Zorgen over behoud van familie en vrienden

Ds. D. Breure | Geen reacties | 02-04-2025| 09:59

Ik maak me zorgen over het behoud van mensen binnen mijn familie/vriendenkring. Ik mag Jezus kennen als mijn Zaligmaker en dat gun ik iedereen van mijn familie/vrienden ook. En dat is een groot gebedspunt in mijn leven, want het gebed heeft grote kracht en we mogen “vrijmoedig van God eisen.” Maar ik ‘eis’ dit al zo lang van God. Ik vind het een verschrikkelijke gedachte als één van mijn lieve familieleden naar de hel moet. Hoe moet ik dit zien? Want God heeft geen lust in de dood van een mens, Hij wil iedereen zalig maken.

Maar stel: één van deze familieleden sterft onbekeerd, waarom gebeurt dat dan niet terwijl ik hen wel voor Gods genadetroon heb neergelegd? God heeft hen ook de belofte gedaan bij de doop. Ik weet dat niemand de zaligheid verdiend heeft, maar ik gun het ze zo om uiteindelijk ook bij God te mogen wonen! Ik blijf bidden! Maar ik hoeverre kan ik er vanuit gaan dat God ook al deze mensen voor wie ik bid, bekeert? (Ik vraag dit niet om God ter verantwoording te roepen; ik weet dat Hij niets verplicht is!)

Je verwoordt een belangrijk en bewogen punt. Om maar direct te zeggen: dit blijft een spanningsveld. Het is niet kloppend te krijgen voor ons verstand. Wel wil ik proberen wat aan te reiken wat kan helpen om, en hoe, er mee om te gaan.

Om te beginnen kan dit alles een oefening zijn voor je eigen geloofsleven en omgang met God. Je leert en ervaart je eigen onmacht. Je wordt teruggeworpen op de HEERE en Zijn beloften alleen. Je wordt aangespoord om te vechten tegen gedachten van moedeloosheid en te blijven hopen op de HEERE. Je wordt geoefend in volhardend bidden. 

Want één ding is zeker: je hoeft het gebed voor hen nooit op te geven. Zeker niet als zij gedoopt zijn. Dan mogen we, moeten we, de HEERE Zijn beloften blijven voorhouden. Bijvoorbeeld met woorden ontleend aan Daniel 9:18-19: “Om Uws Naams wil.”
 
De bewogenheid over hen die leven onder het oordeel vinden we ook bij Jezus Zelf, onder andere toen Hij weende over de stad Jeruzalem; Lukas 19:41 en verder. Tegelijkertijd weten we dat Hij eens als het Lam zal toornen en het oordeel zal uitspreken over wie Hem blijven verachten. En op dat moment juicht de hemel (Openbaring 19:1). Dezelfde Jezus Die nu weent over hen die Hem verachten, zal hen dan veroordelen. Dus dat kan blijkbaar samengaan: nu vurig en bewogen (blijven) bidden voor hen die Jezus (nog) niet kennen. En straks helemaal aan Zijn kant staan als Hij oordeelt. Dat kun je je nu niet voorstellen, maar daar zal Hij dan Zelf voor zorgen.

Dit houdt ook in dat de uitverkiezing van God niet nu een blokkade moet of mag zijn voor ons bidden. We mogen en moeten ons terugtrekken op Zijn beloften. Maar tegelijkertijd is de uitverkiezing de garantie dat straks niemand ontbreken zal die de HEERE had verkoren. Dat het dan precies zo is, zoals Hij had bepaald. Niet logisch kloppend te maken, maar wel Bijbels. 

Voor nu geldt: volhardt in het gebed, het ootmoedig, verwachtingsvol gebed.

Ds. D. Breure

Dit artikel is beantwoord door

Ds. D. Breure

• Geboortedatum:
  30-08-1962
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Kockengen
• Status:
  Actief

60 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven