Vraag
Ik ben soms bang dat ik bindingsangst heb, maar ik ben er nooit zo van om zomaar een bepaalde sticker op bepaald gedrag te plakken. Ik zit hier alleen wel heel erg mee. Ik heb een goede vriend die mij al zo’n vier jaar leuk vindt. Toen ik hem nog niet kende, zijn we een keer samen wezen drinken. Ik vond het toen allemaal wel gezellig, maar ik voelde geen aantrekkingskracht dus ik liet het daar maar bij. Op dat moment was ik 14, dus had ik er ook geen behoefte aan. Daarna ging ik hem wel vaker zien doordat ik met m’n zus mee ging naar haar vriendengroep. Ik merkte in alles dat hij mij echt heel leuk vindt en dit vond ik toen heel lastig, maar wij hadden wel een heel goede klik. We kunnen overal over praten en ik begon ook wat voor hem te voelen. Dit durfde ik alleen nooit toe te geven voor mezelf. Ik merkte dat ik me echt veilig ging voelen bij hem.
Na een paar maanden vroeg hij weer of ik ergens samen wilde drinken met hem en ik had al ja gezegd. Alleen, hoe meer ik er over na ging denken hoe enger het werd, dus ik heb het maar weer afgezegd. Maar ik kon hem niet loslaten. Ik weet niet of dat echt verliefdheid is, maar het maakte me onzeker. Naar ongeveer een half jaar zijn we wel eindelijk samen weg geweest en ik vond het heel fijn. Ook al zag ik er van te voren tegen op. Toen we weer thuis waren is hij naast me gaan zitten en kreeg ik weer een heel beklemmend en benauwd gevoel. Dit was echt vreselijk. Ik heb die dagen erna bijna geen contact gehad en hij had door dat er iets aan de hand was. Ik heb dit uitgesproken en hij vond dat ik ergens doorheen moest, maar hij wilde niet opdringerig zijn want anders zou het ook niet werken. Ik heb het toch maar afgekapt, maar elke keer komen die gevoelens weer terug.
Ik weet verder ook niet wat een gezonde relatie is, want mijn ouders hebben nooit een goed huwelijk gehad. Altijd ruzie tot op de dag van vandaag. Met mijn moeder heb ik ook nooit een goede hechting gehad, want ze was er bijna nooit voor me. Mijn vader is autistisch, dus daar kan ik ook weinig mee. Ik denk dat dit er mee te maken kan hebben, maar ik snap niet hoe en ik weet ook niet wat ik er mee moet. Ik wil graag met die jongen zijn en alles klopt, behalve dat ik weet dat er iets mis gaat in mijn hoofd als het te dichtbij komt. Wat moet ik doen?
Antwoord
Beste vraagstelster,
Wat moet dat een bijzonder aardige jongen zijn. En wat heeft hij een geduld! Hij moet wel erg veel om je geven en van je houden. Het lijkt me echt een betrouwbare jongen. Maar dat geduld van hem is natuurlijk niet eindeloos.
Je zegt dat je erg op hem gesteld bent. Dat alles klopt, behalve dat er iets mis gaat in je hoofd als het te dichtbij komt. Maar moet je het dan toch maar niet gewoon aandurven? Het is op zich altijd best wel een hele stap om een relatie aan te gaan, als het ware een beetje een sprong in het diepe. Het is zeker in het begin nog onwennig naar elkaar toe, maar daar krijg je dan ook de tijd voor. Als je verkering krijgt, hoef je toch niet de volgende dag al te trouwen? Dat is nu juist zo mooi van verkeringstijd dat je de tijd krijgt om langzaam maar zeker steeds meer naar elkaar toe te groeien, van twee mensen apart naar steeds meer samen één. En dan zul je merken dat als je zo meer en meer naar elkaar toegroeit je je ook steeds veiliger voelt bij elkaar en dat het dan fijn is om over allerlei dingen met elkaar te praten. Dan kun je het er ook met elkaar over hebben hoe je een gelukkig huwelijk ziet. Hopelijk hebben zijn ouders wel een gelukkig huwelijk en kun je dat een beetje ‘afkijken’.
Maar als dat te dichtbij komen toch een rol blijft spelen, dan zou ik je echt willen aanraden daar hulp voor te gaan zoeken bij een psycholoog.
Met hartelijke groet,
Alie Hoek-van Kooten
Dit artikel is beantwoord door
Alie Hoek - van kooten
- Geboortedatum:27-08-1949
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Veenendaal
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Auteur van o.a.
- 'Vonk of vuur' (als je verliefd bent...)
- 'Trouw en teder' (seks in het huwelijk)
- 'Verkeringsperikelen' (50 vragen)
- 'Tiener op weg' (seksuele opvoeding)
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Zegen voor de toekomst.
Is het geen idee om wat er met je gebeurt op papier te zetten (mail) en naar hem te sturen. Of misschien wel zoals je het hier geformuleerd hebt, inclusief antwoord? En dan hulp zoeken, waar hij t.z.t. dan ook een keer bij is.
Gods zegen op je en (wie weet) jullie levensweg.
Ik wens je heel veel liefde!
Het moeite hebben met nabijheid en lichamelijke intimiteit kan zeker zijn oorsprong vinden in autisme, hoewel er natuurlijk ook andere redenen kunnen zijn dat je hier moeite mee hebt.
Het kan helpend zijn om met hulp van een therapeut uit te zoeken waar het vandaan komt, en welke handvatten er zijn om hier mogelijk anders mee te leren omgaan en uiteindelijk hoop ik te genieten van nabijheid en lichamelijke intimiteit.
Afhankelijk van de oorzaak, zijn er andere handvatten en andere uitkomsten mogelijk. Bij autisme kunnen bijvoorbeeld afspraken rondom nabijheid en intimiteit helpend zijn. Bijvoorbeeld dat iemand eerst vraagt of je het goed vindt dat hij naast je komt zitten en zijn arm om je heen slaat. Waardoor er voorbereidingstijd is voor jou om te schakelen en te genieten van die arm om je heen, of om nee te zeggen. In het begin voelt dit voor beiden heel gekunsteld, maar dat wordt later beter, echt waar!
Wanneer je geen hulp zoekt, kost het vaak meer tijd om tot een oplossing te komen.
De jongen over wie je het hebt lijkt erg lief voor je. Hij wil je vast steunen wanneer je hulp gaat zoeken.
Hulp zoeken is een teken van sterkte, niet van zwakte.
Gods zegen gewenst in deze zoektocht.
Jonna
Een ding is zeker: als je gevoelens hebt voor die jongen moet je ze ook een kans geven. Het zou jammer zijn als je zo de liefde van je leven (voor altijd) verliest.
