Gods hand aanpakken

Ik ben een kind van God, dat weet ik zeker en ik ben er zeer gelukkig door. Nu spreek ik een zuster uit de Gereformeerde Gemeente en ze zegt me dat ik nooit van mezelf kan zeggen dat ik een kind van God ben. Hoe kan dat toch? Ze zegt dat in de Bijbel staat dat God je door Zijn genade uitverkiest en dat jij daar geen keus in kunt maken.

Maar ik geloof ook dat God mij het geloof heeft gegeven. Als je daarin gelooft, moet je Zijn hand toch wel aanpakken? Bij de getuigenis dat je het van God verwacht, hoort toch ook dat je moet ontvangen?

Beste mensen, de vraag die mij werd voorgelegd is enigermate complex. Ik denk er goed aan te doen dat ik de vraag in twee delen knip. Ik zal die een voor een beantwoorden.
 
Daar gaan we dan:
 
Vraag: Kan men nooit zeker weten dat men een kind van God is?

Antwoord: Deze opvatting kom je vaak tegen in de bevindelijke reformatorische hoek. Toch klopt er van deze mening helemaal niets! De Schrift weet namelijk van een geloof, dat zeker is van de zaligheid en zeker is van Gods verkiezing. Deze Bijbelse leer is verwoord in de Dordtse Leerregels. Daarin staat dan ook duidelijk te lezen dat de uitverkorenen "van hun eeuwige en onveranderlijke verkiezing ter zaligheid te zijner tijd, hoewel bij onderscheiden trappen en met ongelijke mate, verzekerd worden" (DL I, 12). Dat onze vaderen eerst de zekerheid van de uitverkiezing beleden is duidelijk. Dat zij vervolgens de zekerheid een beetje relativeerden, is ook duidelijk. Is ook Bijbels. Zelfs de gelovige discipelen hadden wel eens last van kleingeloof (is: ongeloof van de gelovige)! De onbijbelse gedachte, dat je nooit zeker kunt zijn van de uitverkiezing is niet op de Schrift gegrond, maar op een filosofisch systeem, dat te vergelijken is met de grabbelton: af en toe een prijs, maar verder vele nieten! Het bezwaar tegen dat filosofische systeem is, dat vergeten wordt dat de Bijbel leert dat we allemaal in Adam van nature verloren liggen. Dat betekent 100 procent verloren zijn! Verkiezing van God betekent dan de enige weg voor een verloren zondaar om door de liefde Gods in Christus tòch behouden te worden.
 
Vraag: Een mens kan toch zelf een keus maken tot de zaligheid?

Antwoord: Het eerste wat gesteld moet worden is dit: een mens kan wel degelijk kiezen. Namelijk tot het kwade. Daar is Adam in het paradijs al mee begonnen en wij volgen hem daarin dagelijks na. De keuze tot het goede is voor ons mensen sinds de zondeval echter een onmogelijkheid, zegt de Schrift (Rom 3:11 e.v.). Dus ook de keuze naar de Heere is onmogelijk. Dan kan uiteraard wel de vraag gesteld worden: moet je dus maar afwachten of je uitverkoren bent en laat God jou dat dan wel op de een of andere wijze weten? Nee, zo werkt dat niet. Deze gedachte kom je helaas ook ontzettend veel tegen, maar is totaal niet volgens de Bijbel. Wij hebben inderdaad geen wil ten goede, maar een van de eerste dingen die God doet in de roeping tot de zaligheid, in de bekering is, dat onze wil wordt omgebogen. Dan gaat een mens willen wat God wil!

Ik raad iedereen aan hierover eens te lezen wat er in de Dordtse Leerregels over gezegd wordt (DL III en IV, 10).
 
Met een hartelijke groet,
ds. M. Baan

Dit artikel is beantwoord door

Ds. M. Baan

• Geboortedatum:
  16-02-1946
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

114 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven