Dochter en aanstaande schoonzoon willen op reis

Als moeder heb ik een vraag waar ik al een poos mee loop. Mijn dochter van 19 en aanstaande schoonzoon van 22 houden niet van groepsreizen, maar willen -buiten dat ze ook met ons meegaan- een aantal dagen zelf een buitenlandse reis maken voor een dag of veertien. Ze doen dit graag met z’n tweeën. Moet ik dit goedkeuren/aanvaarden/vertrouwen geven? Ik weet niet waar ik goed aan doe. We hebben er met elkaar over gesproken en ze zeggen duidelijk afspraken gemaakt te hebben om met elkaar absoluut geen seksuele contacten te hebben, of te ver te gaan, maar ja ik ken mijn eigen hart als de Heere het niet verhoedt. En dan ben je bezorgd, want zonden die je niet doet of gedaan heb, hoef je nooit te bewenen, maar zonde die je wel gedaan hebt wel, daar kun je zo'n verdriet van hebben dat je tegen zo'n goede Heere gezondigd hebt. Kunt u mij raad geven? Ik hoop spoedig, want het is bijna vakantietijd.

Vriendelijk dank. Een liefhebbende, bezorgde moeder.

Beste bezorgde en liefhebbende moeder,
 
Er zit bij ons huis ieder jaar weer een zwaluwnest. De ouders vliegen druk af en aan, en hoe groter de jongen, hoe harder ze werken moeten om al die snaveltjes te voeden. Maar de meest angstige tijd voor de ouders is toch wel die, waarin de jongen uitvliegen. Van spanning tsjilpen de ouders het voortdurend angstig uit, terwijl hun kroost de vleugels uitslaat.

Hieraan moest ik denken bij het lezen van uw vraag. Uit alles blijkt dat u een warme en fijne band hebt met uw kind(eren), en dat u zich er volledig voor heeft ingezet hen een godvrezende en goede opvoeding te geven. Uiteraard zien we als ouder(s) ook onze tekorten, maar we weten dat we ook daarmee naar de Heere mogen gaan, dat eerlijk mogen belijden en daarvoor vergeving zullen ontvangen.
 
U hebt de basis voor hun leven mogen leggen en uit uw weergave van uw gesprek met hen blijkt dat u dit op een open en eerlijke manier hebt gedaan. Nu mag u hen ook het vertrouwen schenken dat bij deze opvoeding past. Daarbij moet u niet afgaan op wat "men" vindt, maar op het eerlijke antwoord en voornemen van uw kinderen. Zij moeten leren de eigen verantwoordelijkheden zelf op te nemen en te dragen en daarvan dan ook zelf verantwoording te doen tegenover de Heere.
 
Ik ben volledig met u eens dat het zeer fijn zou zijn om je kinderen te kunnen bewaren voor zonden, maar dat kunnen we niet. We kunnen hen wel geestelijk laten groeien door hen ons vertrouwen te schenken en dat vervolgens dan ook écht te geven. Bij iedere fase van de opvoeding hoort een andere vorm van vertrouwen schenken en u bent nu aan de maximale fase toe. Loslaten is angstig en doet pijn, maar als u mag zien dat jonge mensen daarin op een open en eerlijke manier met elkaar en hun ouder(s) in deze dingen omgaan, dan is dit zeer waardevol. Als zij bovendien zelf de Heere erbij vragen in hun omgaan met elkaar, zal Hij hen dan niet sterken in hun voornemen? Zij kennen ongetwijfeld uw bedenkingen en zorgen, maar geef hen nu ook maar uw vertrouwen. Juist dat maakt mensen volhardend en sterkt hen in het goede.

Ds. W. van der Wind

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. van der Wind

• Geboortedatum:
  28-10-1957
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Siddeburen, Steendam-Tjuchem
• Status:
  Inactief

40 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven