Euthanasie en geweten

C. M. Chr. Rots - de Weger / Geen reacties

02-09-2004, 00:00

Vraag

Ik werk als oproepkracht in een verzorgingshuis. Nu las ik in de officiële papieren dat de medewerkers geen enkele invloed hebben op euthanasie. Want dit is een zaak tussen de cliënt en de arts. Als verzorgende moet je de wensen van de cliënt respecteren, maar dat gaat bij mij tot op zekere hoogte. Het verzorgingshuis is namelijk protestants-christelijk, dus dan mag je verwachten dat de cliënten deze achtergrond ook hebben. Komt er dus op neer, dat als besloten wordt om over te gaan op euthanasie je hier niets tegen kunt en (mag!) doen.

Dit gaat tegen mijn geweten in. Ik wil ook in mijn werk laten zien dat ik een christen ben. Hier hoort ook bij: Gij zult niet doodslaan (dus ook niet meewerken aan euthanasie). Kunt u mij raad geven?

Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':


Antwoord

Als de regels van het verzorgingshuis zo zijn dat je het als verzorgende er niet mee eens bent cq. kunt zijn, dan zou mijn advies zijn: zoek een andere baan! Makkelijk gezegd, nietwaar? Daarmee bedoel ik natuurlijk niet dat je daarmee als christen af bent van de verantwoordelijkheid ten aanzien van het vraagstuk van euthanasie. Naar mijn idee haal je dan ook twee dingen door elkaar in de vraag zoals je die stelt: je taak als verzorgende en je christenplicht ten opzichte van je naaste.

Je taak als verzorgende bestaat uit verzorgen en dat kun je als christen heel goed doen, door extra aandacht te hebben voor de moeiten van je medemens: schudt de kussens eens extra op, vraag of iemand goed ligt, praat niet te hard, geef afleiding door (goede) muziek, enzovoort. Daarin werk je niet mee aan euthanasie als daad die je afkeurt, maar laat je zien dat het leven -in dit geval van de naaste die zichzelf niet meer verzorgen kan- voor jou waardevol is omdat het voor God waardevol is.

Nu het vraagstuk van euthanasie: Gods gebod is duidelijk! Meewerken aan overtreding van dat gebod mag ook niet. Wat te doen? Op de juiste plaats je protest, of liever gezegd je getuigenis, laten horen! Ga een gesprek aan met je leidinggevende, de directie, het bestuur of nog hogerop: de minister die verantwoordelijk is voor de in Nederland geldende wet met betrekking tot euthanasie.

Een gemakkelijke baan als oproepkracht in een verzorgingshuis? Nee, helemaal niet! Je zult steeds weer moeten afwegen hoe je je als christen moet gedragen, wat je tegen wie zegt. Stel je zelf steeds weer de vragen: wat is het probleem en wie heeft het probleem.

In het geval van je zieke/oude cliënt die euthanasie wil is de beslissing al genomen, hoe fout die beslissing in jouw ogen ook is. Het probleem is dan niet meer de euthanasie als daad, maar de vraag hoe jij er tegenover staat. Heb jij bevoegdheid om met de familie te praten? Als dat tot je taak behoort kun je een gesprek aangaan. Zo niet, laat het over aan diegenen die daartoe bevoegd zijn en doe slechts je eigen werk (op christelijke wijze, dat wel!). Wat kun je nog meer doen? Bidden! Om wijsheid en kracht. Om jouw werk zo uit te voeren als God dat van je vraagt. Om kracht voor de cliënt, de familie, voor jezelf. Om wijsheid voor de cliënt, de familie, voor jezelf, voor leidinggevenden en diegenen in ons land die beslissingsbevoegdheid hebben. En neem je maatschappelijke verantwoordelijkheid wanneer er beslissingen genomen moeten worden: bij verkiezingen bijvoorbeeld kun je op een partij stemmen die beslissingen neemt op grond van Gods geboden!

Nog zo’n verantwoordelijkheid: wanneer iemand uit je omgeving opgenomen moet worden voor een of andere verzorging, maak dan duidelijk dat er eerst naar een beleid ten aanzien van ethische vraagstukken gevraagd kan worden!  Een gemakkelijke baan? Nee. Een mooie baan? Jazeker! Sterkte bij de afweging die je nu moet maken: blijf je oproepkracht of ga je een andere baan zoeken? Een andere baan, waarbij je verantwoordelijkheden als christen misschien anders liggen maar zeker niet minder zullen zijn ten opzichte van je naaste en met betrekking tot ethische vraagstukken zoals die liggen binnen de maatschappij waarin wij leven!

Sterkte en Gods zegen toegewenst, Marijke Rots

Lees meer artikelen over:

euthanasiegewetengezondheidszorg
Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
1503 artikelen
C. M. Chr. Rots - de Weger

Bijzonderheden:

Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.

Bekijk ook:

 

 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties

Terug in de tijd

Een volwassen zoon die sinds een jaar op zich zelf woont (niet gehuwd), komt met regelmaat eenmaal per week thuis. Daar zijn wij als ouders blij mee. Meestal eet hij dan mee en vertrekt daarna weer sn...
Geen reacties
02-09-2015
Mijn vrouw en ik overwegen enkele tijd om over te gaan op een natuurlijke vorm van anticonceptie. We hebben enige dingen gelezen over de Ladycomp. Graag zouden we dit eerst voor willen leggen aan jull...
1 reactie
02-09-2009
Ik had van de week een gesprek met mijn dokter i.v.m. twee sterfgevallen binnen één maand in de familie. De dokter zei heel bot: “Dood is dood”. Ik wist en weet niet wat hierop te zeggen.
Geen reacties
02-09-2019
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering