Maar uit die allen redt hun God

"Veel wederwaardigheen, veel rampen zijn des vromen lot. Maar uit die allen redt hun God, Hij is hun heil alleen." Als je dit zingt of leest, lijkt het net of God je altijd redt. Waar ik tegen aan loop in mijn leven is het volgende. Ziekte na ziekte, tegenslag op tegenslag. Het lijkt wel of het nooit stopt. Hoe is dit te verklaren, wat is daar de bedoeling van God mee? Of moeten wij dit vergelijken met de scherpe doorn in het vlees bij Paulus. Zodat we moeten leren: Mijn genade is u genoeg. Alle tegenslag leert je te steeds dichter bij de Heere te leven. De Heere in alles nodig hebben. Maar de Heere is toch ook machtig om na het zure het zoet te geven?

Beste vriend,

Ik aarzelde lang om een antwoord te schrijven. God kunnen en mogen we nooit iets verkeerds toeschrijven, maar dat betekent niet dat we Hem helemaal niet kunnen volgen. Vooral in de wegen die sommige moeten doorgaan, zoals jij zelf tegenslag op tegenslag ondervindt. Ik heb persoonlijk ook zware wegen ondervonden, maar daarna heeft de Heere mij en ons gezin zoveel goeds gebracht. Dan is het 'makkelijk' praten tegen iemand die in de grote golven van zorgen en verdriet heen en weer geslingerd wordt.

Natuurlijk kunnen we naar Paulus wijzen en ook zien hoe hij door de zwaarste wegen dichter bij zijn Meester leefde maar ook meer en meer op zijn Meester ging lijken. Want Gods kastijdingen die Hij geeft en ook de ontdekkingen die Hij geeft van Zichzelf in de heetste vuurovens, zijn immers Zijn instrumenten om Zijn volk te heiligen. En dat gebeurt ook door die wegen, hoewel zij het zelf juist niet zien. Immers, Gods zware wegen kunnen zoveel van ons zondige hart naar boven brengen dat we eerder achteruit dan vooruit gaan in onze eigen waarneming. Toch is het opmerkelijk dat zij die door de diepe lijdenswegen doorgegaan zijn, het veelal nooit hadden willen missen wat ze daardoor hebben geleerd. Zelfs wereldse mensen kunnen dat soms zeggen hoewel die er geestelijk geen profijt door kregen. 

Inderdaad kan de Heere ons een levenslang kruis opleggen; zoiets als de "doorn" in Paulus'  leven. Die doornen zijn verschillend van aard, omdat de Heere precies weet wat ieder nodig heeft; welke boezemzonden er zijn of wat Zijn doel is met die persoon. Daarom is vergelijken zo onvruchtbaar, want wij weten niet wat er in elk hart leeft of wat de Grote Pottenbaker beoogt. Telkens weer moeten we leren, "wees stil en weet dat Ik God ben." Dat zijn maar een paar woorden, maar wat ligt daar veel in. "Stil zijn", betekent "vertrouw op Mij, want Ik weet wat Ik doe en weet ook waar dit alles zal heen gaan." Weet dat ik God ben. God... oneindig groot is het heelal met zoveel geheimen en toch houdt God dat hele heelal in de palm van Zijn hand. En dat is alleen maar een vergelijking om ons iets te laten voelen van hoe klein en nietig we zijn. En dus, "wees stil en laat het alleen Mij over om deze wereld en jouw nog kleinere wereld te regeren."

Maar je vraag is ook over die mooie woorden die je aanhaalde waarin bezongen wordt: "maar uit die allen redt hun God, Hij is hun heil alleen." Ik neem aan dat dit een psalmversje is (mijn excuses voor het niet kennen van al de Hollandse Psalmen!). Maar God redt niet altijd in dit leven; tegenslagen worden niet altijd weggenomen. Soms worden ze alleen maar groter of zwaarder, althans in dit leven.

Het is meer dan dertig jaar geleden dat ik bij mijn vaders ziekbed stond. Hij lag al 20 dagen in een coma in een ziekenhuis in de VS. Ik moest weer terug naar Nederland omdat ik in het eindexamenjaar van de Pabo zat. Het was dus afscheid nemen en ik heb toen bij zijn bed zitten huilen. Toen ik daar zat te bidden kreeg ik met zoveel kracht in mijn hart de woorden van Ps. 68:10: "Hij kan, en wil en zal in nood, zelfs bij het naderen van de dood, volkomen uitkomst geven." Ik vloog die avond terug met de stellige overtuiging dat mijn vader weer wakker zou worden vanuit zijn coma en nog in dit leven met ons zou zijn. God zou immers volkomen uitkomst geven. De volgende ochtend vroeg landde ik op Schiphol en mijn broer Floor kwam me ophalen. Met tranen in zijn ogen vertelde hij dat pa die nacht overleden was... Ik was zo verslagen en ook zo verward over wat die woorden dan betekenden. Voor jaren heb ik nooit durven zeggen dat ik de woorden uit die Psalm kreeg, want het zal allemaal wel inbeelding geweest zijn. Toch kon ik niet ontkennen dat ik die woorden met zoveel troost toen kreeg. Nu weet ik echter dat de Heere toch de waarheid sprak. Mijn lieve vader mocht die nacht immers volkomen uitkomst ervaren! De dood was nabij en de uitkomst ook.

Wij vullen dus bepaalde dingen soms heel persoonlijk in terwijl de Heere er toch andere bedoelingen mee heeft. Zou het ook zo niet zijn met de woorden die je aanhaalde? Hij belooft niet dat Hij uit alle wegen die zwaar zijn ons redt. Lees maar vaak Hebreen 11. Die geloofshelden (die henzelf nooit als helden zagen) stierven in het geloof zonder ooit te ervaren dat de drukwegen in dit leven werden veranderd in gelukswegen.   

Toch geeft God na het zure ook het zoet; redt uit alle drukwegen en zal nooit een die op Hem vertrouwen beschaamd doen uitkomen. Echt niet. Hoe onmogelijk het ook lijkt om verder te gaan. Hoe zwaar de wegen ook mogen zijn! God weet wat maaksel wij zijn en wat wij nodig hebben. Hij vraagt ons niet te begrijpen, maar te geloven. Petrus schreef zijn eerste brief naar lijdende Christenen, maar hij schreef hen om ze te bemoedigen. Lees de eerste verzen van hoofdstuk 1 maar over de toekomst die God heeft weggelegd voor hen die op Hem vertrouwen en in Zijn Zoons bloed en gerechtigheid hun zaligheid zoeken. Te weinig denken Gods kinderen aan die toekomst.

In Hebr. 12 lezen we dat de Heere Jezus ook de vreugde die voor Hem lag (ongetwijfeld na het kruis) in het oog van Zijn geloof hield. Dat gaf Hem moed en kracht om de weg te gaan die Zijn Vader voor Hem bereid had als Middelaar. En uiteindelijk heeft Zijn Vader Hem ook gered uit al de benauwdheid... en dat ZAL Hij ook doen voor allen die in Zijn Zoon hun welbehagen vinden.

"Mijn genade is genoeg"... ik hoop dat jij dat ook mag ervaren. Die genade staat ook tegenover onze zonde. Uiteindelijk hebben wij het lijden door de zonde in het leven gebracht.  Maar God is een God van genade. Blijft het nu dan niet moeilijk? Ja, het blijft moeilijk, misschien wel al de dagen van ons leven. Maar niet daarna. Dan zal Hij al de tranen van Zijn kinderen Zelf uit hun ogen wissen. Geen traan is dan meer nodig, want Hij heeft dan ook Zijn werk voltooid in het heiligen van Zijn kind, gekocht met het bloed van Zijn eigen Kind. 

Van harte sterkte en bedankt voor de vraag, die hoewel moeilijk was, toch door velen van ons zo vaak wordt gesteld.

Pastor A. T. Vergunst,
Carterton New Zealand

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

165 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven