Voor eten stilte vragen voor gebed

Ik (en vele anderen met mij) heb geleerd om even stilte te vragen voor het eten op mijn werk. Ik heb hier nooit moeite mee gehad. Nu werk ik in een grote seculiere organisatie. Tijdens de lunch zijn er gemiddeld zeven collega's aanwezig. Inmiddels vraag ik niet meer om stilte, niet uit schaamte want ik bid voor mijn eten. Maar omdat ik niet vind dat iedereen stil moet zijn omdat ík moet bidden. Natuurlijk zeg ik tegen een collega die een gesprek met mij begint “even wachten, ik wil eerst bidden.” Hoewel ik begrijp waar de gedachte van 'stilte vragen' vandaan komt, vind ik het nu gewoon asociaal. Mijn christelijke identiteit wordt gerespecteerd, dat is het punt niet. Toen een andere collega ooit stilte vroeg waren mensen écht stom verbaasd. Voor ons is het gewoon, maar voor anderen is deze denkwijze echt bijzonder. Alsof een christen beter is. Ik ben benieuwd of ik als enige zo denk, of dat er ook wel iets voor te zeggen is?

Stilte vragen uit respect voor God, Die ons voedsel en drank, eten en drinken geeft en Die het meer dan waard is dat we bidden om Zijn zegen en danken voor Zijn weldaden. Tja, dat zal de achterliggende gedachte zijn…

Toen ik in 1990 mijn pastorale werk begon, lag er nog met regelmaat een gemeentelid één of twee weken in het ziekenhuis. (Tegenwoordig zijn het vaak dagopnames.) Je had toen ook vaak een hele ziekenzaal met zes personen. Ik vroeg aan het einde van het bezoek aan mijn gemeentelid, aan de hele zaal: “Vindt u het goed als ik een stukje uit de Bijbel lees en een gebed doe?” Vaak vond men dat prima en werd er geluisterd of in ieder geval stilte betracht. Daarna volgde soms nog een heel mooi gesprek en soms zelfs blijvend contact. 

De tijden zijn veranderd… Als ik nu nog op een ziekenzaal kom, doe ik de afsluiting alleen met mijn gemeentelid en vraag ik anderen niet om stilte of betrokkenheid, tenzij ze spontaan in het gesprek werden betrokken.

Ik voel veel voor jouw houding. Zelf open, eerlijk en trouw zijn, maar niets opdringen. En zeker niet de arrogante gedachte: wij zijn beter!
 
Maar bid God om mogelijkheden te zien en aan te grijpen om te mogen getuigen van Hem en Zijn liefde. En, inderdaad, ook Zijn recht op het leven van ons allen. Belangrijker dan stilte voor het eten, is dat ook door die ander het Brood des Levens wordt gesmaakt, met vreugde! 

Kand. G. A. van Ginkel