Vraagstukken uit de weg gaan

Een vraag aan Michel van Heijningen, naar aanleiding van het antwoord op de vraag “Verwarring over het christelijk geloof”. Ik heb die vraag zelf niet gesteld, maar heb nog wel vragen over uw antwoord. Ik vond uw antwoord mooi, maar u zegt min of meer dat je als een bedelaar achter Christus aan moet. Dit staat ook in de Bijbel; je moet het niet meer van jezelf verwachten, maar jezelf overgeven aan Jezus. Als je dit standpunt aanhangt, omzeil je wel mooi alle vraagstukken over het christelijk geloof. Je kunt alle moeilijke discussievragen over het wel of niet bestaan van God of over andere dingen binnen het christelijk geloof met deze reactie beantwoorden, maar ben je dan niet gevaarlijk bezig? Is dat niet een hele naïeve houding? Er staat in de Bijbel dat je niet op je eigen verstand moet vertrouwen, maar je kunt het toch ook niet uitsluiten?

Beste vriend(in),
 
Allereerst dank voor je reactie op mijn antwoord. Je hebt de vraag die een ander had gesteld en het antwoord goed tot je door laten dringen en het laat een dubbel gevoel bij je achter. Enerzijds vind je het Bijbels om Jezus te volgen, Hem te vertrouwen, anderzijds vraag je of je het verstand, dat toch ook van God gekregen is, niet mag/moet gebruiken. Ik denk dat je een tegenstelling creëert die er niet hoeft te zijn.
 
Om God te leren kennen, om zalig te worden vertrouw ik alleen op Jezus en Zijn volbrachte werk. Meer hoeft niet, meer mag niet. Daar heb ik mijn verstand, mijn denkvermogen niet bij nodig, zou je kunnen zeggen. Maar verder gebruik ik mijn verstand, als ik de Bijbel bestudeer, als ik kijk naar de betekenis van een tekst voor toen en voor nu, als ik nadenk over hoe mijn geloof kan doorwerken in het dagelijks leven, enz. Telkens maak ik dankbaar gebruik van mijn verstand dat ik gekregen heb van God. Dat sluit ik niet uit, ik gebruik het, maar uiteindelijk vertrouw ik er niet op.
 
En als ik vastloop met mijn verstand, en dat proefde ik een beetje in de vraag, dan kom ik weer bij het eenvoudige vertrouwen. Ik kan als eenvoudig klein mensje niet alles begrijpen, niet alles bevatten. Altijd merk ik weer dat ik beperkt ben. Maar dat hoeft mijn geloof niet in de weg te staan.

Een voorbeeld, ik heb een rijbewijs en maak regelmatig gebruik van mijn auto. Dat gaat goed tot het moment dat de auto het niet meer doet, dan heb ik hulp van anderen nodig, want onder de motorkap weet ik niets meer. Dus hoewel ik de werking van mijn auto, en trouwens ook van mijn computer en mijn tomtom niet begrijp, staat dat niet in de weg dat ik er dankbaar gebruik van kan maken. Zo mag je ook in het geloof leven. Je vertrouwt als zondaar op het werk van Jezus en dat is voldoende om zalig te worden. Tegelijk mag ik me verdiepen in een onderwerp als verbond en verkiezing, de doop en de toekomstleer. Maar dan zal ik vroeg of laat er tegenaan lopen dat mijn verstand beperkt is en ik de openbaring van God daarover niet geheel kan doorzien. 
 
Een naïeve houding, misschien wel, wie niet wordt als een kind..., zei Jezus toch? We houden ons tevreden dat we leerjongeren van Christus zijn, NGB art 13.

Hopelijk is je e.e.a. zo meer duidelijk, zo niet dan hoor ik het wel.
 
Met hartelijke groeten,
Michel van Heijningen