Geschiedenis van verlamde man

Pas was ik aanwezig bij een bijbelstudie over de genezing van de verlamde man die door vier mensen bij de Heere Jezus gebracht wordt. Aan het eind van de bijbelstudie was er nog een aantal vragen over waar wij zelf niet uit kwamen. Ik hoop dat u hier misschien meer duidelijkheid over kunt geven. Allereerst kwam de vraag naar boven of de verlamde man ook een gelovige is. In de tekst ziet de Heere Jezus "hun" geloof. Het is echter niet helemaal duidelijk of dit alleen betrekking heeft op de vier mensen die de verlamde bij de Heere Jezus brengen. In eerste instantie dachten we van wel. Maar bij verdere bestudering van het gedeelte liepen we tegen een aantal problemen tegen. De zonden van de verlamde worden namelijk vergeven. Is dit inderdaad mogelijk als je een ongelovige bent? Wij dachten dat de vergeving van zonde hoort bij de wedergeboorte. Als de verlamde man niet geloofde, zou hij dus zalig worden door het geloof van zijn vrienden. Dit leek ons niet bijbels. Iedereen is daar zelf verantwoordelijk voor. Of is het niet zo dat de vergeving van zonde direct verband houdt met de zaligmaking? Als dat het geval is, wat is dan nog de toegevoegde waarde dat de zonden van de verlamde man vergeven worden? Ons leek het de beste verkaring dat de verlamde man al geloofde, of op het moment dat hij bij de Heere Jezus komt, tot geloof komt. Maar uit de tekst lijkt het heel erg dat de zonden vergeven worden op het geloof van de vier vrienden.

Beste vraagsteller,
 
Jullie zijn in aanraking gekomen met vragen waarmee al veel vaker mensen hebben geworsteld. Gevaar daarbij is -en velen zijn daarover gestruikeld- dat wij gaan redeneren en zeggen, wat jij ook doet: dit kan alleen maar als dat. Maar wanneer we gewoon lezen wat er staat, wat zien we dan?

Allereerst dat Jezus HUN geloof ziet en dan tot de verlamde iets gaat zeggen. Bij dat HUN moet je dus aan de vrienden denken die de man aan Jezus' voeten leggen. Wat dat voor geloof is geweest? Moeten wij dat weten? Er is in ieder geval een bepaalde mate van vertrouwen in de kracht van de Heere geweest.

Dan zeggen jullie: die man moet een gelovige geweest zijn, want anders kon de Heere hem zijn zonde niet vergeven. Maar is die vergeving het eerste wat Jezus doet? Of is Zijn woord allereerst een ontdekking aan de diepste nood van die man en blijkt in de wijze waarop Hij over diens zonde spreekt tegelijk Zijn diepste barmhartigheid, terwijl het geloof dat in die man daar en dan gewerkt wordt, blijkt uit het feit dat hij vervolgens op Jezus' woord opstaat? De berijming van Ps. 68:14 past prachtig bij deze geschiedenis.
 
Hopelijk heb ik jullie zo een beetje verder geholpen om deze indrukwekkende geschiedenis te verstaan.
 
Een vriendelijke groet,
Ds. J. Westerink