Zwangerschap na verkrachting

Verkrachting is een verschrikkelijke gebeurtenis,maar zou je daarna nog je eigen kind van het leven beroven?
Dan wordt het kind gestraft voor de daad van zijn vader.
Stel je hebt een goede relatie je krijg een baby, maar als het kind drie is blijkt je man een moordenaar te zijn, dood je dan dit kind ook? Je kunt dezelfde argumenten gebruiken, je zou er dagelijks aan herinnert worden en het wat betekent het voor het kind als het groter wordt?

Omdat het klein en onzichtbaar is lijkt het iets anders, maar het is hetzelfde.

Als een moeder haar pasgeboren baby doodt staat de hele wereld op zijn kop, doet ze het 16 weken ervoor is het wettig en krijgt ze nog hulp ook, raar of niet?

De morning-afterpil is abortief dus doodt wel degelijk. David zegt: ik ben op U geworpen van de moederschoot aan en Gij hebt mijn ongevormde klomp gezien.

Je kan niet knoeien met Gods borduursel. steek voor steek geweven, een pilletje en weg is het.

@Samanthi.. ik ben het met je eens. Maar toch iets ter overdenking. Ik heb veel ervaring opgedaan met zwangere vrouwen in moeilijke posities of die in het verleden heel erge dingen hebben meegemaakt. Ik geef je iets ter overweging. Een meisje 11 jaar oud zwanger door incest, haar moeder ontdekt het pas laat. Abortus bij 20 weken... vreselijk schrijnend. Natuurlijk gaat er een baby aan maar wat zou jij doen als je 11 jarige dochter zwanger is. Ik weet daar nog steeds het antwoord niet op omdat een zwangerschap bij een 11 jarige ook medisch gezien heel risicovol is. Of het verhaal van een vluchtelinge uit een Afrikaans land die mij vertelde dat zij en haar zus ( of nicht dat begreep ik niet helemaal) verkracht werden door een groep soldaten, zij is niet zwanger geraakt, haar familie lid wel, kon die gedachte niet aan en is overleden aan een illegale abortus.
Je mag ( en moet ) tegen abortus zijn maar beloof me dat je dan ook strijd tegen vrouwen onrecht en seksuele ontsporingen. Als iemand alleen maar roept: ik ben tegen en dan lekker naar huis loopt om koffie te drinken .. hou dan maar gauw je mond. Dat is net zo erg als zeggen : wij zijn voor abortus, wij hebben het goed geregeld en dan weg lopen en de vrouwen in de ellende laten zitten.
Ik ben een beetje veranderd eerlijk gezegd: ik was altijd alleen tegen abortus als het leven van de moeder in gevaar is maar na al die ellende denk ik wel eens... de wereld bloedt uit duizend wonden.. soms kan het psychisch zo zwaar zijn dat je bijna niet aan een abortus ontkomt.
Dat gezegd hebbende de meeste abortussen in nederland zijn niet vanwege verkrachtingen en ik ben er ook voor om een verkrachte vrouw zo te steunen dat ze de baby kan en wil houden maar ik zou zo iemand nooit veroordelen die een zwangerschap niet kan uitdragen.
O enne wist je dat de gewone pil ook abortief kan werken, dat vergeten we in onze refokringen wel eens

@ leene
Je vult van alles in. Misschien denk je dat je de enige bent die ervaring heeft met zwangere vrouwen in een moeilijke positie.
Misschien denk je dat ik vanuit een luie stoel praat en nergens weet van heb.
Misschien denk je dat ik uit een ei komt en niet weet hoe de pil werkt.
dit even ter overdenking.

Nee ik denk dat helemaal niet van jou persoonlijk want ik ken je niet en je doet wellicht meer dan mij op dit gebied. Had ik erbij moeten zetten want dit was niet alleen tegen jou gericht Of eigenlijk helemaal niet dus reageer maar niet zo aangebrand. Wie de schoen past trekke hem aan dus als jij dat niet bent hoef je niet boos te reageren. De abortus discussie is sowieso vervuild door loopgraven gevechten, laten wij dat maar niet doen.
Ik lees in jouw reactie alleen de hele bekende prolife argumenten waar ik overigens helemaal achter sta maar weet je soms moeten we gewoon onze monden houden en naast iemand gaat zitten. Dat moeten pro lifers en zeker ook prochoichers want die denken wel dat ze vrouw vriendelijk zijn maar dat valt ook wel tegen. Ik ben soms gewoon een beetje klaar met de uitgekauwde argumenten die uit beide loopgraven komen. Vandaar mijn reactie.

@Leene ik reageer zo aangebrand omdat mijn argumenten niet uit de loopgraven komen maar ik zelf midden in de strijd, heb gezeten.
Je reageerde op mijn reactie, vandaar deze tegenreactie, jij schiet vanuit je loopgraaf naar mijn antwoord, je raakte mij meer dan je denkt.
Maar toch blijf ik de me op, de in jou ogen de "geijkte" argumenten, voor het leven houden. Hierbij hou ik wel degelijk de nood van de vrouw in het oog, ik heb vele gesprekken gehad met vrouwen met die hun kindje (al dan niet gedwongen) hebben laten weghalen.

Omdat er veel onkunde schiet jij lukraak op iemand die voor het leven is.

Samanthi...ik bedenk me nu dat ik beter niet had kunnen reageren omdat discussies als deze altijd heel gevoelig liggen.
Wij zouden wel eens veel en veel dichter bij elkaar kunnen staan dan jij nu denkt. Ik heb ook midden in de strijd gestaan en ook met veel vrouwen mee gestreden. En echt ik ben pro life dat heb ik nu al drie keer gezegd. Maar mijn ervaring is dat we allemaal gelijk in een kramp schieten en de pro-choice roept: "vreselijk dat jullie een vrouw dwingen om een kind van een verkrachter te houden" en de pro-lifer roept: "vreselijk de baby kan er ook niets aan doen en waarom zou je kwaad met kwaad vergelden" En het is nog waar ook! Maar is de vrouw geholpen met het roepen naar elkaar vanuit de loopgraven? Ik denk van niet vandaar mijn oproep om naast te vrouwen te gaan zitten en dan eerst maar te luisteren en onze monden te houden. En ik heb ook heel veel vrouwen gezien die door omstandigheden gedwongen hun kindje hebben laten aborteren en daar heel veel problemen mee hadden. De meeste abortussen in Nederland vinden plaats om andere reden dan verkrachting en de meeste abortussen vinden ook plaats onder vrouwen uit de sociaal economisch zwakke groepen. Abortus is een complex armoede probleem! Het cijfer gaat niet naar beneden de abortus discussie zit moervast en moet hoognodig worden losgetrokken. Volgens mij kan dit alleen nog maar als we punten van overeenkomst vinden tussen prolifers en prochoicers, bijvoorbeeld om geweld tegen vrouwen tegen te gaan of ongeplande zwangerschappen te voorkomen. Maar goed ik kan hier wel over door blijven gaan. Ik besef me nu dat ik allergisch reageerde op jouw reactie ( die ook de reactie van vele anderen is) omdat ik echt het idee heb dat dit als eerste reactie niet helpt ook al heb je 100% gelijk

Hoi leene
Nee niet tegen iemand die voor een beslissing staat en in een moeilijke situatie zit, deze vragensteller overpeinst iets, het kan zijn dat er meer achter zit, maar dan zouden ze beter een instantie kunnen raadplegen dan een vragenrubriek, ik zou niemand veroordelen en samen huilen en de nog proberen te delen en toch blijf ik bij deze grondargumenten omdat een leven zoveel waard is.

Ondertussen is het abortuscijfer historisch laag, tenminste, in ontwikkelde landen waar voorbehoedsmiddelen en seksuele voorlichting gemakkelijk te verkrijgen zijn. Juist in ontwikkelingslanden zonder deze zaken en met draconische anti-abortuswetgeving, blijven de cijfers onverminderd hoog. Blijkt allemaal uit onderzoek in The Lancet, toch niet bepaald een onbekend wetenschappelijke journal.

http://time.com/4327211/abortion-rates-developing-developed-countries/

Denk hier nog eens aan als je twijfelt of ze op de school van je kind een condoomautomaat willen installeren...

In het geval van verkrachting zou ik de laatste zijn om het slachtoffer te vertellen wat ze moet doen, noch zou ik haar veroordelen als ze niet denkt dat ze het aankan.

Hoe het voelt om verkracht te worden kan alleen het slachtoffer vertellen, hoe het voelt om zwanger te zijn van je verkrachter dat kan alleen het slachtoffer je vertellen. Het is verschrikkelijk om verkracht te worden, nog verschrikkelijker om daarna zwanger te zijn. En hoe verschrikkelijk het is hangt af van je persoonlijke omstandigheden, van de cultuur waarin je bent opgegroeid, van het sociale vangnet wat je hebt...
Ja... abortus is moord... zeker... maar laten we voorzichtig zijn met oordelen over vrouwen die onteert zijn... in de positie staan is heel anders dan er van buitenaf naar kijken. Laten we er voor zorgen dat deze vrouwen opgevangen worden, ook na de keuze van een abortus. Het is en blijft een gruwelijke situatie.

En de zonde van abortus is in onze ogen misschien erger dan liegen, maar voor God is alle zonde gelijk. Mensen die abortus plegen zijn niet slechter dan degenen die deze zonde niet hebben gedaan. Zeker niet als het vanuit een verkrachting voorkomt. Leef je eens in: twee streepjes op de test nadat je verkracht bent. Paniek, je voelt je al zo vies.. en dan is er nog zaad blijven zitten ook... zo voelt dat! En kind wat de helft is van een verkrachter, die vreselijke man, je zult er altijd een deel van blijven.
God verhoedt dat we zelf in zo'n situatie terecht komen. Laten we niet oordelen... laten we bidden!

Moderne morning-after-pillen verhinderen zwangerschap doordat ze voorkomen dat de eisprong plaatvindt.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Ulipristalacetaat

Om een heel, heeel klein beetje inzicht te geven wat het is om verkracht te zijn én zwanger te worden kan ik je vertellen... Het is afschuwelijk, vreselijk, kapotmakend, dramatisch, hels (ja écht!) en walgelijk. Nee, ik ben nog niet klaar met het rijtje, maar ik stop. Want al maak ik het rijtje 20 regels langer, NIEMAND kan zich indenken wat het is als je het niet meegemaakt heeft. NIEMAND dan alleen de Vader.

Ik snap enerzijds wel waarom je het vraagt. Tot voor ik het meemaakte liep ik ook met dergelijke vragen. Maar nu, nu vraag ik me af waarom het zo bezig houd. Het is niet in te denken en alles wat je je bedacht hebt zal anders lopen na de gebeurtenis. (ik hoop uit de grond en uit het diepste van mijn hart dat je het nóóit zal moeten meemaken) Ik heb zoveel oordelen naar mijn hoofd geslingerd gekregen van mensen die dit niet hebben meegemaakt. Onbegijpelijke en onbegripvolle reacties zorgde ervoor dat ik er niet over praat(te).

Ik 'moest' zwanger raken van de verkrachting. Terwijl ik nauwelijks begreep wat er gebeurd was, zat ik in de volgende molen. Het besef van een zwangerschap was er nauwelijks en je gaat door, want het moet. Na 13 weken kreeg ik een miskraam -het had zo moeten zijn-. En wat denk je? Blij zeker? Dan had ik het zelf niet hoeven te doen?

Welnee... Ik werd boos. Heel heel boos. Op God. Waarom?? Waarom na alles wat ik heb meegemaakt werd er ook nog een kind afgenomen? Ik zag het kind als het enige wat er nog over is gebleven na een vreselijke, verschrikkelijke tijd. Een kindje, door God in de moederschoot geweven - ja, echt waar, Hij heeft ook dít kindje gemaakt -. Later, vele maanden later ben ik pas begonnen met het verwerken hiervan. Langzaam aan kreeg ik van God antwoorden op mijn vragen. Alleen de vraag 'Waarom?' blijft. Waarom? Geen idee. Wat ik wel weet is dat ik door alles wat ik heb meegemaakt meer en meer met God ben gaan leven. Ik heb leren vergeven, maar vergeten doe je nooit.

Eens zal er gerechtigheid zijn. Ik hoop van ganser harte dat de dader zich bekeerd tot de Hemelse Vader en dat dit door Hem vergeven wordt.

Lieve mensen, mocht er iemand aankloppen met een soortgelijke gebeurtenis: bekommer je dan om haar/hem. Praat niet, maar luister. En bid!!! Lees Bijbel en verwijs naar professionele hulp. Gods zegen.

Nu ik mijn reactie nogmaals lees wil ik nog even toevoegen dat het hele persoonlijke keuzes zijn geweest. Ik keur en veroordeel niemand die soortgelijk heeft meegemaakt. Ook al heb je het anders gedaan: bij Christus ben je geborgen. Vertrouw op Hem en laat je leiden. Zoek professionele hulp en put kracht uit het Woord van je Vader, ook al zie je het niet meer zitten. Blijf in gesprek met Hem. Leg al je gebroken stukken voor Hem neer. Hij zal het helen. Wacht niet langer lieve meid, Hij staat met open armen op jou te wachten. Kom zoals je bent. Hoe beschadigd, hoe boos, hoe kil en koud en hoe zondig en vies je je ook voelt. "Kom naar Mij, allen (dus ook jij!!!) die vermoeid en belast zijn en Ik zal je rust geven." Gods rijke zegen toegebeden!

@KindVanGod: bedankt voor een inkijk in deze traumatische gebeurtenis in jouw leven. Ik weet niet goed wat ik hierop moet zeggen, maar vind het dapper dat je dit wilt delen. Op deze manier kan ik ietsiepietsie inleven hoe afschuwelijk dit moet zijn (geweest, of nog). Heel veel sterkte gewenst.