Opvoeding lijkt nutteloos

Kand. G.A. van Ginkel / 1 reactie

24-12-2018, 08:10

Vraag

'Geen raad met puber' was mijn vraag een aantal jaren geleden. Helaas is er nog weinig veranderd. Klushuis gekocht, verkering uit. Blijft ‘s nachts weg, komt om 7 uur in de ochtend aan en we mogen geen vragen stellen. Dit wordt ook zo meegedeeld. Voor hem bestaat God niet, hij gaat meestal nog wel mee naar de kerk, dit komt mede omdat mijn man daar erg consequent in is. Maar vraag verder niet hoe hij erover spreekt. Schelden en schuttingtaal naar de anderen toe.

Ander kind is uit de kast gekomen, maar valt ook op het ‘andere geslacht’, dus ging daar mee experimenteren. Zelfs met iemand naar bed geweest. Heeft nu een andere relatie en die lijkt wel serieuzer, maar is het wijs? Deze persoon heeft erover gesproken met de oudste (dat is niet wijs!) en nu heeft die dus weer een treiterij erbij.

Wat een zootje heb ik van mijn gezin gemaakt! Over het eerste kan ik wel praten met anderen. Datgene over het andere kind, dat vind ik naar het kind toe niet fair, en ook echt te moeilijk. We willen diegene in liefde aanvaarden en erover praten, dat lukt aardig. Toch is het erg moeilijk. Wat gaat er nog komen met mijn andere kinderen? Ik heb mijn baan opgezegd toen er kinderen kwamen, ben er altijd voor ze geweest. Geen ouderavond overgeslagen of wat voor bijeenkomst ook. Geen oppas of opvang van anderen gehad, dit kon ook niet van familie want we wonen ver van hen vandaan. Waar heb ik het voor gedaan?

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Uit je vraag spreekt een diep verdriet en enorme teleurstelling. Ook twijfel aan jezelf en de zin van de dingen die je deed en doet. En: machteloosheid!

Je verdriet is goed te begrijpen. Je teleurstelling ook. Je maakt al jaren heel veel mee. Dat is bijna niet vol te houden. Dat ook andere ouderparen soms diep verdrietige dingen beleven met hun kind(eren) is een feit; maar die wetenschap is weinig troostrijk. Dit is jouw verhaal. Maar dan ook echt jouw verhaal. Ik bedoel: waar is je echtgenoot in dit verhaal? Wat voor steun ontvang je van hem? Kun je de dingen met hem delen? Wat is het belangrijk dat je je aan elkaar kwijt kunt. Nog belangrijker: dat je kwijt kunt aan God!

Ooit had een man grote zorgen omtrent zijn zieke knecht. Hij wendde zich tot Jezus met de woorden: “Heere, ik ben het niet waard dat U onder mijn dak inkomt, maar spreek slechts één woord!” Eén woord! Dan gebeuren er grote dingen. Dan wordt alles anders. Alles nieuw! Wat een geloof!

Je hebt geprobeerd het goed te doen. Maar het lijkt allemaal tevergeefs. Mislukt! Je bent teleurgesteld in je kinderen, in jezelf, en, naar ik denk, ook in God. Een God, Die maar één woord hoeft te spreken, maar het niet doet... Wat wordt je geloof beproefd!

-Bid God om wijsheid, kracht en liefde om verder te kunnen gaan. Deel dagelijks je zorg met Hem. Vertrouw op Hem. Hij wil je helpen. Maar Hij helpt, zoals Hij helpt. Ons verdriet en onze tranen belemmeren soms het zicht op God...

-Probeer de dingen te delen met je echtgenoot.

-Blijf te allen tijde open staan voor je kind(eren), maar schroom niet om eerlijk te verwoorden hoe gedrag en woorden op je over komen. Let daarbij wel op het moment: het ene moment kun je meer zeggen dan het andere. Als moeder voel je dat ook aan. Maar neem de gelegenheid waar.

-Probeer binnen het eigen kerkverband pastorale bijstand te verkrijgen. Je hebt het nodig dat de gemeente jullie zorg mee draagt in het gebed. Dat betekent niet dat de dingen vanaf de kansel verkondigd moeten worden, wel dat ambtelijke ondersteuning belangrijk is.

We schoten en schieten tekort in de opvoeding. Zeker. Vraag vergeving voor fouten, gebreken en tekorten. Maar verzand niet in twijfel aan jezelf of gevoelens van machteloosheid. Wat je gedaan hebt was niet zinloos! Met twijfel aan jezelf (of zelfmedelijden), is niemand geholpen. Vertrouw op God. Hij is de Almachtige, De duivel speelt zijn wrede spel met gevallen mensen, met ons en onze kinderen, maar God is de sterkste.

“Heere, word mij en mijn kind te sterk. Overwin ons in Uw kracht! Spreek slechts één Woord!...”

Kand. G. van Ginkel

Kand. G.A. van Ginkel

Kand. G.A. van Ginkel

  • Geboortedatum:
    13-01-1958
  • Kerkelijke gezindte:
    PKN (Hervormd)
  • Woon/standplaats:
    Maartensdijk
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Pastoraal werk te Veen, Wijk (bij Heusden) en Groenekan.

Tags in dit artikel:

opvoedingpuberteit
1 reactie
Pubermoeder
24-12-2018 / 14:56
Beste medemoeder,

Wat moeilijk voor je, daarom wil ik je nog even bemoedigen!
Het valt me op dat je zegt: " wat een zootje heb ik van mijn gezin gemaakt"! Lees dan eens het geslachtsregister van de Heere Jezus in Mattheüs 1. Wat een " zootje" had iedereen ervan gemaakt met eerbied gesproken. Als je de namen leest en de geschiedenissen kent zoals van David, Juda, Manasse. Moordenaars, hoereerders enz. Dan denk je wat moest daarvan terecht komen! En toch wilde de Heere Jezus uit dit geslacht geboren worden om " zondaren zalig te maken" ! Misschien ken je wel het volgende gedicht:
Mijn leven is een weefsel
Tussen God en mij,
Niet ik kies de kleuren
Heel doelbewust werkt Hij
Vaak weeft Hij er verdriet in
En ik, door onverstand,
vergeet: Hij ziet de boven
En ik de onderkant. Enz.

God aanschouwt al onze moeite en verdriet opdat we het in Zijn Hand geve! Veel sterkte!

Terug in de tijd

Ben ik erg slecht omdat ik niet evenveel van mijn kinderen houd? Iedereen gaat er altijd vanuit dat je ze allemaal even liefhebt, maar bij mij is dat niet zo. En ik weet ook niet hoe ik dat kan verand...
2 reacties
22-12-2010
Ik heb al een tijdje een relatie en ik heb best wel moeite met m'n schoonfamilie. Haar ouders zijn heel aardig, maar zijn echt strak in het stellen van afspraken en regels. Aan dat gezinsleven moet ik...
2 reacties
22-12-2014
Ik heb al bijna drie jaar verkering. Het is vooral ik het begin altijd best goed gegaan tot is last kreeg van twijfels... na ruim een jaar ofzo. Het is toen echt lang moeilijk geweest; ik durfde het g...
Geen reacties
22-12-2008
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering