Vraag
Een vraag van een trouwe kerkganger die leeft in het donker, zonder God. Uiterlijk gelovig, zelfs belijdenis gedaan (uit gewoonte, niet goed (!)), kinderen ten doop gehouden, maar nu vol ongeloof, vol zonden, leeg, uitgeput en ten diepste heel eenzaam. Ik zou willen geloven maar kan de rust bij God niet vinden. Ik zou mijn kinderen het geloof willen voorleven maar heb ik het geloof zelf niet. Ik schaam mij diep om deze ambivalenties in mij.
Ik word al meer dan 20 jaar heen en weer geslingerd. Soms twijfel aan het bestaan van God, er zijn zoveel mensen die niet in Zijn bestaan geloven waarom geloof ik het dan wel? En als God dan wel bestaat hoe kan Hij dan zo ongelofelijk veel ellende in deze wereld toelaten? Hij is toch almachtig en zou deze ellende toch tegen kunnen houden? Hoe past zoveel ellende in Zijn plan? Hoe kan ik zo’n God vertrouwen...?
Een andere keer twijfel ik aan de geloofwaardigheid van de Bijbel, is de Bijbel wel waar vanwege de vermeende tegenstrijdigheden, is de Bijbel niet maar een legende zoals er zovelen waren in de tijd van de Bijbel? Soms geloof ik wel in het bestaan van God als ik zie hoe wonderlijk alles is gemaakt. Dat kan niet uit het niets ontstaan zijn. En dan geloof ik ook in het bestaan van de God van de Bijbel (juist ook vanwege Jezus) Die Zijn Zoon zond om ons te verlossen, onbegrijpelijk... Dan bid ik tot God om geloof, lees ik weer een poosje in de Bijbel maar het ongeloof blijft.
Soms word ik wel eens getroost door bijbelteksten bijvoorbeeld uit Job of de psalmen, of door een lied of een preek. Ook ervaar ik wel eens de aanwezigheid van God door een gebeurtenis in mijn leven. Maar al snel komt daar weer een stemmetje dat zegt dat dit vast psychologische mechanismen zijn die niet van God komen maar uit mijn eigen brein. Ik zou zo graag een vast geloof ontvangen, een zeker weten dat God bestaat, een zeker weten dat Jezus voor mijn zonden is gestorven, een Jezus als vaste Rots van mijn behoud.
Ik zou zo graag het vaste vertrouwen hebben dat wat God doet goed is en dat Hem niets uit de hand loopt, geloven in een God bij wie ik kan schuilen. Maar ik dool al jaren in het donker rond, ik weet het niet meer. Ik ben jaloers op de mensen die vertellen deze zekerheid wel te hebben, uit geloof leven en Hem vertrouwen. Maar hoe kom ik ook tot die zekerheid? Hoe ontvang ik het geloof?
Antwoord
Je laatste vraag is het centrale ijkpunt in wat je schrijft. Al je andere vragen en twijfels komen daar uit voort (ze zijn trouwens al vele keren beantwoord in deze vragenrubriek en via ons zoekprogramma vind je de antwoorden). Waar het om gaat is: hoe kom ik aan geloof? Het antwoord is eenvoudig: aan de voet van het Kruis. Hoe kom je daar? Door te geloven dat de beloften in het Woord ook voor jou zijn. Geloof is een ander woord voor vertrouwen. Het wonderlijk is dat we alles en iedereen vertrouwen (ook al zegt de Bijbel: vest op (zelfs) prinsen geen betrouwen). Maar de Enige die te vertrouwen is, God, vertrouwen we niet. Geloof ontvang je niet door er maar veel om te bidden, maar dat krijg je door Christus te omhelzen juist in geloof en vertrouwen. Je hoeft niets te hebben, niets mee te brengen, want aan de voet van het kruis ontvang je alles. Ja, ook de zekerheid van het geloof. En in de weg van geloof en bekering mag jij je laten leiden door Gods Geest. Zie ook deze artikelen:
- 'Van (on)rust naar (on)zekerheid'
- 'Twijfels en vragen'
- 'Zo kun je weten of je een zaligmakende geloof hebt'
En deze preek schept ook veel helderheid.
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
