Nieuwe gemeente als gebedsverhoring

C.A. Hoekman / Geen reacties

22-08-2022, 14:16

Vraag

In onze woonplaats start de Hersteld Hervormde Kerk binnenkort met kerkdiensten. Mijn man ziet dit als een verhoring op ons gebed. Zelf wil ik graag bij met alle liefde bij de Gereformeerde Gemeenten blijven. De bezwaren die we hebben ten opzichte van onze huidige predikant delen we gezamenlijk, alsook met familie en vrienden. Inmiddels zijn er honderden leden en doopleden vertrokken vanuit onze gemeente. Dit doet ons heel veel verdriet en we zitten vol raadsels en vragen. Elke keer komen we er weer achter dat er een gezinnetje of echtpaar weg is. Ook jongeren haken massaal af. Onze kerkenraad zwijgt.

Wat is de juiste weg? Gaan of blijven? Mogen we de start van diensten van de HHK zien als een verhoring? Onze kinderen krijgen ook steeds meer tegenzin om naar de kerk te gaan, ongetwijfeld merken ze dit aan ons. Ik voel me schuldig tegenover de doopbelofte. Onze kinderen voelen zich totaal niet betrokken bij onze dominee die heel zakelijk is en nauwelijks geïnteresseerd.

Deze vraag werd ook besproken in het programma 'Pastorie online':


Antwoord

Beste ouders,

In een paar zinnen leg je een zorg neer waar veel meer gezinnen mee worstelen, niet alleen in de Ger. Gem., ook in andere kerkverbanden. Jullie spitsen de bezwaren toe op jullie huidige predikant, bezwaren die jullie gezamenlijk hebben met familie en vrienden. En in die bezwaren ten opzicht van jullie predikant zal de prediking een stevige rol spelen. Het trieste gevolg is dat deze bezwaren in de gemeente resulteren in het vertrek van honderden leden en doopleden, ook jongeren die massaal afhaken. Heel veel verdriet ervaar je en je zit vol raadsels en vragen. Jullie kinderen krijgen steeds meer tegenzin om naar de kerk te gaan en ongetwijfeld merken ze dat aan jullie. Jullie kinderen voelen zich totaal niet betrokken bij hun dominee, die heel zakelijk is en nauwelijks geïnteresseerd. Conclusie: jij als moeder voelt je schuldig tegenover je doopbelofte en je man ziet de komst van de HHK als een gebedsverhoring.

En dan jullie vragen. Wat is de juiste weg? Gaan of blijven? Mag je de start van de HHK zien als een verhoring?

Vooraf wil ik opmerken dat ik mezelf altijd als verlamd voel wanneer deze vragen gesteld worden. En dat verlammende gevoel ontstaat omdat ik het zo goed kan begrijpen. Een kerk waar je altijd van hebt gehouden en nog van houdt, waar je je thuis voelde tussen al je familie en vrienden en waar je nu zoveel ontbindende factoren ziet waar je geen antwoord op hebt en waar je ook niets aan kunt veranderen. Bovendien moeten jullie constateren: onze kerkenraad zwijgt. De gevolgen in de gezinnen liegen er dan niet om, (oudere) kinderen die met tegenzin naar de kerk gaan, ouders die daarop geen antwoord hebben, omdat ze diep in hun hart hetzelfde ervaren.

En dan weer jullie vraag: wat is de juiste weg? Gaan of blijven? Lees de vorige alinea nog eens heel rustig en hardop. En betrek dan de zondag er bij. Is er verlangen om naar de kerk te gaan. Hunker je naar een Bijbelse boodschap van zonde en genade. Niet alleen dat je hoort dat de Heere Jezus gestorven is voor Zijn volk, want dat geloof je wel. Maar dat er een gestorven Zaligmaker is voor jullie en je kinderen. Niet alleen dat je gered kunt worden van het eeuwig verderf, dat geloof je wel, maar dat Jezus voor jullie staat en vriendelijk nodigt: Alle dingen zijn gereed; komt tot de bruiloft (Matth. 22:4). In deze stervende wereld vol stervende mensen moet de nodiging vrij en blij, onvoorwaardelijk en onbevangen uitgaan. Dat is een prediking die de Heilige Geest wil gebruiken om zondaren te redden en zalig te maken. Een prediking die jaloers maakt en leert hunkeren, hongeren en dorsten en tegelijk zo hartelijk je zonden doet belijden. Ik begrijp het niet dat God ons  aan Zijn voeten wil hebben, want Hij weet ook hoe weerbarstig wij zijn en dat Hij toch, ondanks ons, Zijn Zoon gaf  om ons terug te brengen bij Hem, onze God. Een prediking zonder een gewillige Zaligmaker is een prediking zonder hartslag. Dan hoor je niet de hartslag van onze Heere Jezus Christus.

En dan weer jullie vraag; wat is de juiste weg? Gaan of blijven? Lees de vorige alinea nog eens rustig en hardop. En leg je hart er naast en hunker naar deze Heiland. Naar een zondag waar je hoort wie jij bent voor God en wie de Heere Jezus wil zijn voor jou. Dan denk ik dat je je doopbelofte met je tranen natmaakt. Is dat afhankelijk van een kerkverband? Gode zij dank, niet. God bouwt Zijn gemeente niet op het fundament van een kerkverband maar op het fundament van Zijn Woord: Gebouwd op het fundament van de apostelen en profeten, waarvan Jezus Christus is de uiterste Hoeksteen (Ef. 2:20). Dit is een getrouw woord, en alle aanneming waardig, dat Christus Jezus in de wereld gekomen is, om de zondaren zalig te maken, van welke ik de voornaamste ben (1 Tim. 1:15). Want ik heb niet voorgenomen iets te weten onder u, dan Jezus Christus, en Die gekruisigd (1 Kor. 2:2). Gode zij dank voor Zijn onuitsprekelijke Gave.

Gaan of blijven! Dat mag geen gemakkelijk of lichtvaardig besluit zijn. Jullie hebben binnen de Gereformeerde Gemeenten een plaats gekregen, ook als gezin. Jullie hebben bij de Heilige Doop beloofd de kinderen bij Gods Woord op te voeden en dan juist ontstaat er een grote moeilijkheid. Lees de doopvragen samen nog eens. Zou je nog onbevangen en oprecht, binnen jullie kerk, ja kunnen/willen zeggen op deze vragen bij de doop van een kind?

Moet ik niet altijd bij mijn kerkverband blijven? Ondanks alles wat er in de gemeente passeert? In je besluit mag je ook concrete dingen laten meespelen onder andere wanneer je blijft, komt er dan over niet al te lange tijd een moment dat je weer ontspannen en blij naar de kerk kunt gaan en daar betrek ik de kinderen ook bij. Niet dat de kinderen het laatste woord hebben, maar kinderen die met tegenzin naar de kerk gaan, stempelen ook jullie kerkgang. Want de zorg die je in jullie vraag laat zien, is best ingrijpend.

Gaan of blijven. Wanneer je gaat, zou je dan oprecht en onbevangen ja kunnen zeggen op dezelfde doopvragen in het kerkverband wat je noemt in je vraag, de Hersteld Hervormde Kerk? Doopvragen die immers de kern van de Bijbelse boodschap verwoorden. En waar je de hartslag van de prediking hoort, een gewillige Zaligmaker voor een verloren zondaar. 
 
Of je de start van de HHK-diensten mag zien als een (gebeds)verhoring? In jullie geval zou dat zo kunnen zijn. Maar er zullen er ook zijn in jullie kerk die het betreuren dat er een HHK komt in jullie woonplaats, want dat geeft alleen maar verwarring en de mogelijkheid van kerkverandering wordt dan alleen maar gemakkelijker. Daarom is voor mij niet doorslaggevend of jullie het een gebedsverhoring vinden, maar of je er een Bijbelse prediking vindt. En of je weer onbevangen en blij naar de zondag kunt uitzien, samen met jullie kinderen. Voor mij is en blijft staan dat Gods gemeente niet gebouwd wordt op een naam van een kerkverband, maar op het eeuwig blijvende Woord van God, waarvan de Heere Jezus Christus de geheel enige inhoud is. Daarom is het zo noodzakelijk dat Zijn Naam vrij en blij verkondigd wordt. En de zaligheid is in geen Ander; want er is onder de hemel geen andere Naam, Die onder de mensen gegeven is, door Welken wij moeten zalig worden (Hand. 4:12).

Gaan of blijven! Ik heb geprobeerd een aantal Bijbelse gevolgtrekkingen te maken vanuit jullie noodkreet. Overweeg het alles nog eens rustig en spreek er samen over, want niet één kerk is er volmaakt, het zijn allemaal ziekenhuizen. Uiteindelijk moeten jullie zelf biddend de weg gaan binnen de ruimte van Gods Woord. Kun je blijven en gaat het niet ten koste van jullie zelf en jullie gezin, blijf dan. Kun je niet blijven omdat je er niet meer tegen op kunt en jullie gezin er onder lijdt en het ook ten koste gaat van een blije, onbevangen zondagse kerkgang, moet je gaan. Het is verdrietig dat je deze keus moet maken, maar wees er van overtuigd dat niet het kerkverband je redt, maar alleen het Hoofd van Zijn gemeente onze Heere Jezus Christus, hoe die gemeente onder ons ook genoemd wordt. Alle kerken, ook rechtzinnige, vallen weg.

Jezus blijft, en zie, Ik ben met u, al de dagen tot de voleinding van de wereld (Math. 28:20). Zul je het nooit vergeten? Deze heerlijke Zaligmaker ontvangt zondaren en eet met hen. Zou je niet gaan zingen?
 
Och, dat aller menschen tongen,
Aller eng’len zang, o Heer’!
Samenstemden, samen zongen,
Eeuwig tot Uw lof en eer!
Zonder einde geeft Uw lof,
Jezus, ons de rijkste stof!
Trek tot U ons hart naar boven,
Dat w’ U eeuwig lieven, loven.

Ons hart naar boven getrokken, zullen we Hem eeuwig lieven, loven.

Hartelijke groet,
C. A. Hoekman, Kapelle

Lees meer artikelen over:

kerkkeuze
Dit artikel is beantwoord door

C.A. Hoekman

  • Geboortedatum:
    23-09-1943
  • Kerkelijke gezindte:
    Gereformeerde Gemeenten
  • Woon/standplaats:
    Kapelle
  • Status:
    Actief
103 artikelen
C.A. Hoekman

Bijzonderheden:

Dhr. Hoekman was ruim 40 jaar ouderling in de Ger. Gem.

Bekijk ook: 


Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Geen reacties

Terug in de tijd

Voor ds. Van Weelden. Het convenant wat u pas behandelde in uw antwoord is toch alleen plaatselijk geldig en niet, zoals u zegt, in de generale synode en landelijk? Daar is men onderworpen aan het geh...
Geen reacties
22-08-2008
Hoe moet ik ooit zalig worden? Als alles vol verzet, haat en vijandschap is tegenover God? Echt ik weet het niet meer... Nog nooit echt zondaar voor God geworden en daardoor Christus ook nooit echt no...
Geen reacties
22-08-2007
Ik ben een jongen van 17 jaar en lid van de Christelijke Gereformeerde Kerk. Vroeger (tot ongeveer zeven jaar geleden) waren we nog een echt traditioneel gereformeerd gezin. Het was bij ons thuis de g...
3 reacties
22-08-2012
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering