat je eigenlijk wilt bidden. Je moet gewoon door een stukje valse schaamte heen. En wie weet geeft het nog mooie gevolgen. Niemand zal je daarom uitschelden. En als je wel beledigd wordt, dan mag je dat dragen voor de Heere. Sterkte ermee.

Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

226 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven