(...) Ik heb heel veel sombere gedachten. Bang om te sterven, heel erg bang zelf...

Ik ben een meisje van 17 jaar en zit in een dip. Hoewel, als ik kijk hoelang het duurt lijkt het meer op depressiviteit. Als voorbeeld: toen het prachtig weer was de afgelopen dagen en ik keek naar buiten of ging buiten fietsen, leek het net alsof er een folielaagje over de natuur heen zat, over al het moois. En in plaats van, van de schepping te genieten ergerde ik mij er aan. Ik werd en word daar zo verdrietig van. Ik heb heel veel sombere gedachten. Bang om te sterven, heel erg bang zelfs, en ik bid vaak: “O Heere stel u terugkomst toch alstublieft uit!” Ik ben zo verschrikkelijk bang. Dat komt ten dele ook doordat ik erg te maken heb met zonden waar ik God verdriet mee doe. Daardoor ga ik mijzelf nog dieper haten dan ik al deed. O Heere, help mij. Ik weet het niet meer!

Het is erg moeilijk voor mij om jouw problemen goed te beoordelen. Eigenlijk is het zelfs ondoenlijk voor iemand die je niet kent. Maar ik wil je toch een paar dingen in overweging geven:

Als je weet dat je zonden doet en God met bepaalde dingen verdriet doet, belijd die zonden dan vandaag nog aan God en vraag om vergeving.

Om zeker te weten, of iets zondig is, heb je een meetlat nodig. Zo’n meetlat is de wet van de tien geboden. Probeer te beoordelen, of je een of meer van die geboden hebt overtreden (in gedachten, woorden of werken).

Welnu, al zou je net zoveel zonden hebben gedaan als Rachab in Jericho, de Heere wil je vergeven. Je behoeft jezelf niet te haten. Want God haat jou niet. Maar Hij haat wel dingen waarvan je heel zeker weet, dat je er de Heere verdriet mee doet. Stop daar ogenblikkelijk mee. Dat geeft rust. Vast en zeker. En dan behoef je ook niet meer bang te zijn. Je mag de Heere liefhebben. Je behoeft niet bang voor Hem te zijn.

Nu weet ik niet, of dat wat je zo grote zorg baart, wel werkelijk zonden zijn. Er zijn mensen die tobben over zonden die geen zonden zijn. Daarom raad ik je dringend aan daar in elk geval eens over te praten met een hulpverlener (een pastor, christenarts, mentor op school...).

Jouw depressiviteit krijg je op je eentje niet onder de knie. Ga naar je huisarts. Misschien is hij christen, die jouw problemen begrijpt en vraag hem of een antidepressivum je zou kunnen helpen. Maar vraag hem ook, of hij een goede hulpverlener voor je weet, met wie je over je gevoelens kan doorpraten.

Graag draag ik je biddend over aan de Heere. Hij weet raad. Hij redt.

Je ds. C. den Boer