Moeilijk om in een groep te bidden voor het eten

Ik worstel met een probleem, iets wat ik heel lastig vind in ieder geval. Op mijn nieuwe, niet-christelijke school wilde ik toch graag gewoon voor mijn eten bidden en danken. Ik heb dit ook vanaf dag 1 steeds gedaan, en heb het nog nooit verzuimd. Maar ik blijf het moeilijk vinden en dan zit ik eigenlijk met de manier waarop ik bid.

Als ik met één of twee klasgenoten wil eten, durf ik nog wel even stilte te vragen. Maar als we met een hele groep zitten, vind ik het moeilijker. Meestal pak ik mijn broodtrommel en begin ik direct daarna te bidden voor mijn eten. Dat gaat meestal nog wel. Maar het danken vind ik lastiger. Meestal ben ik tijdens het eten in een heel gesprek beland, zodat het moeilijk is om stil voor mezelf te danken. In een grotere groep vind ik het erg, erg moeilijk om midden in het gesprek even om stilte te vragen voor het danken. Meestal wacht ik een rustig moment af, waarbij even niet met me gepraat wordt. Onopvallend dus. Ik doe het wel elke keer, maar het voelt niet goed en, kort gezegd, mijn gevoel/geweten zegt dat het zo niet juist en eerbiedig is.

Het gaat meestal zo. Ik wacht, toch al tamelijk gespannen, een rustig moment af, dan dank je heel vluchtig, soms tussen de woorden van de mensen waar je tussenin zit door. Het gaat gejaagd, en hoewel ik echt probeer mijn gedachten erbij te houden, word ik opgejut doordat het niet echt rustig kan. Tel daarbij op dat ik de laatste tijd wat somber/depressief ben, en me kritiek/opmerkingen heel snel aantrek, en het geeft aan dat ik hier echt mee zit. Ik wil zo graag God gewoon bidden en danken voor mijn eten, maar het gaat zo lastig en onrustig, dat ik voel dat dit niet de juiste weg is. Het lukt soms gewoon niet. Ik weet niet hoe ik hiermee moet omgaan. Ik hoop dat mijn vraag, en vooral de omstandigheden waarin hij gesteld is, duidelijk is.

Allereerst fijn dat je vanaf de eerste dag dat je op die niet-christelijke school gaat met het eten bidt en dankt. Dat is niet vanzelfsprekend. Er zijn heel wat christenjongeren die het dan laten afweten en bang zijn om daarvoor uit te komen. Laat dat eerst tegen je gezegd zijn.

Maar vervolgens geef je aan dat je een ontevreden gevoel hebt over de wijze waarop je het doet. Het gebed aan het begin van het eten gaat nog wel, maar het danken voor je eten gaat vaak op een aparte manier. Uitvoerig geef je aan hoe je jezelf voelt bij deze manier van bidden en danken voor het eten in zo'n onchristelijke omgeving. Het viel me wel op dat je op het eind schrijft dat je jezelf de laatste tijd vaak somber en depressief voelt. Dat kan vanwege dat onbehagen zijn over je manier van bidden en danken, maar ik denk dat het eerder andersom is. Je ontevreden gevoel over het bidden en danken bij het eten wordt naar mijn gevoel veroorzaakt door je wat sombere gevoelens. Omdat je wat depressief bent ga je ook alles wat negatief zien. Dus ook dat beginnen en eindigen met het eten. Mensen die somber zijn hebben meestal geen oog meer voor nuances en kunnen niet zo gemakkelijk relativeren.

Wellicht is het goed om twee dingen goed in de gaten te houden. Allereerst weet de Heere heel goed dat het in die omstandigheden waarin jij op school verkeert heel moeilijk is om stilte te vragen en de rust te vinden om te bidden en te danken. Toch ziet Hij dat je het doet. En dat is belangrijk. Naar Hem toe laat je zien dat je niet zonder dat gebed kan. Natuurlijk is de concentratie op het bidden en danken anders dan in de thuissituatie waar iedereen om je heen stil is. Je kunt daarom ook niet verwachten dat je op school net zo geconcentreerd kunt bidden als thuis. En de Heere is daar feilloos van op de hoogte. Laat dat tot bemoediging zijn en ook een aansporing om, ondanks alle gevoelens die je hebt, er mee door te gaan.

Daarnaast is het ook belangrijk om te beseffen dat je omgeving weet en ziet dat je gelegenheid neemt om te bidden en te danken. Als het goed is zien ze dat en merken ze het ook op. Dat is een stuk getuigenis naar buiten toe. Natuurlijk zou dat veel meer en beter kunnen, maar toch laat je zien dat je christen bent.

Wellicht dat er nog eens een keer een gesprek ontstaat over jouw bidden en danken. Op dat moment kun je uitleggen wat het gebed voor je betekent. Zorg daarom dat je 'gewoon' doorgaat met het beginnen en eindigen met de maaltijden op school. Wellicht dat het zo zal zijn dat wanneer je depressieve gevoelens verdwijnen er ook meer voldoening ontstaat met de wijze van bidden en danken bij het eten op school. Ik denk dat het raadzaam is om daar op een of andere manier hulp in te ontvangen om daar op een goede wijze mee om te gaan en/of ze te bestrijden. Misschien dat het raadzaam is om daar eens met een hulpverleningsinstantie over te praten. Wat betreft de pastorale kant hoop ik je wat geholpen te hebben.

Ds. R. W.van Mourik, Sommelsdijk

Dit artikel is beantwoord door

Ds. R. W. van Mourik

• Geboortedatum:
  07-02-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Alblasserdam
• Status:
  Actief

135 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven