Vraag
Een tijd geleden heb ik een belofte aan God gedaan. Die belofte heb ik gebroken. Ik heb zo’n enorme spijt, heb Hem zo vaak gesmeekt me te vergeven. Ik lig er ‘s nachts wakker van, ik blijf er maar aan denken. De Heere heb ik lief, al blijkt dat totaal niet uit mijn daden, ik haat het om Hem verdriet te doen. Hoe moet ik nu verder? Alsnog proberen om me aan die belofte te houden, of heeft dat nu geen zin meer? Ik wou dat ik het goed kon maken, ongedaan kon maken, maar dat kan ik niet. Voel me zo enorm schuldig, walg van mezelf en weet echt even niet meer wat ik moet. Toen ik de belofte net gebroken had heb ik van schaamte een halfuur met m’n hoofd onder een deken gelegen. Het slaat nergens op, ik weet het, maar ik ben mezelf even kwijt door deze enorme fout. Ik weet dat Hij van me houdt en mijn zonden heeft gedragen, maar des te verschrikkelijker hoe ik met Hem ben omgegaan. Hoe nu verder?
Antwoord
Inmiddels zijn er op Refoweb diverse antwoorden over het onderwerp: doen van geloften. Als je de zoekfunctie gebruikt (zie ook de artikelen hieronder), kom je diverse antwoorden tegen die je verder kunnen helpen en je vindt er ook diverse verwijsteksten die onderstrepen wat je zelf ook al zegt, namelijk dat je een gedane belofte moet houden. Het is als een eed, die je voor Gods Aangezicht hebt uitgesproken en die je niet mag breken.
Het is altijd verblijdend als mensen zich met een krachtige belofte aan de Heere en Zijn dienst verbinden. Dat kan publiekelijk (belijdenis, doopbelofte) maar ook in het verborgene tussen jou en de Heere alleen. Het kan zijn dat je je zo verbonden weet aan de Heere, dat je daar een speciale belofte bij doet. We vinden dat in de Bijbel o.a. bij Hannah, die een kind van de Heere verbidt en als deze haar geschonken wordt, hem belooft ‘weg’ te schenken om in de tempel te dienen. Bij Jephta na zijn overwinning. Bij Petrus, die de Heere krachtig belooft dat hij Hem niet te zal verlaten (en met hem de andere discipelen!). En zo meer.
Ik heb bewust deze voorbeelden gekozen om aan te geven dat niet in alle gevallen deze belofte nagekomen is (of kon worden). Hannah heeft inderdaad haar kleine Samuel onder de hoede van Eli gebracht toen hij enige jaren oud was; ook Jephta heeft zijn belofte gehouden maar, zoals de meeste verklaarders zeggen op een andere manier dan hij beloofd had. De Heere vraagt geen mensenoffers. Maar wat zou Jephta hebben moeten doen als er een onrein dier uit zijn huishouding hem het eerst had genaderd? Die had hij toch onmogelijk aan de Heere kunnen offeren (zo las ik in een van de antwoorden op Refoweb). En bij Petrus lezen we hoe hij Zijn meester heeft verloochend.
In zijn algemeenheid zou ik willen adviseren als je de Heere een belofte wil doen, dit eerst goed te overdenken. Doe het niet in een opwelling. Bij Hannah kwam het na een jarenlange worsteling in het krijgen van kinderen en een levende verbondenheid aan de troon van God. Bij Jephta kwam het voort uit een diepe dankbaarheid voor God over de verkregen overwinning, maar was spontaan en niet doordacht waardoor het van zijn dochter uiteindelijk een groot en bewonderenswaardig offer heeft gekost. En Petrus had de Heere hartelijk lief, maar ook bij hem weten we hoe zijn belofte geen doordachte, weloverwogen zaak was.
Ik weet niet welke belofte je aan de Heere hebt gedaan. Daarom vind ik het moeilijk om je een gericht advies te geven. Wellicht is het goed als je daar nog eens met je predikant of ouderling of een andere persoon die je vertrouwt in vertrouwelijkheid over spreken kunt. Als de belofte een goede zaak betreft, heeft het altijd zin om hem alsnog in te lossen.
Hoewel dit voorbeeld wellicht niet helmaal op deze situatie slaat wil ik wijzen op Mozes en zijn kinderen. Om een reden die ons niet bekend is, heeft hij bij de geboorte van zijn kinderen nagelaten zijn zoons te laten besnijden. Het gevolg hiervan is dat de Heere Mozes op weg naar Farao in een herberg zoekt te doden (Ex. 4:24). Als zijn vrouw Zippora alsnog de besnijdenis uitvoert, laat de Heere zijn straf varen. Het is altijd beter om een gelofte in te lossen ook al heb je hem aanvankelijk niet gehouden. Een niet ingeloste belofte blijft tussen de Heere en jou instaan, tenzij de belofte niet langer geldig is (een belofte kan ongeldig worden zoals bijvoorbeeld het geval is bij een trouwbelofte als een van beide partners overlijdt). Zo kan ook het houden van een niet ingeloste belofte door gewijzigde omstandigheden onmogelijk worden; je kunt ook een onmogelijke belofte hebben gedaan. Blijft in zo’n geval een schuldbelijdenis van jou voor God nodig.
Dan nog iets over je spijt en schuldgevoel. Je schrijft: Ik weet dat Hij van me houdt en mijn zonden heeft gedragen, maar des te verschrikkelijker hoe ik met Hem ben omgegaan. Daarmee kun je alleen bij de Heere terecht. Belijd hem je schuld en zonde. En als Hij je vraagt: Hebt gij mij lief? Dan wens ik je het antwoord van Petrus toe te mogen uitspreken: “Heere! Gij weet alle dingen. Gij weet dat ik U liefheb.” Dan maakt Hij het weer goed!
Tenslotte nog een welgemeende kritische opmerking. Waar verwacht je het nu van in je leven? Van het feit dat je je houdt aan je beloften? Misschien heeft de Heere je in deze dingen juist wel willen leren dat wij van onszelf niet tot deze dingen bekwaam zijn! Verwacht het toch niet van jouw standvastig geloof en gehoorzaamheid! Wij blijven, ook na ontvangen genade, het toch zo vaak houden op onze werkheiligheid. O, je mag de Heere dankbaar zijn als je bewaard mag worden voor de zonde en je moet ook tegen de zonden strijden en je beloften de Heere betalen. Maar het belangrijkste is dit, wat diezelfde Petrus later schrijft in zijn tweede zendbrief (3:18): “Maar wast op in de genade en kennis van onzen Heere en Zaligmaker Jezus Christus. Hem zij de heerlijkheid, beide nu en in den dag der eeuwigheid. Amen.”
Gode bevolen!
J. P. van den Brink
Dit artikel is beantwoord door
J.P. van den Brink
- Geboortedatum:10-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Eindhoven
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Prachtige preek van B. Tramper!
Waar het hart vol van is, stroomt de mond van over. In dit geval mijn reacties hier op Refoweb.
Mijn drijfveer is de HG en ik wil graag anderen helpen om ook het geluk te vinden. Ik ben niet geïnteresseerd in het vinden van verschillen in leer en die gaan benoemen e.d. Het gaat om het leven. Ik begin ook niet over het feit dat de kinderdoop nergens in de bijbel staat en dus onbijbels zou zijn.
De stelling die jij poneert zijn jouw woorden niet de mijne.
Maar goed, nu je er over begint, ik wist niet dat jullie geloofden: “ eens behouden altijd behouden”. Het komt mij voor als een zoethoudertje voor mensen die bang zijn dat je verloren gaan omdat ze hun geweten voelen knagen.
Kijk, als mijn zoon mij vaarwel zegt en juist dat gaat doen wat ik niet fijn vind / haat dan blijft hij mijn zoon maar kan ik hem, als hij daarin volhard onterven zodat hij de erfenis dan niet kan aanwenden tot nog meer kwaad en leeg genot. Wel blijf ik van Hem houden hoe het ook gaat. Zo afstand van hem nemen kan een vorm van liefde zijn.
Maar als hij zich dan bekeerd (net als de verloren zoon, en jouw voorbeeld David) en berouw heeft, kan hij weer liefdevol worden opgenomen bij zijn vader en dan is het feest!
Bij God net zo.
In Galaten 5 staat: “19 Het is duidelijk, wat de werken van het vlees zijn: hoererij, onreinheid, losbandigheid, 20 afgoderij, toverij, veten, twist, afgunst, uitbarstingen van toorn, zelfzucht, tweedracht, partijschappen, 21 nijd, dronkenschap, brasserijen en dergelijke, waarvoor ik u waarschuw, zoals ik u gewaarschuwd heb, dat wie dergelijke dingen bedrijven, het Koninkrijk Gods niet zullen beërven”. ER STAAT NIET BIJ DAT DIT NIET VOOR MENSEN ZOU GELDEN DIE OOIT WEDEROM GEBOREN WAREN”.
In vers 24 staat vervolgens: “Want wie Christus Jezus toebehoren, hebben het vlees met zijn hartstochten en begeerten gekruisigd”. Daarvoor moet je wederom geboren zijn want zonder de kracht van de HG kun je dat niet en zie je in de praktijk het nut anders ook niet van je kruis opnemen en kies je partij voor je slechte ik (het vlees)
1 Timotheus 1:18-20 : “Dit gebod leg ik u op, mijn zoon Timotheüs, in overeenstemming met de profetieën die voorheen over u uitgesproken zijn, opdat u in deze dingen de goede strijd strijdt. 19 En behoud het geloof en een goed geweten. Sommigen hebben dit verworpen en hebben in het geloof schipbreuk geleden. 20 Tot hen behoren Hymeneüs en Alexander, die ik aan de satan overgegeven heb, opdat zij zouden leren niet meer te lasteren”.
Blijkbaar kende Paulus ze goed en waren ze (aanvankelijk) echte broeder en daarom ook eens wederom geboren (neem ik aan). Maar ik kan mij niet voorstellen dat als Paulus ze aan de Satan overgeeft zo nog een kind van Gods zouden zijn.
Naar wie je luistert diens kind ben je toch? Als ik mijn kinderen roep komen ze maar als ik een wildvreemd ander kind roep komt dat niet. Dus als iemand bewust steeds naar de Satan luistert dan is die geen kind van God. Men kan immers geen 2 Heren dienen.
Overigens weten de meeste helemaal niet wat dat is, wederom geboren zijn. Velen denken dat bekering of de doop of je leven wat beteren of in Jezus geloven e.d. wederom geboren maar dat dekt bij lange na de lading niet. Nee, als dat je overkomt dan brandt je hart om Jezus na te volgen, Hem te behagen en je ben t propvol van vreugde: huilen en lachten tegelijk, VOL van de Geest. Dit gaat je niet ongemerkt voorbij!
Zo’n iemand WIL helemaal niet meer afvallen. Echt niet. Hij wapent zich met Gods Woord, met gebed en vlucht van het kwade omdat hij / zij bang is om weer uit Hem te geraken.
Je schrijft ook; “probeer steeds dichter bij Jezus te leven maar wel biddend dat Hij je helpt want zelf ben je hulpeloos”. Zo is dat. MET hem springen wij over muren heen en lopen wij op legerbendes in, schrijft David. Zo kunnen wij Hem ook de legerbendes in ons vlees overwinnen en over onmogelijk hoge muren springen.
Bedankt voor je bijdrage!
Je schrijft: ”Mag je dan niet meer voor jezelf opkomen? Je mag de waarheid wel zeggen maar dit moet altijd voorzichtig en in liefde. Wanneer je boos wordt en lelijk of hoogmoedig reageert, zit je alweer verkeerd”.
Dat is juist.
Ik heb geleerd van de uitspraak: “een boer zaait niet als het stormt”.
Zo heeft het ook geen zin de ander te vertellen wat hij fout doet als die ander boos is want dan wordt het toch niet geaccepteerd. Je kan beter wachten tot de ander gekalmeerd, en goed aanspreekbaar is en dan zeggen hoe je die nader hebt ervaren. En als je iets zegt dan moet dat inderdaad niet uit je vlees komen maar ook vrij zijn van irritatie, aanklacht, verwijt e.d.
Daarom is het aan te bevelen dit te doen met een gebed in je hart voor de ander en voor die situatie.
Iemand die kleine kinderen heeft hoeft men niet uit te laten stormen. Die moeten van jongs af aan begrijpen dat kwaad, slecht en gehumeurd niet hoort . Zonde maakt nooit gelukkig, dat is bedrog. Als zij hier al jong een zintuig voor krijgen en leren hier tegen te strijden dan hebben de ouders daar later, als het pubers zijn veel profijt van.
Ik heb hulp gehad van een kennis die zei: “wij kunnen naast onze kinderen gaan staan en samen strijden tegen “de worm” die het kind in zicht heeft en die het kind plaagt”. Dus niet vechten tegen het kind, maar samen met hem / haar optrekken tegen die zonde of nare eigenschap, waar het kind zelf ook last van heeft.
Jezus was lam én leeuw. Hij streed als een leeuw en gaf nooit toe aan de verlokkingen van satan en daarnaast streed hij voor de goede zaak. Tegen zijn moeder en broers, en ook een keer tegen Petrus, kon hij fel als een leeuw zijn, hij liet niet over zich heersen.
Zo kunnen ook wij zijn als anderen over ons willen heersen.
Daarnaast moeten we leren strijden tegen de goddeloosheid om ons heen voor zover die binnen onze invloedssfeer ligt. Als men bij mij thuis gaat vloeken of kwaadspreken e.d. dan gaat het erom geen zoete broodjes te bakken” maar flink te zijn. Wij zijn geroepen om een wachter op de muur te zijn.
Als je mijn reacties leest, lees je dat ik me 100% van Gods genade afhankelijk weet. Hij moet het doen! En je leest ook dat ik Hem loof omdat Hij het voor mij gedaan heeft in mijn angststoornis. Zonder Hem weet ik niet waar ik nu was geweest. Jammer dat je zegt dat het over eigenwerk gaat! Geloof je niet dat de Heilige Geest in jou het willen en het werken werkt? Dan wordt je echt actief hoor! Discipel zijn van Jezus is een actief proces. Dichtbij Hem blijven ook. Alert blijven op zonde. Voortdurend gericht zijn op Hem, je gedachten bewust steeds vullen met Hem door bijbelstudie, gebed en mooie liederen. En het is heel Bijbels om al je gedachten te toetsen en ze af te leggen als deze zondig zijn, om ze tot gehoorzaamheid te brengen. De Heilige Geest wil die gezindheid in ons werken, wil jij dat ook?
2 Korinthe10: 5 "Want wij breken valse redeneringen af en elke hoogte die zich verheft tegen de kennis van God, en wij nemen elke gedachte gevangen om die te brengen tot de gehoorzaamheid aan Christus, en wij staan gereed om elke ongehoorzaamheid te bestraffen, zodra uw gehoorzaamheid volkomen zal zijn." Paulus roept hiertoe op om dit te doen! En ik weet het: wanneer je de Geest niet hebt zul je hier geen zin in hebben, denk je dat het een zwaar juk is. Maar ook deze verblindheid wil Hij afnemen, vraag het Hem.
'Verkoop alles wat u hebt', zegt Jezus tegen de rijke jongeling! Dat is een opdracht! Lucas 9:23 - 'Wie achter Mij aan wil komen moet dagelijks zijn kruis op zich nemen'. Dat klinkt erg activistisch, niet? Gehoorzamen is altijd iets actiefs. 'Gooi uw netten uit aan de andere kant van de boot', zegt Jezus! Als ze niet gehoorzaamt hadden, was er geen vangst geweest! En zo staat de Bijbel vol. Gehoorzaamheid is het belangrijkste als je Jezus volgt! Maar als dit een gehoorzaamheid is uit angst of uit tirannie dan is t een foute gehoorzaamheid. Het moet een gehoorzaamheid uit liefde zijn, anders ben je een slaaf en geen broeder, zoals Jezus ons zelf noemt. Doen wat Jezus ons zegt, wat de Bijbel ons zegt! Hij ging ook voor, we moeten Hem navolgen. En vertrouwen dat Hij alles in ons werkt wat Hij vraagt en eist! Maar het mooie is dat ik geloof dat Hij het ook doet! Dat is iets heel anders dan hopen dat Hij iets doet!
En daar komt veel vreugde in mee. De heilige Geest laat je in deze weg dan zo'n grote schat zien. Dan gaat Jezus zo schitteren. Zijn werk en offer wordt dan nog heerlijker, ik verlang er elke dag naar Hem meer en dieper te kennen, Hem meer na te volgen, Hem gelijk te worden. Een nog trouwere discipel zijn. En dat verlangen heeft Hij gewerkt. Dat heb ik zelf echt niet gezocht. Maar de Heere heeft wel weer andere mensen gebruikt om mij dat te laten inzien, ik hoop dat de Heere mijn getuigenis nog voor jou wil gebruiken. Vraag hem er gewoon om! Heere, als dit waar is: laat het mij zien, werk het in mij uit!
Zondig je dan nooit meer? Ik zou willen zeggen dat dat waar was, bij mij zelf heb ik dit nog niet kunnen ontdekken! Zondig je minder? Dat zeker wel, maar je gaat ook steeds meer werk aan de winkel krijgen. Het gaat dan niet meer om de grote zonden, maar ook om je gezindheid en je gedachten.
Ik zie voor de rest mooie en andere bijdragen. Ik ga niet op alles reageren, omdat ik het goede niet wil afbreken en geen heil zie in een ellenlange discussie over wat ons scheidt. Een ding moet mij van het hart. Benefietdiner heeft een spitsvondige uitspraak: Het gereformeerd belijden wat Omega toch voornamelijk tot uiting brengt is: wij gaan van klacht tot klacht steeds voort en CorsdeKort wij gaan van kracht tot kracht steeds voort.
Dit soort taalkundige oneliners kunnen voor veel verwarring zorgen.Ik ben de gereformeerde leer van harte toegedaan, maar vind mij totaal niet in bovengenoemde uitspraak.
Schoon ik arm ben en ellendig, denkt God aan mij bestendig!
daarin vind je zowel de klacht als de kracht. Zij die blijven steken in de klacht, mogen hun weg wel eens nakijken en zij die roemen in een kracht zonder dat men weet heeft van een doorleefde klacht, daarmee zou ik ook niet willen ruilen.
Mag ik nog meer illustreren met (berijmde) psalmcitaten en Bijbelteksten. Ik doe het uit mijn hoofd, dus ik vermeld geen vindplaatsen, maar dat moet voor refoweblezers geen probleem zijn:
Ik zal mij doen overhouden een arm en ellendig volk en dat volk zal op de Naam des Heeren betrouwen. Het is door U, door U aleen om het eeuwig welbehagen. Dat is beslist geen armetierig leven! En toch lijkt het alsof je niet verder komt dan te belijden dat je een arme zondaar (HC) bent en blijft. Maar onze klacht ligt in ons zondig bestaan wat hier nooit meer de status van het paradijs zal kunnen bereiken, en onze kracht ligt in de Held, wiens hulp door de Vader zelf is besteld. Zijn kracht wordt in zwakheid volbracht.
Zo dan, wie roemt, roeme in de Heere.
