Vraag
Ik ben een jongen van 25 en ik ben niet gelovig opgevoed. Ik heb sinds een paar maanden een vriendje die wel christelijk is opgevoed. Tussen ons gaat het heel goed en we zijn gelukkig. Wat niet zo goed gaat is het contact met mijn schoonouders. Dat is er namelijk niet. Mijn vriend heeft -toen het net aan was- zijn ouders op de hoogte gebracht van onze relatie. Zij reageerden toen heel emotioneel en zeiden dat hij verkeerde keuzes maakt. Vervolgens werd meteen gezegd dat ik niet welkom ben bij hen thuis.
Ik vind dit zeer moeilijk te begrijpen. Ik begrijp dat gelovigen moeite kunnen hebben met een homoseksuele relatie, maar dat hoeft toch niet te betekenen dat zij mij niet willen zien? Wat ik van mijn vriend leer over geloven, staat in schril contrast met de houding van mijn schoonouders. Heeft het zin om zelf een keer het gesprek proberen aan te gaan met hen? Mijn vriend denkt dat dit alleen maar meer ellende met zich meebrengt. Ik zou graag willen dat het contact spontaan verloopt, zeker ook tussen mijn vriend en zijn ouders. Door alles staat hun verhouding ook onder hoogspanning. Wat kan ik doen?
Antwoord
Beste vraagsteller,
Doordat ik kort na het binnenkomen van deze vraag op vakantie ben gegaan, heeft het wat langer geduurd voordat ik kon antwoorden, maar hierbij dan toch een antwoord.
Het lijkt me allereerst heel belangrijk dat je goed begrijpt hoe belangrijk het geloof in God en Jezus Christus voor mensen kan zijn. Ik hoop dat het geloof ook zo belangrijk is voor de ouders van je vriend en je vriend zelf. Wat zou het mooi zijn wanneer ook jij Christus leert kennen. De eerlijkheid gebiedt me om te zeggen dat 'geloof' voor mensen soms ook vooral een stukje buitenkant kan zijn van regeltjes waar je aan hoort te voldoen. Ik ga er echter even vanuit dat het geloof voor hen een zaak van het hart is. Je moet dan begrijpen dat het volgen van de Heere Jezus Christus en het luisteren naar Zijn geboden het allerbelangrijkste is in het leven. Mensen, die lid zijn van de kerk volgen de Heere Jezus als Heiland niet automatisch. Het is een wonder wanneer God ons leert (door Zijn Heilige Geest) om Jezus te volgen. Dat wonder is echter wel het allerbelangrijkste in ons leven. Ik noem een tekst uit de Bijbel, die het heel duidelijk en scherp zegt: "Want wat baat het een mens, als hij heel de wereld wint en aan zijn ziel schade lijdt" (Matth. 16:26). Die tekst maakt onder andere ook duidelijk dat het kennen van de Heere Jezus en het volgen van Hem met heel ons leven (luisterend naar Zijn geboden) belangrijker is dan genoeg geld of ook een gelukkige relatie. Wanneer je daar iets van gaat begrijpen, begrijp je misschien ook dat ouders bevreesd kunnen zijn voor het maken van verkeerde keuzes door hun kinderen. Het lijkt me heel belangrijk dat je dit begrijpt.
Dan moet je vervolgens gaan begrijpen dat deze ouders het als een verkeerde keuze zien dat hun kind een homoseksuele relatie aangaat. De ouders van je vriend zullen bang zijn dat je vriend schade lijdt aan zijn ziel (dat is, wie hij ten diepste als mens is voor de heilige God) en jij met hem. Je moet begrijpen dat dit ouders heel diep in hun emotie als vader of moeder raakt.
Vervolgens lijkt het me wel belangrijk dat de ouders van je vriend toch ook heel goed nadenken. Vanuit christelijke kring wordt denk ik onterecht vaak meer emotioneel gereageerd wanneer iemand gaat samenwonen met een vriend(in) van het zelfde geslacht, dan wanneer er bijvoorbeeld sprake is van een zoon, die in de leeftijd van 20-25 heel gemakkelijk vier verschillende vriendinnen heeft gehad, met wie hij ook allen het bed heeft gedeeld. Soms weten christelijke ouders dat niet eens of willen ze het niet weten. Op Bijbels-ethische gronden is het gedrag van die zoon met vier vriendinnen, meer verwerpelijk dan het gedrag van een zoon, die een vaste relatie heeft met één vriend. Toch kan soms de emotie bij een homoseksuele relatie hoger liggen. Dat is inderdaad moeilijk te begrijpen.
Zelf pleit ik in soortgelijke situaties wel altijd voor een gesprek. Het risico is namelijk groot dat ouders anders hun kind helemaal kwijt raken. Dat zal dan wel van beide kanten een eerlijk gesprek moeten kunnen zijn. Niet in de eerste ontmoeting, maar... Je vriend en jij zullen open moeten willen staan voor een gesprek waarbij vanuit de Bijbel wordt gezegd dat op Bijbels-ethische gronden het hebben van een homoseksuele relatie zonde wordt genoemd. Dat betekent ook dat zij op grond van de Bijbel jullie relatie niet zullen kunnen goedkeuren. En er zal begrip moeten zijn dat ouders op grond daarvan keuzes maken. Heel concreet zal er begrip moeten zijn dat in het huis van de ouders ook hun Bijbels-ethische principes worden gerespecteerd in jullie gedrag en opstelling. Aan de andere kant denk ik dat ouders een houding van barmhartigheid zullen moeten hebben bij ontmoeting, een houding waaruit ook blijkt dat zij zelf niet beter zijn, maar dat ook zij zelf gemakkelijk verkeerde keuzes kunnen maken. Wanneer we als christen ons zelf goed kennen voor het aangezicht van God, krijgen we een houding van barmhartigheid. Die barmhartigheid zorgt er niet voor dat we alles wat op Bijbels-ethische gronden zonde genoemd moet worden, goed praten, maar die houding zorgt er wel voor dat we nooit boven een ander zullen gaan staan.
Wellicht kan het een opening bieden om contact te zoeken. Ik zou daarbij niet confronteren door ineens voor hen te staan. Het lijkt mij een betere weg om een brief of een e-mail te sturen en daarin, zonder te beschuldigen, iets van je eerlijke vragen op te schrijven. Ik hoop dat dit antwoord je helpt en ik hoop dat je ook nog eens goed kennis wilt nemen van het eerlijke denken op basis van de Bijbel over seksualiteit.
Een hartelijke groet,
Ds. J. L. de Jong
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.L. de Jong
- Geboortedatum:25-11-1972
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Soest
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik vind je neerbuigende toon tenenkrommend.
9 Of weet gij niet, dat de onrechtvaardigen het Koninkrijk Gods niet zullen beërven?
10 Dwaalt niet; noch hoereerders, noch afgodendienaars, noch overspelers, noch ontuchtigen, noch die bij mannen liggen, noch dieven, noch gierigaards, noch dronkaards, geen lasteraars, geen rovers zullen het Koninkrijk Gods beërven.
En Romeinen 1?
24 Daarom heeft God hen ook overgegeven in de begeerlijkheden hunner harten tot onreinigheid, om hun lichamen onder elkander te onteren;
25 Als die de waarheid Gods veranderd hebben in de leugen, en het schepsel geëerd en gediend hebben boven den Schepper, Die te prijzen is in der eeuwigheid, amen.
26 Daarom heeft God hen overgegeven tot oneerlijke bewegingen; want ook hun vrouwen hebben het natuurlijk gebruik veranderd in het gebruik tegen nature;
27 En insgelijks ook de mannen, nalatende het natuurlijk gebruik der vrouw, zijn verhit geworden in hun lust tegen elkander, mannen met mannen schandelijkheid bedrijvende, en de vergelding van hun dwaling, die daartoe behoorde, in zichzelven ontvangende.
Hier wordt gemeenschap tussen man en man duidelijk afgekeurd. Waarmee niet wordt gezegd dat het zondig is als je homo bent. Het aangaan van een relatie als man met een man is wél zondig, maar het zijn van homo niet. Je kunt er immers niks aan doen als je andersgeaard bent.
En deze teksten komen allebei uit het N.T., dus geen wetten van Mozes etc. (hoewel het daar ook wordt genoemd).
Ik ben van mening dat het als een kruis gezien kan worden, het homo zijn. En daarmee bedoel ik het niet kunnen trouwen, kinderen krijgen etc.
Iedereen moet kruizen meedragen in zijn/haar leven, denk maar aan het niet kunnen krijgen van kinderen.
Daarmee wil ik niet zeggen dat het makkelijk is, we moeten andersgeaarden absoluut steunen en begripvol naar ze zijn i.p.v. wijzen met het vingertje en zeggen dat ze zondig zijn, omdat ze homo zijn, want dat zeker niet!
De wetten over het huwelijk geven echter duidelijk weer wat Gods Wil is hierin. Het huwelijk is zo hoog voor God, dat Hij zware straffen zet op seksuele afwijkingen, en dus ook homofilie. Dit wordt door Paulus herhaald in het NT.
Daarnaast is homofilie al iets dat er al voor de oudheid was. Homofilie is echt niet modern hoor... Het bestond toen ook al. Anders werd het niet in de wetten genoemd.
Voor God is het aanliggen van een man met andere mannen een gruwel. De teksten zijn duidelijk, en je moet wel een enorm roze bril opzetten wil je dat wegpraten. Als je op dergelijke manieren met die teksten omgaat, dan praat je wat recht is, krom. En ik hoef de teksten echt niet aan te wijzen, want ik schat zo in dat je precies weet welke het zijn.
Daarnaast is het inderdaad niet goed dat de mens alleen is. Maar moet je dan ook maar meteen seks met jan en alleman goedpraten? Eenzaamheid is niet seksloos...
En de Bijbel geeft heus wel richtlijnen voor zaken die er toen nog niet waren. De Bijbel leert ons hoe we in bepaalde zaken moeten denken. Bijvoorbeeld orgaandonatie. Het is toch beter een leven te redden dan er een verloren te laten gaan? Lijkt mij heel christelijk. Ruimtevaart: op zich niets op tegen, maar doen we het om de wetenschap boven God te verheffen? Dan is het niet goed. De Bijbel bevraagt ons op onze beweegredenen. Doen we alles om ons eigen leven goed te praten en te verhogen? Of leren we om God en onze naaste te dienen, omdat Hij ons wil dienen?
(Tenslotte, ik ben heus niet homofoob, maar de Bijbel vind ik overduidelijk op dit punt; Ik vind dat homo-integratie goed is en het (geestelijke) geweld jegens homo's keur ik af, maar met kromme redeneringen proberen homofilie tot iets goddelijks te verheffen ga ik niet mee. Het is een persoonlijke keuze (of niet, maar tis wel persoonlijk) die ik respecteer)
Wat betreft 1 Korinthe 6: 'Die bij mannen liggen' is niet de meest accurate vertaling van de woorden die in het Grieks zijn geschreven.
Een betere vertaling zou zijn knapen en knapenschenders (pederastie) waarbij dus geen gelijkwaardige relatie wordt bedoeld.
Wat betreft Romeinen 1: Je neemt nu een heel klein stukje uit een uitgebreide redevoering van Paulus.
Uit de tekststructuur valt de conclusie te trekken dat het homoseksueel gedrag dat Paulus hier beschrijft onderdeel uitmaakte van de afgodische rituelen in de heidense tempels, het gaat dan niet over homoseksualiteit in zijn algemeenheid.
De begrippen natuurlijk en tegennatuurlijk verwijst naar het verruilen van iemands eigen natuurlijke geaardheid door praktijken te beoefenen die tegen hun eigen geaardheid in gaan en die worden ingegeven door ongecontroleerde lust en niet door liefde.
Je zegt dat je begripvol moet zijn en niet met het vingertje wil wijzen, maar geld dat dan alleen voor de homo's die het met jou eens zijn? Want eerder ben je wel veroordelend naar hen toe.
Deze teksten zijn niet zo makkelijk als ze lijken, het gaat hier over het nalaten van het natuurlijk gebruik door heteroseksuele, getrouwde mannen, die mee gingen doen in de afgodsdienst in Rome, waarbij tempelprostitutie met en door eunuchen voorkwam. Het verbod slaat dan ook zeer zeker op overspel en ontucht, maar of het ook over homoseksuele monogamie gaat is minder absoluut duidelijk.
Naar het schijnt hebben niet alle homo's seks met Jan en alleman :)
Ik denk dat ik gisteren een goede biddag heb gehad. Als er eerst het gebedsleven is komt het huiselijk en maatschappelijk leven er wel achteraan, was de boodschap. En als God voor mij een leven als celibatair in gedachten heeft, wie ben ik dan om er tegenin te gaan? Maar als Hij het licht geeft - en dat is niet makkelijk voor ons refo's - om van homoseksualiteit het nieuwe offervlees te maken, wie zijn wij dan om onze vrijmoedige broeders en zusters af te wijzen?
Ik denk ook dat homoseksualiteit al vanaf het begin bestond, maar het is niet als zodanig onderkend door de cultuur. Als je de verboden 1 op 1 naar onze tijd vertaald, kijk je teveel met de bril van deze tijd naar deze oude geboden.
Verder beschuldig je me van het goedpraten van seks met jan en alleman, dit zegt denk ik meer over hoe jij denkt dan over mij. Ik vind het een bijzondere manier van denken. Ook heb ik nergens 'homofilie' tot iets goddelijks proberen te verheffen.
Nee, ik heb niet het hele stuk gekopieerd, want dan werd het wel een heel lang bericht ;)
Overigens vind ik het niet duidelijk of Paulus dat bedoelde, m.i. keurt hij het af dat mannen gemeenschap met mannen hebben.
En om maar even nu rond ons heen te kijken. Ik moet ook zeggen dat het ook geen 'normale' geaardheid is als je denkt aan de Gay Pride, homoparkeerplaatsen etc. Daar zul jij vast allemaal niet aan mee doen, dat geloof ik best, maar het is voor mij wel een bevestiging dat het niet normaal is.
En dat mannen naar parkeerplaatsen gaan om daar gemeenschap te hebben met andere mannen en bijv. het feit dat er zoveel aids voorkomt onder homomannen (ze mogen niet voor niets geen bloeddonor zijn) geeft toch ook aan dat het geen 'normale' seksuele geaardheid is?
De voorbeelden die je noemt zijn deels gevolgen van de taboe-sfeer rond homofilie. De gay-pride heeft te maken met emancipatie en het aanleren dat het niet vies en gek is.
Dat mannelijke homofilie tot meer losbandigheid zorgt is ergens logisch. Mannen zijn meer op seks ingesteld dan vrouwen. Bovendien is seksualiteit voor mannen iets vrijblijvenders dan voor vrouwen (die kunnen zwanger worden en werken psygisch zo niet, die zijn meer geneigd naar wat diepere liefde). Dat is een eigenschap die het altijd zal hebben.
Heterofilie wordt echter ook misbruikt, getuige de reclames en films van tegenwoordig. Volkomen verkeerde beelden krijg je ervan.
Verder heb je in je laatste zin volkomen gelijk.
De GayPride komt inderdaad vooral voort uit de emancipatie van homo's.
Ik zou over het 'uitleven' weer precies hetzelfde kunnen zeggen over het Zomercarnaval. :p
@Sterretje: ik denk dat het ons aangeleerd is dat het vies of gek is.
Eerlijk gezegd wil ik wel een weten hoe het komt dat mensen deze geaardheid hebben.
Lijkt me zeer interessant.
Net zo interessant als waarom de ene mens heerlijk nuchter kan zijn en de ander niet.
@mieptruus Het ontstaan van een andere geaardheid is niet duidelijk. Er zijn meerdere theorieen over. Wel duidelijk is dat er iets 'misgaat' in de hersenen. De hersenen van een homoseksuele man lijken bijvoorbeeld op die van een heteroseksuele vrouw, qua grootte en hersenstructuur. Wel duidelijk is dat het absoluut is aangeboren en je er dus niet van kan worden genezen.
Je vindt mijn reactie flauw.
Ik vind veel reacties hier meedogenloos, onbarmhartig, onvriendelijk en onchristelijk.
Wat weten wij hetero's van het verdriet en de strijd van iemand die er achter komt dat hij of zij gevoelens heeft voor iemand van hetzelfde geslacht?
Lees in het antwoord van de dominee het stukje nog eens over de barmhartigheid. Daar hebben we meer aan dan de ander de les te lezen over zijn geaardheid .
Kortom terug naar deze topic. We dienen te breken met homofilie. We dienen echter de mens achter de zonde pastoraal te helpen zoveel als we kunnen,
tja ik heb een broer die zegt dat ie homo is..
Uiteindelijk heb ik maar 1 advies en dat is God te zoeken, Hem te leren kennen en dit samen met God te bespreken..
