(...) hoe kan het dat ik me zo naar voel nu hij weer verkering heeft, dat ik bli...

Ik heb een half jaar verkering gehad met een jongen. Drie maanden geleden heb ik het uitgemaakt. Ik begon steeds meer te twijfelen of ik wel genoeg van hem hield. Na er met anderen over gepraat te hebben, kwam ik erachter dat ik niet genoeg van hem hield. Ik vond het erg moeilijk; het was een lieve jongen, we konden goed met elkaar opschieten. Toch voelde ik me niet heel gelukkig. Ik dacht dat er vast wel leukere jongens zouden zijn. Ik vond het heel erg voor die jongen dat ik het uit heb moeten maken. Hij heeft veel meegemaakt. We hadden afscheid genomen, maar hadden na die tijd nog sms-contact. Ik kon hem niet goed loslaten. Ik vond het fijn om nog contact met hem te hebben. Dit bracht mij wel eens in verwarring. Dan vroeg ik me af of ik misschien toch wel van hem hield. Sinds kort heeft hij weer verkering. Dit vind ik heel erg. Toen heb ik een punt gezet achter ons contact. Ik heb me heel naar gevoeld en na twee weken ben ik er nog steeds niet helemaal overheen. Een paar weken geleden heb ik hem nog ontmoet en toen dacht ik zeker te weten dat ik geen speciale gevoelens meer voor hem heb. Maar nu begin ik me af en toe weer af te vragen of ik misschien toch wel van hem houd. Ik snap niet dat het me zoveel doet dat hij weer verkering heeft en ik blijf twijfelen. Ik ben achter in de 20 en moet er niet aan denken om misschien altijd alleen te moeten blijven. Ik heb voor deze verkering nooit eerder verkering gehad. Maar als ik verder zou gegaan zijn met die jongen, zou ik me ook niet heel gelukkig hebben gevoeld. Mijn vraag is: hoe kan het dat ik me zo naar voel nu hij weer verkering heeft, dat ik blijf twijfelen en dat ik hem niet los kon laten?

Allereerst is het toch wel een beetje fout om te denken dan een verkering je alleen maar gelukkig zou maken, alsof dat het testmoment is. Je neemt immers jezelf altijd mee in een verkering. Heb je als alleenstaande veel last van sombere gevoelens, dan zul je dat waarschijnlijk later ook hebben als je getrouwd bent. In een relatie gaat het niet alleen over gevoelens of je je gelukkig voelt, maar gaat het toch vooral ook om gewone dingen van: passen we bij elkaar, voelen we elkaar goed aan, dragen we zorg voor elkaar, voelen we ons veilig en prettig bij elkaar. Vertrouwen we elkaar, gaan we voor elkaar en last but not least: kunnen we het geloof samen delen. Dat zijn veel belangrijkere vragen dan het simpele: “Toch voelde ik me niet heel gelukkig.” Geloof maar niet dat je ooit alleen van geluk over deze aarde zult zweven. Misschien wel even in de verliefdheidsfase, maar dan zul je op een gegeven moment toch landen en merken dat het leven met z’n ups en downs weer gewoon doorgaat. Eerlijk gezegd vind ik het toch wel jammer dat je het hebt uitgemaakt. En te denken dat er misschien nog wel leukere jongens zijn, is niet fair. Stel dat hij dat over jou zou hebben gedacht, dat er misschien wel leukere meisjes zouden zijn. Ik hoop echt voor je dat je dit een plekje kunt geven, want nu hij verkering heeft, zul je echt afstand moeten bewaren.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

936 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven