Angstige tijden

Ik zit al een hele poos vol met angst voor de dood. De hele dag spookt er van alles door mijn hoofd. Sinds er van alles gebeurt in de wereld en men steeds vaker praat over het einde, volg ik al het nieuws op de voet. Ik word hier zeer onrustig van en ben zo bang! Laatst hoorde ik van een Godvrezende vrouw dat zij voelde dat God gaat oordelen over ons en ik kan alleen maar steeds denken: mijn arme kinderen... Ik word er radeloos van! Ik probeer ook steeds meer zonden te laten, ook al bereik je daar van jezelf niets mee. En ik denk steeds: we leven nog maar even, wat gaat er gebeuren? Met name IS, Rusland... Ik durf zelfs niks meer vooruit te plannen, ik denk steeds maar: dat maken we toch niet meer mee. Ik bid ook veel tot de Heere, maar er lijkt wel een muur te staan die alles tegenhoudt. Ik word er zo radeloos van. Aan de ene kant hoop ik op iemand die me geruststelt en zegt dat het wel meevalt, maar dan houd ik mezelf ook voor de gek. Ik hoop zo dat de Heere onze gebeden wil verhoren, maar voel me zo een huichelaar dat ik alleen mijn eigen behoud op het oog heb, en dat van m’n man en kinderen. Mag dat wel een drijfveer zijn om God te zoeken?

Geachte vraagstelster,
 
Hartelijk dank voor uw vraag. Het is een actueel punt, waar velen in deze tijd mee zitten. De gebeurtenissen van de laatste tijd zijn werkelijkheid en maken de mensen ongerust. We zien het in de beelden, we horen het in de berichten. De ontwikkelingen van de laatste tijd zijn zorgwekkend. Als je ziet hoeveel mensen moeten vluchten en in erbarmelijke omstandigheden verkeren, waaronder ook kleine kinderen zijn. Ze zoeken een veilig heenkomen. Dan nog die duizenden die in de strijd omkomen. De vliegtuigramp waarbij ook vele Nederlanders betrokken waren, heeft ons erg aangegrepen. Op meerdere plaatsen in deze wereld laait het oorlogsvuur op en dan te denken aan de talloos vele christenen die om het leven gebracht worden. Daarop ziende kan ik u niet geruststellen, dat het allemaal wel mee zal vallen. We mogen dankbaar zijn dat wij hier nog in vrijheid en vrede mogen leven. Maar dat is geen garantie voor de toekomst. We zien het zich over de hele wereld verspreiden en we kunnen er niet vanuit gaan dat het hier niet zal komen.

We zien hier, wat de zonde teweeg gebracht heeft en waartoe een mens in staat is. Hij is totaal in de macht van de vorst der duisternis overgeleverd en het zijn de werken der duisternis die ten uitvoer gebracht worden. En al zouden die onheilen ons niet treffen, toch is daar de dood die elk leven afmaait en voor zich opeist. We leven in deze wereld die ligt onder het oordeel der verderfenis. Deze situatie zal voortduren zolang de wereld bestaat. We hoeven niet op verandering te rekenen. Zo is het alle eeuwen door geweest en zo zal het blijven tot het einde der tijden.
 
Het is ons trouwens ook voorzegd. Als we het boek Openbaring lezen dan weten we dat er verschrikkelijke tijden zullen aanbreken. Het wordt ons in dit laatste Bijbelboek getekend in apocalyptische kleuren. Er zal een tijd komen dat, als God het niet verhoedde, zelfs de uitverkorenen verleid zouden worden. Zo heeft God het ons geopenbaard. Maar dat wordt ons door de Bijbelschrijvers niet meegedeeld om ons mismoedig en troosteloos te maken. De Heere heeft dat niet voorzegd om ons bang en angstig te maken. Het zijn roepstemmen. We horen hier van de noodzaak van bekering. Hij wekt de Zijnen er toe op: “als u van deze dingen hoort, weet dan: uw verlossing is nabij.” Beschouw het niet, dat u iets vreemds overkome, want al deze dingen moeten geschieden. Het boek Openbaring tekent ons verschrikkelijke dingen die staan te gebeuren. Maar dat is niet het enige waarop Johannes in de Openbaring wijst. Hij mag ook de gouden draad van Gods genade aanwijzen die dwars door dit dit boek heenloopt. Het is niet uitzichtloos. Gods werk gaat niet als een nachtkaarsje uit. De wereldgeschiedenis eindigt niet in mineur.
 
Er is toekomst; er is verwachting. De duivel heeft niet het laatste woord. Christus heeft overwonnen. Op Golgotha is de kop van satan vermorzeld. We zien er op het ogenblik misschien niet zoveel van dat satan overwonnen is. We zien het alleen in het geloof. God de Heere regeert. Hij houdt de teugels van bestuur in handen. Het loopt Hem niet uit handen. Hij is bezig om geschiedenis te schrijven en Hij werkt aan op het grote doel, waartoe Hij de wereld geschapen heeft. Het gaat naar de eindoverwinning. Alles wat er in deze wereld gebeurt, zijn de geboorteweeën van de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Die nieuwe toekomst zal komen door de gerichten en oordelen heen. Dan zullen de vijanden verdaan worden en satan en zijn trawanten zullen gebonden en geworpen worden in de poel die daar brandt van vuur en sulfer.Dan zal satan gebonden worden en kan hij geen kwaad meer doen. Maar voor alleen die in Hem geloven zal de eeuwige toekomst aanbreken. We zien vaak op de omstandigheden en dan worden we verschrikt. Dan vragen we ons af: waar zal dit allemaal op uitlopen? Wat moeten wij en onze kinderen nog moeten meemaken? Maar de Heere wil onze aandacht richten op Degene die op de troon zit. Hij bestuurt alle dingen. Wat is het nodig dat we een schuilplaats hebben. Hoe belangrijk is het, dat we geborgen zijn in het bloed van het Lam. Dan hebben we geen kwaad te vrezen. Dat zal eenmaal werkelijkheid worden.
 
Telkens als de Heere in Zijn woord spreekt over de naderende oordelen, biedt Hij tegelijk troost voor Zijn verdrukte kerk. De profeet Maleachi spreekt in het laatste Bijbelboek van het OT over de dag des Heeren. Die komt voor de goddelozen als een brandende oven en zal alle hoogmoedigen in vuur en vlam zetten. Hij voegt er tegelijk eraan toe: “Ulieden daarentegen zal de Zon der gerechtigheid opgaan.” In Openb. 5 lezen we van het Lam, dat waardig bevonden wordt het boek met de zeven zegelen open te breken en ze ten uitvoer te brengen. Johannes mag zich getroost weten, dat de Leeuw uit de stam van Juda, de Wortel Davids overwonnen heeft. Als hij daarop ziet worden zijn tranen gedroogd.  Wie het Lam toebehoort, hoeft niet te vrezen. Zij mogen vertrouwen op Zijn genade. Hoe noodzakelijk is het dat we weten geborgen te zijn. Je mag daarom vragen. Wat je zaligheid betreft mag je voor jezelf en je man en kinderen begeren. In dat opzicht mag je egoïstisch zijn. Maar ze moeten die weg zelf ook gaan. Daarom vrees niet, want Hij is nabij de ziel die tot hem vlucht. Zie van de omstandigheden dan op Hem die op de troon zit.
 
Ik wens je van harte Gods zegen toe,
Ds. B. de Romph

Dit artikel is beantwoord door

Ds. B. de Romph

• Geboortedatum:
  17-07-1940
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Noordeloos
• Status:
  Inactief

71 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven