Vraag
Ik heb een vraag over Psalm 22. Deze Psalm zingen we meestal bij Pasen en Goede Vrijdag. De berijmde Psalm gaat over Jezus die roept naar God (“Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten?”). Alles is dan ook met een hoofdletter geschreven (Mijn/Gij, enz.). Wat ik zo 'raar' vind is dat de Psalm, onberijmd, is geschreven door David, die vlucht en roept dat God hem verlaten heeft. David was dan wel het beeld van Christus, maar waarom hebben ze daar dan zo'n Psalm van gemaakt? De Psalm is zo toch helemaal niet geschreven, zoals wij hem nu zingen?
Antwoord
Beste lezer,
Eigenlijk stel je een vraag die een heel brede beantwoording vraagt; het gaat namelijk over de plaats van Christus in de Psalmen. Daar is veel meer over te zeggen dan ik nu in kort bestek kan doen. In zijn algemeenheid mogen we opmerken dat de Psalmen zijn geïnspireerd door de Heilige Geest, Die ook de Geest van Christus is. Dat betekent dat het maar niet om feilbare mensenwoorden gaat, maar om het onfeilbare Woord van God. Dat is ook de reden dat wij in onze kringen er nog altijd de voorkeur aan geven om de Psalmen in de eredienst te zingen. Het vrije lied (dus gezangen enz.), hoe mooi soms ook, kan nooit op een lijn worden gesteld met de Psalmen. Vrije liederen zijn niet rechtstreeks door de Heilige Geest geïnspireerd en dus niet onfeilbaar; met de Psalmen is dat wel het geval.
Psalmen zijn ook profetische liederen. Dat wil zeggen: de dichter zong meer dan eens boven zichzelf uit over de Christus Die nog komen moest. In het NT wordt daar meer dan eens op gewezen. De Heere Jezus Zelf zegt dat alles vervuld moest worden wat over Hem geschreven was in de Wet van Mozes, in de profeten en in de Psalmen (Luk. 24:44). Petrus schrijft later dat de profeten hebben onderzocht op welke of hoedanige tijd de Geest van Christus Die in hen was, duidde, toen Hij tevoren getuigde van het lijden dat op Christus komen zou en de heerlijkheid die daarop zou volgen. Met andere woorden: ook de psalmdichters spraken meer dan eens over dingen waarvan ze zelf de reikwijdte niet beseften.
Zo is het ook in Ps. 22. Zeker is het zo, dat David zelf ook geleden heeft onder al het onrecht dat vijanden hem aandeden (denk aan de situatie met Absalom). Hij heeft zich verlaten gevoeld van God en mensen. Toch heeft hij de diepste diepte van zijn eigen woorden niet beleefd. Dat gold alleen voor zijn grote Zoon, Jezus Christus. Hij heeft Zelf in Zijn diepste lijden deze psalm op de lippen genomen en aan het kruis geroepen: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten?” (Matt. 27:46; als je een Bijbel met tekstverwijzing hebt, zie je dat er naar Ps. 22 wordt verwezen).
We mogen het zo zeggen: de psalmen zijn ten diepste de psalmen van Christus. Zijn Geest heeft ze geïnspireerd. Ze zijn vol van Hem, via mensen die profetisch dichten en spreken. Wij mogen de psalmen met de Heere Jezus meezingen. In sommige uitgaven van de berijmde psalmen zie je inderdaad dat sommige woorden met een hoofdletter zijn geschreven, om aan te geven dat het ten diepste de woorden van de Heere Jezus zijn. Maar ook als dat in andere uitgaven niet gebeurt, mogen we dat toch steeds op de achtergrond zien.
Samengevat: de psalmen bevatten een betekenis voor de dichter van dat moment in zijn eigen nood. Ze bevatten tevens een diepere laag, die in de Heere Jezus vervuld wordt. En vanuit Hem en met Hem mee mag de nieuwtestamentische gemeente ze ook meezingen.
Toen eens een groep Bulgaarse christenen bij ons in de kerkdienst aanwezig was, waren ze zeer enthousiast: “Jullie zingen Gods eigen Woord!”
Met een hartelijke groet,
Ds. P. D. J. Buijs
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P.D.J. Buijs
- Geboortedatum:02-11-1961
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Nunspeet
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
