Heersen als koningen met Christus

Ik heb een vraag over het duizendjarig rijk. Er staat in openb. 20:4: “En ik zag de zielen dergenen, die onthoofd waren om de getuigenis van Jezus, en om het Woord Gods, en die het beest, en deszelfs beeld niet aangebeden hadden, en die het merkteken niet ontvangen hadden aan hun voorhoofd en aan hun hand; en zij leefden en heersten als koningen met Christus, de duizend jaren.” Mijn vraag is, kunnen de zielen nu al met Christus regeren? Dat kan toch niet op nu slaan, dat het ene gedeelte van de kerk heerst terwijl het andere gedeelte nog lijdt en strijdt? En dat de laatst levende gelovigen op de aarde de regering met Christus mislopen? Dat na de hemelvaart de onderwerping van de vijand moet zijn begonnen, maar daar valt -althans mijn inzicht- in de aardse sfeer nu niets van te merken toch?

Er wordt in Openbaring 20 'slechts' gesproken over een regeren (heersen als koningen met Christus) van ‘gekroonde martelaren’  tijdens de slotfase van het Koninkrijk Gods (1000 jaren), een periode waarin de satan niet meer echt ‘uit de voeten kan’. De duizend jaren zijn -symbolisch- een soort sabbat aan het eind van zes werk (= scheppings)dagen. Wij leven nu, sinds de hemelvaart van Christus (Zijn victorie), in die tijd. In de hemel regeren thans de 'gekroonde martelaren'; zij zijn de overwinnaars. Er staat niet dat zij op de aarde regeren. Zij doen het in de hemel en dat Gods zaak intussen op aarde, ondanks alle aanvechting en strijd doorgaat, is daar een teken van. Zeg dus maar niet dat daar niets van te merken is op aarde. Wat denkt u van die miljoenen die voor de heilsboodschap van het Evangelie zijn gevallen. Dat is misschien voor onze menselijke waarneming niet altijd duidelijk. Maar wie gelooft in de Victorie van het Lam en Zijn martelaren, ziet het en aanbidt het. Zie ook de bijlage over Openb. 20. Ik verwijs daarom nog naar het slot van deze uiteenzetting.
 
“Ik zou het liefst aansluiten bij de onder II genoemde benadering. Naar mijn gevoelen wil Johannes in Openbaring 20 niet meer (ook niet minder) verkondigen dan dat er in de volheid des tijds -uit kracht van de zege van Christus Jezus op de satan op Golgotha- tijden van ‘verademing’ zullen oplichten, waarin de victorie van Christus en de strijdende kerk voor de dag treedt en de duivel moet inbinden. In die telkens oplichtende tijden van verlichting blijkt, dat zij die om het getuigenis van Jezus het leven lieten en ogenschijnlijk verliezers waren, de overwinnaars zijn. Dat is dan een ‘arraboon’, een hart onder de riem voor alle gelovigen. Opdat zij de moed niet zouden verliezen, als de dagen aanbreken, waarin de duivel losbarst en het vuur van de hemel valt.
 
Hartelijke groet,
Ds. C. den Boer