Overbezorgde moeder

Ik kan me vaak zoveel zorgen maken om m’n kinderen; dat hen iets overkomt enzo. Ook wil ik graag van alles weten hoe het op school is gegaan en met wie ze gespeeld hebben, hoe andere kinderen reageerden enzovoorts. Ik zie het als belangstelling, maar ik merk dat de kinderen wel eens vinden dat ik teveel vraag. Moet ik ze meer loslaten? Ik ben vaak bang dat ze anders niets vertellen, of dat ze dan ergens mee zitten.

Dochterlief van tien jaar gaat graag naar school en speelt op school tijdens de pauzes ook altijd met kinderen uit de klas. Alleen wil ze uit school niet vaak afspreken en vindt ze het heerlijk om thuis te zijn en heerlijk haar eigen gang te gaan. Moet ik mij zorgen maken als ze niet vaak uit school wil spelen? Heeft u tips hoe ik een belangstellende moeder kan zijn zonder overbezorgd te zijn?

Beste (over)bezorgde moeder,

Natuurlijk maakt u zich zorgen om uw kinderen. Dat heet moederliefde, toch? Niks mis mee, totdat u zich realiseert dat het ook wel eens teveel van het goede kan zijn! Nu is “te” nooit goed, dus tijd om te bedenken hoe het ook anders kan. Naarmate uw kinderen ouder worden zullen ze meer en meer zelfstandig worden... dus zonder de bezorgdheid van ouders, cq. moeder te willen voelen. Belangstelling is altijd goed en dat willen kinderen ook ervaren, maar wanneer belangstelling wordt gevoeld als bezorgdheid of zelfs overbezorgdheid zult ú toch enige afstand in acht dienen te gaan nemen. Het is fijn dat u dit zelf zo opmerkt, want dan is het niet zo moeilijk om daadwerkelijk de stap te zetten! 

Eén keer vragen na schooltijd is dan genoeg. Voor de rest blijft u observeren en vraagt pas dóór als u vermoedt dat er iets níét goed gaat. U schrijft: “Ik ben vaak bang dat ze anders niets vertellen, of dat ze dan ergens mee zitten.” Zou het niet zo zijn dat kinderen minder (of zelfs niets) meer gaan vertellen naarmate we ze strakker houden door álles te willen weten, door te blijven vragen terwijl ze eigenlijk willen gaan spelen of iets anders doen? Loslaten heeft onder andere te maken met het geven van de mogelijkheid om iets te vertellen of te vragen op het moment dat het kìnd er behoefte aan heeft!  
Uw dochtertje heeft geen zin om na schooltijd nog met iemand te spelen omdat ze het thuis heerlijk vindt... zo verwerkt ze waarschijnlijk de indrukken en eventueel de leerstof van de schooldag. Een kind hoeft niet ‘door te hollen’: rustmomenten zijn belangrijk in het leven! Even niet moeten, geen drukte of aandachtvragen door iemand anders, hoe heerlijk kan dat zijn. Ook voor een kind.

Kent u “Het gebed voor mijn kinderen” van Geeske Wiersma? Print die tekst uit en lees (bid) het regelmatig: Ik leg de namen van mijn kinderen in Uw handen... houdt Gij mijn kinderen vast als ik ze los moet laten en laat altijd Uw kracht boven hun zwakheid staan... dát te weten geeft moeders cq. ouders rust, juist in bezorgdheid die gemakkelijk om kan slaan in óverbezorgdheid. 

Daarbij is het ook goed om u te blijven realiseren dat steeds meer loslaten hóórt bij opvoeding. Dat is niet vanzelfsprekend en zeker niet gemakkelijk, maar wèl noodzakelijk. Juist om kinderen op te laten groeien tot zelfstandige individuen, die verantwoordelijkheid hebben leren dragen voor hun eigen handelen door éigen keuzes te maken.  

Hoe u dat nu doet en blijft doen: belangstellend, maar níét invullend. Maakt een kind fouten... daar kan het van leren. U bènt er wanneer nodig, maar niet te pas en te onpas. Ook moeder-zijn is een leerschool, nietwaar!

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven