Vraag
Mijn vriend en ik hebben drie jaar verkering. Wij willen dit jaar graag samen op vakantie. We geloven allebei in God. We vinden het moeilijk -vooral in deze tijd- om echt als een christen te leven. Er komen veel dingen op je af, hierin moet je sterk staan. Zelf heb ik twee jaar geleden belijdenis gedaan van mijn geloof. Mijn vriend heeft nog geen belijdenis gedaan, hij is er nog niet helemaal van overtuigd. We gaan wel samen naar de kerk iedere zondag, soms met tegenzin, maar weten dat onze ouders het graag willen. We volgen verder geen bijbelstudie.
De ouders van mijn vriend vinden het normaal als we samen op vakantie gaan, die stimuleren het ook al een tijdje. Maar mijn ouders denken er anders over, zij vinden dat je niet voor je huwelijk als man en vrouw kan leven, dus samen op vakantie, samen slapen enzovoorts. Ik begrijp mijn ouders erg goed, alleen vind ik het lastig en wil ze niet teleurstellen.
Ik weet wat er in de Bijbel staat en hoe God het heeft bedacht. Mijn vriend en ik praten er veel over, we hebben allebei de behoefte om samen weg te gaan, niet alleen om het bed te delen, maar vooral om nieuwe dingen te zien van andere landen. Hoe kan ik nu mijn ouders overtuigen dat ze mij kunnen vertrouwen en het kunnen los laten? Ik ben nu 21 en wil graag mijn eigen keuze's maken.
Antwoord
Beste vraagstelster,
Graag begin ik mijn antwoord op jouw vraag/vragen met jou hartelijk te danken voor je mail. Je schrijft heel open en heel eerlijk over wat je bezig houdt en hoe jullie de dingen zien. Over jullie ouders en over jullie beiden. Ik vind dat des te mooier omdat ik er zoveel in herken. Mijn vrouw en ik hebben bijna zeven jaar verkering gehad. Destijds was het regel dat als iemand aan onze theologische opleiding studeerde om predikant te worden, je niet mocht trouwen voordat je een beroep naar een gemeente had aangenomen. Wij hadden behoorlijk vroeg verkering, dus dat betekende lang wachten. En steeds sterker verlangen om samen in liefde alles te delen. Ik begrijp dus heel goed wat jullie bedoelen en wat jullie voelen. Zoals ik ook je opmerking begrijp dat het moeilijk is om in deze tijd als christen te leven, moeilijker ook dan toen wij jong waren. En het wordt er niet gemakkelijker op wanneer er door wederzijdse ouders verschillend gedacht en gereageerd wordt. En misschien mag ik zeggen: ook moeilijker wanneer jullie er samen toch verschillend tegen aan kijken. Dat laatste leid ik af uit het feit dat de één al tamelijk vroeg belijdenis heeft gedaan, terwijl de ander daar nog niet aan toe is.
Voor mij komen de vragen over wat jij schrijft vooral voort uit het feit dat je aan het begin schrijft dat jullie als christenen willen leven en dat je aan het eind schrijft dat jij graag eigen keuzes wilt maken. Kijk, wanneer je bedoelt eigen keuzes tegenover wat je ouders graag willen, dan ben ik het met je eens. Op jouw leeftijd hoeven jouw keuzes niet noodzakelijk meer de keuzes van ouders te zijn. Dat kan, maar het hoeft niet. Maar als ik het goed begrijp is het jouw keuze om als christen te leven en je wilt graag dat jouw vriend daarin mee gaat. Maar de keuze van een christen is, zoals iemand ooit eens gezegd heeft: “Laat mij willen en niet willen, wat Gij ( dat is de Heere) wilt en niet en wilt.”
Kijk daarom roept die laatste opmerking van jou over eigen keuzes maken vragen bij mij op. Eigen keuzes tegenover die van ouders: OK. Maar een christen vraagt toch met Psalm 86:6: “Leer mij naar Uw wil te handelen; ‘k Zal dan in Uw waarheid wandelen. Neig mijn hart en voeg het saam, tot de vrees van Uwe Naam.” Om dan een paar dingen te noemen met het oog op wat jij schrijft: dan zegt de Bijbel iets over met wie je mag trouwen: “je bent vrij om te trouwen met wie je wilt, mits in de Heere” (1 Kor.7: 39). Dat wil zeggen dat je samen verbonden bent aan de Heere en wilt leven in Zijn dienst en wilt delen in Zijn gunst. En als het dan gaat om dat samen naar bed gaan, dan is er een regel die de Heere al in het paradijs gesteld heeft (Gen. 2). De Heere brengt je bij elkaar. Gevolg is dat een man zijn vader en moeder verlaat en zijn vrouw aanhangt. En let op de volgorde - die twee zullen tot één vlees zijn. Er is natuurlijk veel meer over te zeggen, maar dit zijn een paar duidelijke woorden uit Gods Woord. Zo bedoelt Hij het en zo is het voor ons het beste.
Toen ik nog catechisatie gaf, ging het ook nog al eens over deze dingen. Er waren dan wel catechisanten die zeiden: je kunt toch wel met elkaar naar bed gaan zonder gemeenschap met elkaar te hebben. Mijn antwoord was steeds: als je van elkaar houdt, dan ga je ook verder in zo’n situatie, zeker ook in de ontspannen sfeer van vakantie. Na zo’n opmerking werd er een beetje gegrijnsd, maar er kwam geen ontkenning. Wil je samen Gods weg gaan, dan moet je het elkaar niet onnodig moeilijk maken en in verleiding brengen.
Ik hoop dat ik jullie hiermee een beetje help. Je mag altijd doorvragen. Het komt dus hierop neer: het gaat niet om jouw keuzes of die van je ouders, maar om de keuze van de Heere Die het goede met ons voor heeft. Zou het kunnen zijn dat jouw ouders dat bedoelen?
Ik wens jullie veel liefdevolle wijsheid toe.
Ds. J. Westerink
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J. Westerink
- Geboortedatum:25-08-1939
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Urk (Maranatha)
- Status:Inactief
